2014-12-08 10:50:41, Autor: Jerzy Kułaczkowski | Kategorie: Miasto,
Ledwo Jacek Wójcicki wygrał wybory od razu zaczęły się spekulacje personalne i przymiarki na kandydatów do ratuszowego kierownictwa. Natychmiast powstała giełda osób, które zostały medialnymi kandydatami na zastępców nowego prezydenta Gorzowa. Wysoko stały akcje Ewy Hornik, którą wielu chciało widzieć w fotelu wiceprezydenta nadzorującego gorzowską kulturę, coś tam się mówiło o Alinie Czyżewskiej, także o liderce Inicjatywy Obywatelskiej Marcie Bednar Bejnarowicz i to właściwie koniec tej listy. Jej szczupłość dowodzi jednak nie tylko pewnej bezradności analityków gorzowskiej sceny politycznej, ale także i tego, że tak naprawdę to nikt nie znał zamiarów prezydenta Wójcickiego i jego pomysłów na obsadę najważniejszych stanowisk w magistracie. Właściwie poza tym, iż dominowało przekonanie, że w ratuszu pojawi się nowy strażnik miejskiej kasy, czyli nowy skarbnik i że będzie nim osoba, która taką rolę pełniła w Deszcznie, to nie było wiadomo nic.
Na swój sposób jestem pełen podziwu dla tego, iż udało się utrzymać prezydentowi Wójcickiemu całkowite embargo na informację o swoich planach kadrowych. Takie rzeczy we współczesnej rzeczywistości bardzo trudno utrzymać w tajemnicy. Bohaterowie afery podsłuchowej mogliby się wiele u nas nauczyć. Jacek Wójcicki zapowiadając pełną transparentność swoich działań słusznie uznał, iż nie dotyczy to delikatnej sfery polityki personalnej. Informacja o podjętych decyzjach została przedstawiona w stosownym czasie, do dnia sesji Rady Miasta udało się uniknąć jakichkolwiek przecieków, dzięki czemu suspens był całkowity i chyba dla wszystkich.
Nowi wiceprezydenci są absolutnie nieznani dla większości gorzowian, ale na pewno dobrze znani dla samego prezydenta. To wydaje się być najważniejsze, bo przecież skład kierownictwa Urzędu Miasta zawsze jest autorskim pomysłem prezydenta, który dobiera sobie najbliższych współpracowników według swoich potrzeb i oczekiwań.
Z suchych notek biograficznych wiceprezydentów można wyczytać sporo, ale przecież od życiorysów istotniejsze będzie praktyka codziennego działania, a także i to, w jakie kompetencje wyposaży ich prezydent. W Gorzowie jak dotąd wiceprezydenci przy Tadeuszu Jędrzejczaku nie mieli zbyt wiele do powiedzenia. Pewnie, że w znacznej mierze wynikało to ze stosownych rozwiązań prawnych, ale w przypadku naszego miasta było dodatkowo spotęgowane cechami charakteru poprzedniego prezydenta. Ciekawe jak obecnie będą się przedstawiać relacje pomiędzy prezydentem i jego zastępcami. Mam nadzieję, że będą to relacje partnerskie, bo tylko takie gwarantują harmonijną współpracę dającą nadzieję na sukces.
Te pierwsze decyzje personalne Jacka Wójcickiego zdają się pokazywać kierunek jego działań w tym zakresie. Po pierwsze można przypuszczać, że różnymi segmentami naszego miejskiego życia będą kierować przedstawiciele pokolenia 30 i 40 latków. Po drugie, że dotychczasową kadrę kierowniczą miasta czeka solidne przemeblowanie, jeśli nie trzęsienie ziemi. Pojawią się zupełnie nowi ludzie, solidnie wykształceni na dobrych uczelniach, po zagranicznych stażach i z doświadczeniem zdobytym w poważnych firmach i urzędach. Po trzecie decyzje prezydenta Wójcickiego będą podejmowane przez niego w pełni autonomicznie, bez ulegania podszeptom rozmaitych nieproszonych doradców i bez ulegania naciskom zwłaszcza ze strony polityków, bo jak wieść gminna niesie już takowe były.
To wszystko pozwala mieć nadzieję na jasne reguły gry, choć mam nadzieję, że prezydent Wójcicki komunikując swoje decyzje personalne będzie informował opinię publiczną, jakimi motywami i argumentami kierował się przy ich podejmowaniu.
Pan prezydent i jego zastępcy mają u gorzowian ogromny kredyt zaufania, ale towarzyszą mu jednocześnie równie wielkie oczekiwania. Nikt jednak nie obiecywał, że będzie łatwo. Teraz czekamy już na konkretne działania nowej ekipy.
