2014-07-21 09:45:23, Autor: Jerzy Kułaczkowski | Kategorie: Miasto,
Wygląda na to, że trochę niespodziewanie, tuż przed rozpoczęciem kampanii wyborczej, urodził się nam nowy projekt polityczny. Właśnie ta okoliczność, iż ma to miejsce na kilka tygodni przed wyborami sprawia, że trudno go potraktować poważnie i z nadzieją na to, iż przyniesie pozytywne rezultaty dla miasta.
Wypowiedź prezydenta Tadeusza Jędrzejczaka podająca w wątpliwość sens funkcjonowania partii politycznych w samorządach lokalnych jednocześnie zapowiada utworzenie czegoś w rodzaju ruchu społecznego, czy może raczej obywatelskiego, co zostało przez niego określone, jako partia Gorzów Wielkopolski, której członkami zostaną wszyscy mieszkańcy.
Cały ten wywód budzi moje poważne wątpliwości z wielu powodów.
O ile jeszcze w znacznej części podzielam negatywną ocenę prezydenta odnoszącą się do funkcjonowania partii politycznych w naszym kraju, to już zaproponowane przez niego remedium na te dolegliwości wydaje się być, co najmniej wątpliwe. Jest to tyle dziwne, że cała właściwie działalność polityczna Tadeusza Jędrzejczaka, całe jego dojrzałe życie było związane właśnie z partiami. Wychodzi na to, że potrzebował kilkudziesięciu lat na to, by zrozumieć, że wszystko to, co robił, jako pracownik partyjnego aparatu, jako wysoki rangą działacz partyjny, jako jeden z ojców założycieli powstałej po roku 1989 nowej partii lewicy, z jej rekomendacji i upoważnienia sprawujący wiele ważnych funkcji państwowych i samorządowych, nie miało większego sensu. To zaiste zadziwiająca i zaskakująca konstatacja.
Kształt tworzonej od podstaw partii socjaldemokratycznej zależał wyłącznie od jej twórców i liderów, do których przecież należał i Tadeusz Jędrzejczak. To oczywiste, że przez tych ponad dwadzieścia lat partia ewoluowała, zmieniała nazwę, ale odbywało się to przy pełnej świadomości jej przywódców.
Moje zasadnicze wątpliwości budzi jednak termin ogłoszenia tego projektu. Biorąc go pod uwagę można z pełną odpowiedzialnością stwierdzić, że jest to typowa kiełbasa wyborcza.
Prezydent miał bowiem ponad piętnaście lat na to by stworzyć tego rodzaju ruch skupiony wokół siebie, zamiast tego w ostatnim czasie na potrzeby wyborów patronował własnemu klubowi radnych, pokazując przy tej okazji brak umiejętności właściwego doboru ludzi, a także przede wszystkim zdolności do harmonijnej współpracy z wybranymi przez siebie ludźmi. Klub z poprzedniej kadencji wygenerował bowiem jednego z najgorętszych przeciwników prezydenta i kończył swą misję w atmosferze kłótni i sporów wewnętrznych. Nie może, więc dziwić, że został prawie w całości wymieniony na innych ludzi. Podobnie, choć trochę lepiej było w tej kadencji, ale i teraz mówiło się o fundamentalnej różnicy w poglądach między prezydentem, a niektórymi radnymi należącymi do prezydenckiego klubu Nadziej dla Gorzowa.
Przez wszystkie lata swej prezydentury Tadeusz Jędrzejczak nie objawił się nigdy, jako zdecydowany zwolennik uspołecznienia władzy samorządowej, z jego strony rzadko była wykazywana chęć współpracy ze stowarzyszeniami i inicjatywami obywatelskimi.
Dlatego nagła ochota stworzenia „własnego” ruchu obywatelskiego rodzi podejrzenie, że będzie miał on charakter mało autentyczny i koncesjonowany, a pierwsi zwolennicy tego pomysłu, którzy zdążyli już się pojawić, pozwalają na uzasadnione przypuszczenie, że w tym ruchu dominować będą szefowie komunalnych spółek i instytucji, osoby w jakiś tam sposób uzależnione od prezydenta.
I co najistotniejsze. Aby tego rodzaju pomysł mógł zdobyć prawdziwe i szerokie wsparcie mieszkańców Gorzowa musi on być rozwinięty o pełną deklarację programową, szczegółowe określenie celów i metod ich zrealizowania. Program sprowadzający się do bezwarunkowego wsparcia prezydenta to zdecydowanie za mało, by porwać tłumy.
Obym był złym prorokiem, ale gotów jestem postawić dolary przeciwko orzechom, że po wygranych wyborach projekt „Partia Gorzów Wielkopolski” natychmiast trafi do kosza.
