Nie żyje Bohdan Mikuć, były dyrektor gorzowskiego teatru

2015-12-14, Kultura

Bohdan Mikuć, aktor, reżyser i pedagog, który w l. 1977-1984 kierował gorzowskim teatrem, zmarł 4 grudnia br. w Warszawie w wieku 85 lat. Był jednym z najdłużej funkcjonujących kierowników gorzowskiej sceny. 16 grudnia zostanie pochowany na Powązkach.

Ludwik Bohdan Mikuć, bo jak wynika z nekrologu – takie nosił imiona, urodził się 24 października 1930 r. w Wilnie. Również w nekrologu ujawniono po raz pierwszy nieznany fakt jego biografii, iż był najmłodszym żołnierzem 1. Brygady Juranda AK, ps. „Luluś”. W 1955 r. ukończył PWST w Łodzi, ale już rok wcześniej zadebiutował na scenie. Przez całe swe życie zawodowe związany był z teatrami łódzkimi, pracował najpierw w „Teatrze 7.15” (1955-1957), następnie w Teatrze Nowym, gdzie wrócił w 1984 i pracował do emerytury w 1991 r.

Jego dyrekcja przypadła na okres burzliwych przemian w Polsce, gorzowski teatr, a zwłaszcza jego aktorzy, mocno zaangażowali się w wydarzenia w 1981 r., zdarzenia te nie znalazły jednak większego odbicia w repertuarze. Jak podkreślała jedna z recenzentek, Krystyna Kamińska, bardziej niż na obecność teatru w życiu politycznym Bohdan Mikuć dbał o sceniczną urodę przedstawień i różnorodność tematyczną wystawianych sztuk. Dzięki temu osiągał zadowalające wyniki ekonomiczne, ale osiągnięć artystycznych teatr odnotował raczej niewiele.

Mikuć lubił podkreślać, że prowadzi przedsiębiorstwo socjalistyczne, z tej postawy wynikła osobliwa wymiana korespondencji między dyrektorem teatru a dyrektorem „Budowlanki”. Dyr. Mikuć zwracał uwagę, na dużą absencję uczniów na wykupionym przez szkołę spektaklu, a przecież państwo dopłaca do każdego biletu określoną kwotę. Nieżyjący już także dyr. Gromiec odpowiedział wtedy, że w takiej sytuacji należy się przyjrzeć celowości tych dopłat. Ta wymiana zdań odbiła się echem w kraju.

Nie można zapomnieć jednak, iż za dyrekcji Mikucia miała miejsce światowa prapremiera sztuki Witolda Gombrowicza „Historia”, jednej z wstępnych wersji słynnej „Operetki” (13 czerwca 1981), odbyła się też polska prapremiera sztuki Fiodora Dostojewskiego „Notatki z podziemia” (16 października 1982), w której sam błysnął jedną z głównych ról; w maju 1983 zainaugurowano zaś organizowane do dziś Gorzowskie Spotkania Teatralne, nawiązujące do tradycji Konfrontacji Teatralnych z l. 1967-1979. Sam w okresie swej dyrekcji wyreżyserował 12 sztuk, zagrał też wiele ról. Był m.in. Kmitą w „Barbarze Radziwiłłównie”, Cześnikiem w „Zemście”, Radostem w „Ślubach panieńskich”.

Jako były wykładowca PWSFTViT w Łodzi Mikuć chętnie korzystał ze swych znajomości w świecie sztuki, zapraszał do Gorzowa wybitnych twórców teatrów, a nawet całe spektakle dyplomowe uczniów łódzkiej „filmówki”. Sam reżyserował także w teatrze TV, grał w wielu filmach.

Jego żoną była Wanda Chwiałkowska, aktorka, która za jego dyrekcji też występowała w Gorzowie, córką jest Hanna Mikuć, rocznik 1955, także aktorka, znana m.in. z ról w „Seksmisji” i serialu „M jak miłość”.

Jerzy Zysnarski

Kultura

Robert
Borowy

Krótka podróż do lat dzieciństwa

Niedawno obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Tańca. Skoro jest taniec i teatr, to musi być Bartosz Bandura i jego grupa Strefa 2B, tym razem ze spektaklem NIGDY ZAWSZE TERAZ, jaki miał miejsce w gorzowskim teatrze.