Nie żyje Tadeusz Horbacz, opozycjonista i radny

2021-01-15, Mija dzień

W wieku 70 lat zmarł dziś (15 stycznia) Tadeusz Horbacz, po wielokroć „były”, b. działacz związkowy, b. radny, b. wójt Santoka, b. dyrektor ZUS, hotelu, szpitala i kilku innych firm; niezmiennie jednak pozostawał działaczem społecznym, zaangażowanym w różnorodne działania na rzecz miasta i regionu, a także... kolekcjonerem starych zegarów.

12 maja ub. roku skończył 70 lat, a urodził się w Lipkach Wielkich, był synem Jana (1919-1973 i Władysławy (1928-2017), którzy spoczywają na gorzowskim cmentarzu; ojciec był przed laty aktywistą partyjnym, ale może też uchodzić za pioniera spółdzielczości spożywców w Gorzowie, to jednak inna historia. Sam ukończył Technikum Mechaniczne w Gorzowie, w końcu lat 90 studiował zaocznie marketing i zarządzanie na Uniwersytecie Szczecińskim.

Przez 16 lat pracował w „Zrembie” jako mistrz montażu, w 1982 r. zakład odmówił mu powrotu do pracy, znalazł ją dopiero w WZ PSS „Społem”, gdzie przez 5 lat pracował jako kierownik działu transportu i administracji, następnie był pełnomocnikiem zarządu ds. środków produkcji w SPR „Murator”, dyrektorem spółki „Ohm” zajmującej się produkcją kolumn muzycznych, w l. 1990-1998 był wójtem gminy Santok, od czerwca 1999 r. – dyrektorem oddziału ZUS w Gorzowie, 1.04.2003 został dyrektorem kompleksu hoteli „Stilonu”, w 2004 – pełnomocnikiem burmistrza Choszczna ds. restrukturyzacji urzędu, a 15.06.2004 objął stanowisko dyrektora spółki PGK w Choszcznie, od 16.03.2006 do 8.03.2007 był dyrektorem szpitala w Drezdenku, w międzyczasie został także doradcą ds. restrukturyzacji gorzowskiego szpitala. Jako urzędnik, wójt gminy i dyrektor ZUS, dwukrotnie był oskarżany o poświadczanie nieprawdy w dokumentach, pierwsza sprawa została umorzona w 2003, druga zakończyła się podobnie w 2006.

W l. 70 był działaczem „PAX” i Duszpasterstwa Akademickiego, gdzie używał pseudonimu „Carlos”, z powodu tej działalności w l. 1974-1983 był inwigilowany przez SB, w 1979-1981 był też głównym figurantem w sprawie „Aktywista”, obejmującej osoby spotykające się w celu założenia KPN. W 1980-1981 był wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej „Solidarności” w „Zrembie” i członkiem Zarządu Regionu; wykradziony przez niego sztandar zakładowej „Solidarności” uczestniczył 13 grudnia 1981 r. we mszy w katedrze; sam został internowany już 15.12., a 17.12. aresztowany, w tzw. „procesie 9” został oskarżony, że w dniach 14 i 15 grudnia 1981 r. w Gorzowie Wlkp. wbrew zakazowi prowadził dalszą działalność związkową, uczestnicząc w nielegalnych zebraniach, wziął udział w zorganizowaniu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego na terenie miasta w celu wywołania powszechnej akcji strajkowej, a następnie podjął działalność organizatorską zmierzającą do wywołania strajku okupacyjnego w zakładach ZREMB w Gorzowie Wlkp. Wyrokiem z 5.01.1982 r. skazany został (w trybie oddoraźnionym) na 1 rok pozbawienia wolności i pozbawienie praw publicznych na okres 1 roku (prokurator domagał się 6 lat), więzienie opuścił 17.09.1982.

27.10.1988 r. wziął udział w zebraniu założycielskim GKP „Ład i Wolność”, później był członkiem ZChN, następnie PiS, zawieszony w prawach członka z powodu toczących się w 2003-2006 procesów. W 1990-2006 był radnym RM w Gorzowie, w 1990 z Listy Narodowo Chrześcijańskiej (420 głosów), w 1994 – z listy „Liga na rzecz Samorządności”, sam w styczniu 1996 r. stanął na czele połączonego klubu opozycyjnego „Liga Samorządności”, w 1998 wybrany ponownie z listy AWS (862 głosy), od 2002 – „Razem dla Gorzowa” (PiS).

Był założycielem Fundacji Ochrony Przyrody i Dóbr Historycznych Ziemi Santockiej, w 1992-2005 stał na czele zarządu diecezjalnego Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, a w 2005-2008 – wiceprezesem SRK; w tej roli kierował renowacją cmentarza Świętokrzyskiego w Gorzowie, W 2002-2004 był prezesem siatkarskiego klubu GTPS, w 2017 zorganizował Gorzowskie Stowarzyszenie Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym im. Edwarda Borowskiego i został jego prezesem, od 2018 był też wiceprezesem Stowarzyszenia Hospicjum św. Kamila. Jakby na koniec tej kariery w ub. roku został członkiem rady nadzorczej witnickiego Browaru.

Kolekcjonował numizmaty i medale oraz zegary. Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim OOP (2009), posiadał też złoty krzyż „Zasłużony dla Kościoła i Ojczyzny” i medal „Pro patria”. Z żoną Czesławą doczekał się czwórki dzieci: Alicja (* 1981), Hanna (* 1985), Łukasz (* 1987), Jan (*1990).

Jerzy Zysnarski

Fot. Renata Ochwat