Naprawić błędy i rozwiązania niekorzystne dla rozwoju miasta

2016-03-07, Trzy pytania do...

Trzy pytania do Dariusza Górnego, architekta miejskiego w Gorzowie

- Od wielu lat Gorzowskie Stowarzyszenie Architektów Polskich, którego jest pan prezesem, zachęcało władze miasta do przywrócenia funkcji architekta miejskiego i udało się. Mało tego, to pan został powołany na to stanowisko. Dlaczego tak ważne jest, żeby w mieście działał architekt?

- Przypomnę, że stanowisko to zostało u nas zlikwidowane w 1999 roku i dzisiaj widzimy, w jakim stanie architektonicznym jest nasze miasto. W kraju mamy wiele wzorcowych ośrodków, wspomnę tylko o Wrocławiu, Bydgoszczy, Rzeszowie, i w każdym z nich jest stanowisko architekta, co tylko potwierdza słuszność decyzji prezydenta Jacka Wójcickiego. Wyzwań jest co niemiara i mam nadzieję, że moja osoba pozwoli wyprowadzić miasto na głębokie wody. Dzisiaj jest za wcześnie mówić co należy zmieniać, trzeba najpierw postawić pełną diagnozę. Kiedyś mieliśmy konkurs architektoniczny na centrum Gorzowa i autorzy zwycięskiej pracy porównywali miasto do organizmu, dlatego mówiąc dalej językiem medycznym powiem, że mamy w Gorzowie wiele chorych tkanek. Na pierwszy rzut oka każdy widzi choćby liczne braki w zabudowie czy chaos urbanistyczny. Zapewne w każdym miejscu problemy są inne, diagnoza będzie się różniła, dlatego potrzebna się szczegółowa analiza całego miasta. Jestem praktykującym projektantem i wiem, że przystąpienie do działania musi być poprzedzone analizą zewnętrznych uwarunkować, jakich jak sprawy własnościowe czy sąsiedztwa.

- Nasze miasto to taki zbiór kilku, kilkunastu mniejszych i większych centrów życiowych. Która część miasta jest najtrudniejsza do zdiagnozowana, a która powinna być architektonicznie porządkowana w pierwszej kolejności?

- Cieszę się, że wraz z powołaniem stanowiska architekta miejskiego urodziła się decyzja o powołaniu miejskiej pracowni urbanistycznej, co pozwoli nam własnymi siłami rozpocząć pracę nad studium uwarunkowań i kierunków rozwoju miasta. Co prawda taki dokument istnieje, bo musi, ale ten obecny jest dalece niedoskonały. Zawiera liczne błędy i rozwiązania niekorzystne dla rozwoju miasta. Trzeba zrobić nowy, a jak wiadomo, studium dotyczy całego miasta i tutaj oczywiście nie możemy robić, jak choćby przy planach zagospodarowania przestrzennego, fragmentarycznie. To ma być taka konstytucja działań planistycznych i nie może być przygotowana na kolanie. Musi być też przygotowana na miejscu, a nie wędrować po Polsce w zależności, kto akurat wygrał przetarg. W architekturze jest takie powiedzenie, że należy projektować od ogółu do szczegółu i tą drogą będziemy działać. Najpierw musimy opanować strategiczne kierunki rozwoju, wskazując na przykład miejsca dla rozwoju przemysłu czy wybrać głównie szlaki komunikacyjne, w tym przeprawy mostowe, a potem wchodzić w te mniejsze struktury jak osiedla czy w końcu w centrum, będące sercem miasta.

- W optymistycznym wariancie studium uwarunkowań przygotowuje się przynajmniej dwa lata. Kiedy więc ujrzymy namacalne pierwsze efekty pańskich działań jako architekta miejskiego?

- Praca nad studium nie przeszkadza w codziennej realizacji mniejszych rzeczy. Wystarczy, że w jednym miejscu wstawimy plombę budowlaną i obecnie strasząca zabudowę wyrwa nagle zamieni się w przyjazne miejsce. Dlatego załatwienie spraw większego kalibru musimy liczyć w latach, drobne rzeczy, jak dbanie o estetykę budynków, udrożnienie fragmentów dróg wzdłuż Kłodawki można robić i zapewne będzie robione na bieżąco. Przy czym jako architekt miejski bardziej mam być doradcą, pomysłodawcą i koordynatorem pewnych działań, a nie ich wykonawcą. Dlatego bardzo ważne będzie tu wzajemne zrozumienie między mną a dyrektorami odpowiednich wydziałów, bo tylko w takim przypadku można coś zdziałać.