Pacjenci oczekują szpitali jak w Leśnej Górze

2014-12-30, Trzy pytania do...

Trzy pytania do Piotra Dębickiego, prezesa Wielospecjalistycznego Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie

- Proszę przyjąć gratulacje w związku z otrzymaniem tytułu Lidera Roku w 14. Konkursie ,,Sukces Roku w Ochronie Zdrowia – Liderzy Medycyny’’ organizowanym przez poznańskie wydawnictwo Termedia. Czym dla pana jest to wyróżnienie?

- Jest to miłe wydarzenie, ponieważ stosunkowo krótko jestem menedżerem, a do tego kapituła oceniająca kandydatów do nagrody składała się z osób świetnie znanych w środowisku medycznym. Ich decyzje zawsze są dokładnie przeanalizowane. Dokonując wyboru jury ocenia nie tylko kandydata do nagrody, ale wyniki osiągane przez prowadzoną przez niego placówkę. Mnie cieszy szczególnie ta zewnętrzna ocena naszych działań. W gorzowskim szpitalu pracuje 1700 osób i wszyscy w mniejszym lub większym stopniu przyczyniają się do jego rozwoju. A sam konkurs jest wśród menadżerów placówek zdrowia uważany za najbardziej prestiżowy w kraju. Świadczy o tym przygotowywana gala, która odbędzie się 14 stycznia 2015 roku na Zamku Królewskim w Warszawie. Odbierając statuetkę zapewne nie popadnę w hurra optymizm. Wraz z końcem roku razem z całą załogą zamknę pewien rozdział. Cieszę się, że w tak krótkim czasie udało nam się wiele rzeczy naprawić, poprawić, rozwinąć, ale jako lecznica stajemy przed kolejnymi wyzwaniami.

- Jak choćby wdrożeniem akredytacji jakości ministra zdrowia. Jak daleko posunięte są prace w tym zakresie?

- Placówka medyczna posiadająca akredytację jakości gwarantuje pacjentom najwyższy poziom usług i spełnia wszystkie wymagania stawiane przez proces akredytacyjny, w tym bieżącą samoocenę poprzez porównanie swoich działań z wzorcami dobrego postępowania. Niewiele placówek w kraju dopracowało się takiego systemu, bo jest to trudna sprawa do realizacji. Na około tysiąca szpitali dokumentem tym może pochwalić się zaledwie 180 i to one stanowią polską ekstraklasę. Na razie dopracowaliśmy się certyfikatu ISO, ale dotyczy on procedur zarządzania. Teraz czas zrobić kolejny krok i wypracować właściwe procedury medyczne. Pracujemy nad tym od pół roku i powoli kończymy etap oprocedurowania całego szpitala w części medycznej. Odpowiednie komitety zajmują się dokładną analizą pracy poszczególnych oddziałów, poradni i zakładów szpitalnych oraz analizą efektów leczenia. W kolejnym etapie, myślę że do końca pierwszego kwartału 2015 roku, dokonamy finalnego wdrożenia wspomnianych procedur. Liczę, że ocenę zewnętrzną w Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia w Krakowie przejdziemy jeszcze przed wakacjami. Mam nadzieję, że zakończy się to uzyskaniem certyfikatu.

- Na temat służby zdrowia w naszym kraju mówi się bardzo dużo, nie zawsze pochlebnie. Jakie są pańskim zdaniem największe dylematy systemu opieki zdrowotnej?

- Jest to temat rzeka. Można napisać niezłej grubości książkę. Dlatego skupię się na jednym problemie, ale w mojej ocenie ważnym. Największym dylematem jest zbyt duża rozbieżność pomiędzy oczekiwaniami pacjentów a możliwościami systemu. I nie tylko finansowymi, ale kadrowymi czy technicznymi. U nas pacjenci często mają oczekiwania zbieżne z oglądanymi serialami. Niestety, w najbliższej przyszłości nie ma co liczyć, że wszędzie pojawią się placówki jak w Leśnej Górze. Jest to nierealne do spełnienia. Pacjenci chcieliby ponadto trafiać do poradni specjalistycznej najlepiej w dniu przyjścia do lekarza. Proszę wskazać mi kraj w świecie, w którym jest to możliwe. A wiem co mówię, bo pracowałem w Wielkiej Brytanii, Niemczech, bardzo dobrze znam system opieki zdrowotnej w Szwecji. I tam też się czeka, bywa że wcale nie krócej niż u nas. Oczywiście powinniśmy dążyć do maksymalnej poprawy i co do tego nikt nie ma wątpliwości. W tej chwili trwa przykładowo ożywiona dyskusja, czy wprowadzany od nowego roku pakiet onkologiczny zapewni pacjentom sprawny dostęp do potrzebnych usług i jednocześnie nie spowoduje zawirowań w innych obszarach. Już pojawiło się mnóstwo krytycznych opinii, choć jest to eksperyment i trudno z góry przewidzieć, jak to wszystko zadziała. Zamiast narzekać, trzeba jednak próbować. Szukać optymalnych rozwiązań i z czasem poprawiać niedoróbki.