Sport to nie tylko rywalizacja i zasiadanie na trybunach

2015-11-18, Trzy pytania do...

Trzy pytania do Marty Bejnar-Bejnarowicz, szefowej kluby radnych Ludzie dla Miasta

- Zapoznała się pani już z długo oczekiwaną strategią rozwoju sportu i turystyki. Dlaczego jest pani rozczarowana tym dokumentem?

- Mówimy o „Strategii rozwoju sportu i turystyki Gorzowa Wielkopolskiego do 2026 roku” wykonanej przez firmę zewnętrzną, na zlecenie miasta. W mojej ocenie jest to strategia rozwoju klubów sportowych. Niemal każdy rodzaj aktywności fizycznej mieszkańców wiąże się tu z przynależnością do klubu i osiąganiem wyników, rywalizacją w rozgrywkach i punktami. Nie ma miejsca na czerpanie przyjemności z aktywności. Liczą się rywalizacja, wyścigi, wyniki… Ocena działań pod kątem potencjalnego finansowania następuje w kryterium rozpoznawalności klubu w regionie i potencjału historycznego marki. Włączanie, integrowanie, zachęty i możliwości w Gorzowie nie mają racji bytu. Wywiady pogłębione przeprowadzono z przedstawicielami klubów sportowych. Po pierwsze są to w większości mężczyźni (jak w miejskiej radzie sportu), po drugie - pominięto inne podmioty: mieszkańców – sportowców amatorów, lokalnych animatorów sportu, dziennikarzy, środowisk związanych z turystyką, przedstawicieli oświaty, pomocy społecznej. A sport w mieście w dużej mierze finansowany jest przecież z tzw. korkowego i w teorii realizuje zadania pomocy społecznej. Sport to także joga, taniec czy „kijki”. Nie ma oferty dla rolkarzy, biegaczy, skateboardzistów czy choćby seniorów. Strategia dotyczy także turystyki, a o turystach z Niemiec autorzy dokumentu nie słyszeli. Zastanawiam się, czy punkt informacji turystycznej w ogóle słyszał, że Gorzów pracuje nad strategią turystyki.

- W jakim kierunku należy więc pójść, żeby strategia spełniła pokładane przez całe środowisko sportowe i turystyczne nadzieje na lepsze zmiany?

- Myślę, że strategia mogłaby wyglądać inaczej, gdyby bazowała na dokumentach, na których powinna, takich jak „Biała księga na temat sportu” Komisji Wspólnot Europejskich czy Program Rozwoju Sportu do 2020 roku - przyjęty uchwałą rady ministrów lub „Wytyczne UE dotyczące aktywności fizycznej”. Na przykład w PRS wizją jest: „aktywne i zdrowe społeczeństwo” - i temu podporządkowane są wszelkie działania, także klubów. W gorzowskiej strategii – cała uwaga skupiona jest na klubach. Sport według ustawy o sporcie to – owszem, też rywalizacja sportowa, ale – na pierwszym miejscu wszelkie formy aktywności fizycznej, które wpływają na poprawę kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych. Wartością jest aktywność fizyczna na tyle częsta i intensywna, aby móc dłużej cieszyć się zdrowiem. Wytyczne mówią o zwiększeniu uczestnictwa w sporcie przedstawicieli wszystkich grup społecznych. I nie chodzi tu o zasiadanie na trybunach, ale o wykształcenie nawyku aktywności. Mecze i kluby to tylko wycinek rzeczywistości. Nasze społeczeństwo to w większości grupa wiekowa 50+, a z 50-latka nie zrobimy wyczynowca. Ale możemy próbować wyciągnąć go sprzed telewizora. Należy w kategoriach celów postrzegać budowanie kapitału społecznego; sport posiada przecież wymiar wychowawczy oraz odgrywa rolę społeczną, kulturową i rekreacyjną. W strategii mowa o tym tylko hasłowo, konkretnych działań nie przewidziano. O społeczeństwie mówi się tu głównie w kontekście adresata kampanii promocyjnych.

- A teraz inny temat. Z ulicy Chrobrego zniknęły barierki, ale pojawił się inny problem. Jak tłumaczą specjaliści od ruchu drogowego ulica dalej jest publiczna i nie można przechodzić przez torowisko w dowolnym miejscu. Żeby było to możliwe należałoby na przykład wprowadzić oznaczenie strefy zamieszkania. Czy będzie pani optowała za szybkim rozwiązaniem tego problemu?

- Tak, tak, dochodzą do mnie co ciekawsze teorie. Podobno jak jest krawężnik, to nie można przechodzić a jak nie ma, to można. Linie wymalowane wzdłuż torowiska mają również jakąś magiczną moc w rozumieniu prawa o ruchu drogowym. Trudno mi się do tego ustosunkować. Liczę na zdrowy rozsądek władz porządkowych. Najważniejsze, że płotki odeszły w niepamięć. Nie ma elementów szatkujących tę przestrzeń. Pozostaje mi apelować o cierpliwość i zaczekać na efekty remontu nawierzchni. Póki co korzyści płyną głównie do mieszkańców – tramwaj jedzie wolniej, ściany nie pękają, szyby się nie trzęsą. Szkoła Muzyczna zauważyła poprawę warunków akustycznych, przedsiębiorcy zgłaszają, że ruch klientów się powoli intensyfikuje. W trakcie jest projekt poprawy estetyki elewacji, spójnego systemu reklam i szyldów, sporządzany przez uczniów Liceum Plastycznego. Napisaliśmy do prezydenta o interwencję u właściciela budynku po kinie „Słońce”, aby uporządkować teren.

Przed ulicą Chrobrego jeszcze długa droga, bo przywrócenie życia to nie jest szybka akcja. Ulica, jak centrum handlowe, wymaga menadżera z pomysłem. Musi mieć dobrą ofertę dla klientów, żeby ich zachęcić. Gastronomia, butiki, to jedno, ale ważniejsza jest oferta spędzania wolnego czasu. Dla porównania Bulwar Zachodni - gdzie główne miejsce zajmują parkingi. Jakie usługi by tam nie powstały, to nie spędzimy tam wiele czasu. Przestrzeń nie zachęca. Na Bulwarze Wschodnim – gdzie podmiotem są ludzie – spędzamy chętnie czas. Choć lokale gastronomiczne po obydwu stronach są równie dobre. To właśnie inna oferta.

Będziemy namawiać prezydenta, aby punktu obsługi interesanta nie robił w centrum handlowym, ale na Chrobrego. Taki punkt może być przy okazji np. całodobowym punktem pocztowym i informacją turystyczną. Z pewnością uatrakcyjni to cały deptak.