Co kawałek jakaś tajemnica

2014-08-28, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Co i rusz jakieś tajemnice, dziwne pomysły, sekrety.... Tak wygląda po części życie publiczne w mieście na siedmiu wzgórzach i nad trzema rzekami.

A chodzi mnie konkretnie o to, że dość często słyszę, iż ktoś ma pomysł na coś, ale to na razie sekret i tajemnica. Tajemnice to ja rozumiem i szanuję w prywatnym biznesie, natomiast być tak nie powinno i nie może w życiu miasta, które powinno być jawne, transparentne i przejrzyste niczym czysta woda (asocjacja do pewnego stowarzyszenia zupełnie niezamierzona, choć jednak chciałabym wiedzieć, ile kosztuje wynajęcie sali FG na kongres i kto oraz z jakich pieniędzy za to płaci). A tymczasem zupełnie nie jest.

Pierwszy przykład – wyjazd urzędników do Herfordu. Ja nie mam wątpliwości, wyjazd jest potrzebny i rzeczywiście trudno w ostatniej chwili go odwołać, bo kompromitacja na całej linii nastąpi jak amen w pacierzu. Poza tym w Niemczech na tego typu wyjazdach nie ma lenienia się i wypoczynku (wiem, bo sama parę razy na wyjazdach studyjnych za zachodnią granicą byłam i odpoczynek zdarzył mnie się dopiero po powrocie do domu). Tam jest ciężka praca, szkolenie goni szkolenie, a jak jest zaplanowane 15 minut na kawę, to tyle dokładnie przerwa trwa. Jednak Wysoka Rada po raz drugi się na ten wyjazd nie zgodziła, a tym razem sekretarz miasta z tajemniczą miną zapewnia, że jednak się odbędzie. Ale na pytanie - skąd pieniądze?, odpowiada, że to na razie sekret. Otóż takie stwierdzenie w ustach wysokiego urzędnika z miejsca kwalifikuje go do utraty stanowiska. Bo jak już napisałam, w życiu miasta nie ma sekretów. To publiczny grosz i tak musi być wydawany, na stole, z rozliczeniem co do jednego grosza. Jeśli urzędnicy chcą znaleźć sponsora na wyjazd, to też muszą o tym głośno i jasno powiedzieć: - Jedziemy za prywatne pieniądze i albo się sponsor zgodzi ujawnić, albo nie. Ale na pewno urzędnik, wysoki, dodam, nie może się zasłaniać tajemnicą.

Ale w przypadku magistratu ulokowanego w pobliżu Warty, a w oddaleniu od Kłodawki i Srebrnej to chyba jednak staje się normą. Owa tajemnica. Bo przecież tajemnicą słodką znaną tylko najwyższym jest, co się stanie z cudną willą Hermana Pauckscha, zwaną w jej dobrych latach Zawarciańskim Zameczkiem. Lada chwila zacznie się bowiem wygaszanie Grodzkiego Domu Kultury (kolejny raz gratuluję tzw. specjalistom od kultury znakomicie trafionego działania, bo właśnie to i kolejne pomysły zmierzają do całkowitej likwidacji tej aktywności w życiu miasta), ale o siedzibie jego, jednej z najpiękniejszych budowli tego niekoniecznie najpiękniejszego miasta wiadomo tylko tyle, że szeryf ma pomysł, ale to sekret.

Jakby tak dłużej pogrzebać, to tych sekretów znajdzie się więcej. I kolejny raz powtórzę, tak być nie powinno. Ale widać ktoś się na to zgadza, Wysoka Rada łyka te sekrety i ma się dobrze. Głównie sama ze sobą...

A teraz prywatny smutek Renaty Ochwat. Umarła Sława Kwaśniewska, znakomita aktorka, dla której między innymi latałam w Poznaniu do teatrów różnych, bo w różnych poznańskich występowała. Nie szukała poklasku i sławy w brukowcach, więc znają ją i pamiętają teatromani. Szkoda.

P.S. O wydarzeniach kulturalnych nie piszę, bo dziś ich nie ma, a co się dzieje przez weekend można się dowiedzieć w zakładce kultura.

P.S. 2. No i jednak w końcu pozajączkowały mnie się królowe, księżniczki i inne związane ze śniegiem. Wiedziałam, że tak będzie. teatr i Filharmonię za to przepraszam.

Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Robert
Borowy

Włodarz się nie zmienił, ciekawe, czy zmieni styl?

Po drugiej turze wyborów samorządowych stało się jasne. Na kolejne lata w fotelu prezydenta miasta będzie siedział dotychczasowy włodarz – Jacek Wójcicki.