Nie żyje Franciszek Kujawski, nestor gorzowskich pionierów

2016-08-30, Mija dzień

W wieku bez mała 97 lat zmarł Franciszek Kujawski, jeden z ostatnich pionierów miasta, były dyrektor „Lasu” i bbyły radny, kombatant, rzec by można – nestor gorzowskiego środowiska gospodarczego. Kim nie był już w swoim życiu: parobkiem, robotnikiem u „Cegielskiego”, junakiem, sokistą i kolejarzem, aparatczykiem, działaczem gospodarczym i sportowym.

Urodził się 1 października 1919 r. w Paniewie pow. Konin w rodzinie pracowników folwarcznych, którzy od 1935 r. pracowali jako komornicy w gospodarstwie chłopskim w Mielnicy Dużej nad Gopłem. W 1933 r. ukończył 7 klasę szkoły powszechnej w Skulsku, w 1936 wstąpił do Junackiego Hufca Pracy w Jasieniu pod Warszawą , w ramach JHP zgłosił się do szkoły zawodowej przy HCP w Poznaniu, którą ukończył w 1939 jako ślusarz-mechanik, maturę zdał dopiero w 1957, jeszcze przez wiele lat, pracując, dokształcał się, wieńcząc edukację w 1970 r. dyplomem magisterskim Politechniki Szczecińskiej.

W czasie kampanii wrześniowej trafił jako ochotnik do 7. Batalionu Zaporowego, który został włączony do armii „Polesie”, 30.11.1939 wrócił do domu ze złamaną ręką i odmrożonymi nogami, od lutego 1940 do stycznie 1945 r. przebywał na robotach przymusowych w Osiecku k. Skwierzyny.

Po wyzwoleniu wrócił do Sierakowa, gdzie zgłosił się na 3-tygodniowy kurs strażników ochrony kolei (SOK), 7 kwietnia 1945 jako komendant 7-osobowej grupy został skierowany do Zieleńca, gdzie zorganizował placówkę SOK, ale już w lipcu 1945 r. został dyżurnym ruchu w Zieleńcu, po roku awansował na zawiadowcę stacji w Sarbiewie, a w 1950 r. – po kursie instruktorów i kontrolerów służby ruchu w Warszawie – na kierownika kadr w Oddziale Eksploatacyjnym w Gorzowie. W 1952 r. został przeniesiony do Zielonej Góry na stanowisko zastępcy kierownika Oddziału Eksploatacyjnego, ale już rok później trafił do aparatu partyjnego jako kierownik Wydziału Komunikacyjnego KW PZPR. Jesienią 1958 r. poprosił o przeniesienie do Gorzowa, gdzie po połączeniu miejskiej i powiatowej instancji partyjnej od listopada 1959 do listopada 1960 r. był sekretarzem KMiP PZPR w Gorzowie.

1 grudnia 1969 r. został dyrektorem GPPL „Las”, kierował tym przedsiębiorstwem prawie 12 lat, w 1981 r. odszedł na emeryturę, ale od 1982 r. przez 10 kolejnych lat pracował na pół etatu w Urzędzie Wojewódzkim jako inspektor do spraw organizowania konkursu „Mistrz Gospodarności”. Przez jedna kadencję był radnym MRN (1965-1969) i przewodniczącym komisji mandatowej, był też działaczem działkowym i żużlowym; w 1976-1980 był także członkiem zarządu WLKS „Orlęta”. W 1987 został sekretarzem Rady Społeczno-Gospodarczej przy WRN.

Odznaczony był m.in. Krzyżem Oficerskim (1985) i Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, medalami „1000-lecia Państwa Polskiego” „40-lecia PRL”, odznakami honorowymi woj. gorzowskiego i zielonogórskiego i miasta Gorzowa (1977).

Pogrzeb odbędzie się 1 września na cmentarzu komunalnym o godz.