2019-09-13 21:05:46, Autor: Bogusław Dziekański | Kategorie: Miasto,
Po gorzowskiej premierze książki ,,Jedzie Pan Jazz. Edukacja jazzowa i popkulturowa w perspektywie antropologicznej”, która odbyła się w czerwcu br. teraz, już po wakacjach, kiedy życie znowu przyśpiesza czas na ogólnopolską premierę w warszawskim klubie Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Spotkanie zakończy koncert zespołu Adam Bałdych Quartet z gościnnym udziałem Marka Konarskiego. Będzie to pierwszy wspólny występ obu artystów, których akademia zaprowadziła z ław szkolnych na sceny jazzowe w Europie i innych kontynentów. Z informacji jakie do mnie docierają, wiem, że promocja wzbudza duże zainteresowanie. Nie wyprzedzając faktów, poniżej artykuł jaki pojawił się na stronie Jazz Forum, najstarszego czasopisma w jazzowego kraju w związku z promocją książki.
,,Spotkanie z autorami i bohaterem książki „Jedzie Pan Jazz” 18 września w warszawskim klubie Akwarium
W środę 18 września o godz. 18.30 w Jazz Clubie Akwarium przy Placu Hoovera w Warszawie odbędzie się spotkanie promocyjne poświęcone wydanej niedawno książce „Jedzie Pan Jazz. Edukacja jazzowa i popkulturowa w perspektywie antropologicznej”.
W spotkaniu, które poprowadzi redaktor naczelny Jazz Forum Paweł Brodowski, udział wezmą autorzy: Wojciech Burszta i Andrzej Białkowski, tytułowy bohater Bogusław Dziekański, szef Małej Akademii Jazzu w Gorzowie Wielkopolskim, a także aktualni profesorowie MAJ, którzy również są bohaterami tej książki.
Spotkanie zakończy koncertem Adam Bałdych Quartet z gościnnym udziałem Marka Konarskiego. Adam i Marek to frontmani gorzowskiego środowiska jazzowego, których MAJ zaprowadziła na ścieżki muzyki jazzowej.
O książce:
„Jedzie Pan Jazz. Edukacja jazzowa i popkulturowa w perspektywie antropologicznej” antropologa kultury Wojciecha Burszty i pedagoga muzycznego Andrzeja Białkowskiego to pasjonująca opowieść o fenomenie gorzowskiej Małej Akademii Jazzu, znanej w Polsce i na świecie nieformalnej praktyce muzyczno-edukacyjnej i popkulturowej. Od ponad trzydziestu lat jej lider Bogusław Dziekański (tytułowy Pan Jazz) łączy wysiłki kilku pokoleń wybitnych polskich i światowych muzyków jazzowych pracujących na rzecz kształtowania muzycznej wrażliwości młodzieży. Jest to dziś bez wątpienia jeden z najbardziej wyrazistych i oryginalnie ukształtowanych przykładów angażowania się branży muzycznej w ideę kształcenia młodej publiczności.
Ale książka opowiada równolegle także inną historię: o budowaniu wspólnoty, o trwaniu pewnej idei w świecie, w którym „wszystko co trwałe, rozpływa się w powietrzu”, o marzeniach i ich realizacji, o praktykach muzycznych i konkretnych osobach w nie zaangażowanych. To wreszcie także intymny portret Bogusława Dziekańskiego, a na jego tle pejzaż gorzowskiej małej ojczyzny, która stała się żyznym gruntem dla realizacji przedsięwzięcia nie tylko muzycznego, ale budującego zbiorową tożsamość.
Niewątpliwą zaletą książki jest umiejętne połączenie poważnych rozważań teoretycznych z anegdotą, zainteresowania detalem z wpisaniem go w szerszy kontekst, który nadaje mu znaczenie. To książka do smakowania, ważna dla tych wszystkich, którzy są szczególnie wrażliwi na to, co Max Weber nazwał „żywymi stanami kultury”. Z MAJ bowiem żyć warto.
Wydawca: Wydawnictwo Naukowe Katedra, Gdańsk, 2019
*
Kolejne rozdziały książki to zaproszenia do wglądu w realia Małej Akademii Jazzu z różnych perspektyw – od najbardziej generalnej, nazwijmy ją kulturowo-antropologiczną, przez historię kreatywnego trwania MAJ i portrety jej twórców, propagatorów i niezmordowanego „personelu” (od Bogusława Dziekańskiego – co oczywiste – poczynając), aż po aspekt wspólnotowy naszego fenomenu, a więc spojrzenie na to, jak MAJ rezonuje społecznie. Oddaliśmy głos wielu ludziom, zarówno znanym, jak i anonimowym, blisko związanym z MAJ albo takim, którzy zetknęli się z akademią jedynie incydentalnie; osobom „formalnym”, fanom i kibicom, ale – z drugiej strony – nauczycielkom z różnych szkół; muzykom i działaczom społecznym, a wreszcie – słuchaczkom i słuchaczom kursów MAJ, absolwentkom i absolwentom tej dziwnej „szkoły”, która daje dyplomy, ale – jak onegdaj kino objazdowe – ciągle jest w trasie, mimo iż ma swój stały adres. Zaprosiliśmy do jej wnętrza i zachęcaliśmy, by spojrzeć na nią także z nieco odleglejszej perspektywy.
„Książka Andrzeja Białkowskiego i Wojciecha J. Burszty jest przykładem owocnego zespolenia kompetencji pedagogicznych i antropologicznych, a także uwrażliwienia na te zjawiska w kulturze, które wymykają się oglądowi opartemu na analizie tzw. kultury instytucjonalnej. „Jedzie Pan Jazz” będzie niewątpliwie przydatną lekturą – zarówno dla kulturoznawców, pedagogów, nauczycieli, jak i dla studentów kierunków humanistycznych i społecznych”.
Z recenzji dr. hab. Mirosława Pęczaka
*
„Pan Jazz”, czyli Bogusław Dziekański. Amator przejażdżek rowerowych i pasjonat muzyki Armstronga, Ellingtona czy Parkera – skąd zresztą tytuł niniejszej publikacji – znany głównie jako dyrektor klubu Pod Filarami w Gorzowie Wielkopolskim oraz animator ściśle związanej z tym przybytkiem Małej Akademii Jazzu. Przedsięwzięcia edukacyjno-popularyzatorsko-artystycznego bez precedensu i de facto bez konkurencji, nie tylko w wymiarze Polski prowincjonalnej.
Doczekało się ono niniejszym dokumentacji książkowej, w kontekście rodzimej „literatury” jazzowej doprawdy niezwykłej. Autorami są bowiem dr Andrzej Białkowski, wybitny psycholog i pedagog muzyki, od trzech dekad związany z lubelskim UMCS, oraz prof. Wojciech Józef Burszta, jeden z najznamienitszych polskich kulturoznawców, udzielający się obecnie na stołecznym Uniwersytecie SWPS i w Instytucie Slawistyki PAN. Jako specjaliści akademiccy, rozważają oni fenomen MAJ sub specie „edukacji jazzowej i popkulturowej w perspektywie antropologicznej” – by odwołać się do podtytułu publikacji – starając się jednak ukazać go w sposób atrakcyjny nie tylko dla czytelnika na odpowiednim poziomie erudycji.
Andrzej Dorobek, fragment recenzji opublikowanej w Jazz Forum 9/2019”
Za zgodą redakcji Jazz Forum
http://jazzforum.com.pl/main/news/pan-jazz-jedzie-do-akwarium
