Znana księgarnia jednak się przeprowadza

2018-08-21, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Nie lubię takich zmian i zwyczajnie ich nie rozumiem. Szkoda, że św. Antoni przenosi się do parafii katedralnej, choć przy Łokietka była od zawsze.

Jakoś wszędzie, ale nie u nas jest tak, że jak coś działa i działa dobrze, to się tego czegoś nie przenosi, nie przesadza i nie zmienia. Mam na myśli księgarnię św. Antoniego – chyba najstarszą w mieście za jego polskiej proweniencji. O przeprowadzce w nowe miejsce, czyli do parafii katedralnej, mówiło się już z rok temu. Ale miałam nadzieję, że to takie oto sobie gadanie. Ale jednak nie, nie gadanie, księgarni już za momencik otworzy się w nowej miejscówce.

Moim zdaniem, całkiem niedobrze. Bo wrosła już bardzo w tkankę miasta, poza tym każdy, kto do Antoniego leciał, miał okazję zobaczyć piękną kamienicę i najładniejszy skwerek w mieście. A teraz będzie patrzył na to, co wszyscy znają. Jak z chwilkę jeszcze prawicowe siły dostawią kolejny pomnik, zresztą wybitnie przeze mnie szanowanej postaci, to i polską pomnikozę pozna.

Zła decyzja, ale co zrobić. Wszystko w tym mieście musi być w okolicach Starego Rynku, bo już gdzie indziej to wstyd.

I z drugiego kątka. Od kilku dni obserwuję, jak między Muzeum a Filharmonią powstaje parking. I powiem tak, ja tam zupełny laik jestem, ale wydaje mnie się, że skoro to ma być parking dla autokarów, to chyba jednak nie powinien on być wykładany polbrukiem czy jakąś kostką w podobie. Inna rzecz, że z dużą podejrzliwością patrzyłam, jak panowie specjaliści dużym i ciężkim sprzętem wyrównywali ten teren. Nawet poszłam sprawdzić, czy kto nie uszkodził korzeni wierzby.

Niby nie uszkodzono, niby wszystko w porządku, ale parking i tak jest krzywy, co widać już gołym okiem, nawet tak ślepawym, jak moje. Ot po prostu biznes i remonty w miejscowym stylu. Nic, tylko gratulować…