2015-08-26, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje
Kibiców Falubazu, rasy, której raczej nikt nie lubi. A jednak ludzie Falubazu pokazali klasę i stale ją pokazują. Bo wspierają Darcy Warda…
Pech, cholera jakaś, fatum i zły los – wszystko razem spowodowało, że bardzo dobry, świetny zawodnik leży w zielonogórskim szpitalu po koszmarnym wypadku na torze. Przerwana kariera, szok dla wszystkich. Bo taki zawodnik, bo w ostatnim biegu, bo po kaszę już jechali…
Mnie zachwyca, jak ludzie Falubazu, nie piszę o kibolach, bo podobnie jak w mieście nad trzema rzekami to podejrzana mocno rasa jest, jak właśnie ludzie Falubazu się zachowali. Skrzyknęli się w necie, umówili, przynieśli róże, stali pod szpitalem i skandowali słowa wsparcia. Czym innym bowiem jest wypisywanie różnych rzeczy w necie, a czym innym takie wsparcie. Bo trzeba zmienić plany, bo trzeba ubrać się w klubową barwę – jak kto ma, a jak nie ma, to też niewielki problem, i przyjść na miejsce zbiórki. Przyjść i okazać wsparcie swemu zawodnikowi. Szacun ludzie z Zielonej Góry, szacun wielki, jak mówimy my kibice przy różnych okazjach.
Choć nie tak dawno, bo zaledwie kilka tygodni temu, podczas ostatnich derbów, my kibice Stali wyklinaliśmy na potęgę właśnie Falubaz za przeciąganie startu. Bowiem to właśnie Darcy Ward się spóźniał. Klub z Winnego Grodu robił wszystko, aby Darcy zdążył dojechać na swój bieg. My mieliśmy nadzieję, że jednak się nie uda. Udało się i Darcy zgarnął wszystko. Pamiętam, jak szłam do domu i słuchałam, co kibice Staleczki mówili. A mówili okropecznie okropnie, ale zawsze powracała fraza – Wiedzieli, na co czekają. Ano wiedzieli. Teraz to już wspomnienie śniegu w czerwcu. Bo rokowania są takie, a nie inne. Straszne.
Dlatego tym bardziej chwalić trzeba kibiców, którzy wspierają swego, właśnie tak. Boże, nie daj nigdy więcej tak wspierać swego zawodnika. Nigdy. Bo nikomu, nawet największemu nielubianemu zawodnikowi się niczego takiego nie życzy.
W każdym razie – Falubaz, jego ludzia, nie kibole, pokazała klasę. Klasę, jaka w tym przypadku jest najlepszym przykładem tego, że jednak żużel to sport ludzi, rodzin, kibiców, a nie oszołomów z nienawiścią w oczach. Wszyscy trzymamy kciuki za Darcy Warda… A jak kto ma odmienne zdanie, to cóż, bliżej mu kibolstwa aniżeli kibicostwa. Bo ja tam kibicem jestem. Wiele lat temu na Jancarzu, co jeszcze Jancarzem, znaczy stadionem im. Edwarda Jancarza nie był, nauczyłam się, że jak zawodnik leży na torze, to się wstaje i czeka, żeby on też wstał. Już wówczas nie liczył się fakt, czy nasz ci on jest, czy też z przeciwnej drużyny. Liczy się to, żeby nic mu się nie stało, że dobrze jest i dalej pojedzie. I jaka szkoda, że ta jedna z kardynalnych zasad kibicowania na żużlu czasami bywa łamana, przez durnych kiboli…
My w mieście na siedmiu wzgórzach też bardzo mocno kciuki trzymamy, wspieramy tą razą ludzię z Falubazu i jakby nam było dane, to też przed szpitalem w Winnym Grodzie byśmy się wydzierali – Darcy Ward… W naszej barwie żółto-niebieskiej. I myślę, że po raz chyba pierwszy, albo bardzo nieliczny nie byłoby konfliktu między fanami obu klubów. No w każdym razie ludzie Falubazu, ja jestem z wami… Powtórzę, trzymam mocno kciuki, trzymam.. I daj Boże, żeby jak najmniejszym kosztem ten koszmarny wypadek się skończył. No Darcy Ward…
A tak swoją drogą, przypuszczałby kto, że ludzi Falubazu chwalić będę? No nikt, ja sama zresztą też nie… Ale co tam, w takiej chwili inne rzeczy są ważne.
A teraz z innego kątka będzie. Otóż od lat oglądam zdjęcia mojej przemiłej znajomej ukrywającej się pod dawno rozszyfrowanym pseudonimem Rodorek. Co jakiś czas zdjęcia Krystyny, bo tak Rodorek ma rzeczywiście na imię, zyskują bardzo dobre, wręcz świetne opinie, zauważane na portalach zajmujących się fotografiami ulicznymi. Czyli takich, dla których przesłanie Henri Cartiera-Bressona o tym jednym momencie decydującym o znaczeniu zdjęcia są ważne. Krystyna tak ma, że zawsze z aparatem, zawsze gotowa. I robi takie focie, że zwyczajnie się zachwycam. A jak pokazuje praktyka, nie tylko ja, ale i mądrzejsi ode mnie też. Z bardziej wyczulonym okiem.
Rodor, jak do niej mówię, cały czas nie wierzy we własne patrzenie, we własne możliwości, cały czas mi powtarza, że to jeszcze nie to, że jeszcze trzeba się uczyć, że … No milion, że jest. I to też tylko znakomicie dobrze świadczy, bo nauka, bo spojrzenie, bo chwila. Ale ja jestem zupełnie pewna i przekonana, że właśnie w takiej fotografii, takiej blisko życia, blisko spraw uznawanych za niekoniecznie dobre tematy, to Krystyna jest bardzo dobra.
E tam, bardzo dobra. Świetna. Ostatnio kolejny portal zakwalifikował jej zdjęcia na stronę główną i poczęstował dobrym komentarzem. Więc nam, którzy Rodora znamy, tylko cieszyć się wypada, że Krystyna jest z nami i fotografuje. Mnie szczególnie jest świetnie, bo moje zdjęcie na profilu FB, to jej robota. Ukradłam, ale autorka się nie obraziła. Krystyna, a kiedy jakaś wystawa? Hę, chciałabym wiedzieć….
P.S. Za chwilkę niewielką mocno pracowity weekend jest. Imprez od czorta, w samym mieście, ale i okolicy… Wybierać trzeba. No ja po prawdzie to w trzech miejscach chciałabym być naraz, w okolicy, dodam. Szczegóły w naszej zakładce „Kultura”.
P.S. 2. Biletu na GP nadal niet. Jest gdzieś w domu, powtarzam więc jak zaklętą mantrę – Kocham bardzo moje skrzydlate… Niestety, dowiedziały się, że znów w Kostrzynie byłam, negocjacje mogą być okropecznie trudne. No cóż, trzy dni mi zostały, żeby znaleźć… Bilet znaczy.
Jaromir
O pewnym skarbie w tym mieście. Bo jak się okazuje, miasto ma skarby, o których zwyczajnie nie wie, lub też nie chce o nich wiedzieć. Albo nie słyszało, bo tylko żużel.
Nelly dostała kwiatka, i to jest bardzo ładny gest
Naszło mnie na sentymentalne wspomnienia
Jak rewitalizować, to właśnie tak
I znów to cholerstwo zastawia ulice
A do matur coś chyba z miesiąc jeszcze będzie
Jak się patrzy na różne rzeczy, to zawsze się w końcu ślad polski znajdzie
Takich skwerków powinno być więcej
Mało brakowało, doprawdy mało brakowało
Po co nam radni? Mnie właściwie to po nic
