Muzyka Beethovena jest piękna i dlatego się jej słucha

2020-03-02, Trzy pytania do...

Trzy pytania do prof. Jacka Kraszewskiego, dyrygenta Filharmonii Gorzowskiej

- Mija 250. rocznica urodzin Ludwiga van Beethovena. Jak Filharmonia Gorzowska uświetni tę rocznicę?

- W różny sposób. Przypomnę, że dziesięć lat temu Filharmonia zainaugurowała swoją działalność IX Symfonią Beethovena. Nadchodzący sezon zakończymy Missą Solemnis, jedną z najpiękniejszych, najdoskonalszych, jakie zostały napisane. Dokładna rocznica urodzin Beethovena przypada 16 grudnia. Urodził się w 1770 roku w Bonn, a 22 lata później przeniósł się do Wiednia, gdzie został do końca swego życia. I tam osiągnął pełnię swoich możliwości. Razem z Josephem Haydnem i Wolfgangiem Amadeuszem Mozartem jest uznawany za największego klasyka wiedeńskiego. Warto pamiętać, że sam bardzo ściśle przestrzegał kanonów klasycznych. Jednak finał IX Symfonii jest przykładem na jego eksperymenty muzyczne powiązane recitatiwami, chórem i solistami. Trzeba też wiedzieć, że miał zaledwie 32 lata, kiedy zaczął głuchnąć. Żyło mu się strasznie. Cierpiał i biedę, ale i niedole artystyczne. W 1802 roku powstał jego słynny testament, w którym wyrzeka się muzyki. Beethoven już niczego nie słyszał. Premierę IX Symfonii tylko widział, zobaczył oklaski, kiedy ktoś z orkiestry odwrócił go twarzą w stronę publiczności. Jego twórczość, to dzieło geniuszu – dziewięć symfonii, koncerty skrzypcowe, koncerty fortepianowe, msze. Pianiści do dziś korzystają z tego, co Beethoven napisał, bo jest to i trudne, i genialne. Już 6 marca Filharmonia Gorzowska zagra symfoniczny koncert Beethovena.

- Maestro, a skąd właśnie wybór VII Symfonii na ten koncert marcowy?

- Bo jest piękna. A serio, znakomicie się ta symfonia komponuje z uwerturą Coriolan i fantazją c-moll, w której udział weźmie chór Akademii Sztuki w Szczecinie pad kierunkiem pani prof. Barbar Halec. Będzie tu coś intersującego, bo z części chóralnej pani Halec wydzieli część solistyczną. To dzieło powstało 16 lat przed IX Symfonią, ale bardzo jednoznacznie i wprost kojarzy się z finałem, zwłaszcza jej druga część. Graliśmy IX Symfonie, teraz przyszedł czas na porównanie jej z innymi kompozycjami. To piękna muzyka.

- Skąd taka popularność muzyki Beethovena?

- Jeśli państwo będziecie chcieli podążać za jego życiem, to nie będziecie słuchać Beethovena. Bo był ponurakiem, chorym człowiekiem, kompletnie nieprzystępnym. Ale muzyka, którą pisał, była zupełnie inna, oderwana od jego charakteru. Jedno z drugim się kompletnie nie łączy. Podobnie było zresztą z muzyką Wolfganga Amadeusza Mozarta. Też żył biednie, też był chory, a pisał wspaniałe utwory. To nie ma znaczenia. Nie przekłada się bezpośrednio samopoczucie kompozytora na jego twórczość. VII Symfonia, którą za chwilkę zagramy, będzie radosna, będzie wszystkich porywała, mimo że sam kompozytor w chwili jej powstawania był sam i smutny bardzo. Miał problemy. Pozostaje nam muzyka.

- Dziękuję bardzo.

Renata Ochwat