Ostatnia partia szachów mistrza Przewoźnika (1957-2023)

2023-08-05, Prosto z miasta

W sobotę na gorzowskim cmentarzu spoczął Jan Przewoźnik, psycholog i szachista, szachowy mistrz międzynarodowy, b. mistrz Polski, pisarz i popularyzator szachów, który zmarł 31 lipca w wieku niespełna 66 lat.

Fot. Danuta Przewoźnik

Urodził się w 1957 r. w Katowicach, jak przystało na Ślązaka uczył się w Technikum Górniczym, ale w 1984 ukończył psychologię na Wydziale Nauk Społecznych KUL w Lublinie, a w 2014 obronił tam pracę doktorską Strategie myślenia w złożonych sytuacjach gry w szachy; ukończył też podyplomowe studium trenerskie na AWF w Warszawie (1989, 2003), był trenerem szachowym I klasy.

Po studiach trafił do Gorzowa, tu w 1991 r. założył firmę szkoleniową „Integracja – szkolenia – treningi – poradnictwo”, zajmował się zastosowaniem osiągnięć psychologii w biznesie i sporcie, był konsultantem w zakresie marketingu i kształcenia dorosłych, przeprowadzał treningi dla trenerów, a w l. 1999-2015 pełnił funkcję trenera oraz psychologa w Młodzieżowej Akademii Szachowej.

Sam w szachy grał od dziecka, był mistrzem szkoły podstawowej, jeszcze jako student w 1979 został indywidualnym mistrzem Polski, w 1985 r. wypełnił normę mistrza międzynarodowego, 1.10.2001 uzyskał najwyższy ranking FIDE – 2433, zajmował wówczas 25. miejsce wśród polskich szachistów, w klasyfikacji ICCF w 1992 uzyskał 2502.

Zaczynał jako zawodnik „Startu” Katowice, na studiach reprezentował „Start” Lublin, gdzie w 1979-1984 prowadził drużynę juniorów, która zdobyła 2 medale: złoty (1982) i brązowy (1984), po 1984 występował w barwach „Stilonu” Gorzów. W 1980 reprezentował Polskę na olimpiadzie szachowej na Malcie, a w 1981 – w Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostwach Świata w Austrii; aż dziesięciokrotnie zdobywał tytuł DMP, w tym sześciokrotnie ze „Stilonem”, w 1976-1992 siedmiokrotnie awansował do finałów IMP; w 2020 r. został IMP seniorów w kat. 55+, rok wcześniej wywalczył brązowy medal.

Był autorem lub współautorem kilkunastu książek o tematyce szachowej: zadebiutował w 1986 r. książką Gambit Blumenfelda, Das Blumenfeld Gambit / The Blumenfeld Gambit (Rau-Medler Verlag 1991 / Pergamenoin Press 1991), wydał następnie Die Wiener Partie (1990, Münster Verlag 1991), Kasparow-Karpow, mecz piąty Nowy Jork-Lyon 1990 (Gorzów 1991), Skacząc trochę inaczej (1991), za najbardziej znaną uchodzi Sprawdź swoją fantazję szachową (1992, 2003, 2011), opublikował też Myśl – Działaj – Zwyciężaj! Psychologia szachów w praktyce (2003, 2011) Test predyspozycji szachowych (2005), Szachy w ujęciu historycznym i psychologicznym (2020), był też współautorem zbiorów: Stare i nowe anegdoty szachowe (2013), Śląskie ciekawostki szachowe (2017, 2018); w l 1992-1996 prowadził rubrykę szachową na łamach „Ziemi Gorzowskiej”.

Spoczął w grobie teściów na gorzowskim (kw. 38A, rz. 6, nr 23), żona Danuta jest także psycholożką i szachistką. Mają czworo dorosłych dzieci.

Jerzy Zysnarski

Prosto z miasta

Robert
Borowy

Jak to było z gorzowskimi pochodami majowymi?

Pierwszy pochód majowy w powojennym Gorzowie odbył się w 1946, ostatni w 1988 roku. Przez te lata spontaniczne przejścia przez miasto ubarwiał albo Szymon Gięty, albo demokratyczna opozycja.