Gapiostwo i bezmyślność srogo ukarane, ech…

2018-08-24, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Zgubiłam telefon. Stało się. Nie ma ze mną kontaktu. Nie przypuszczałam, że coś takiego mnie się przytrafi, a jednak się stało.

Zorientowałam się dość późno, że nie mam telefonu. Poleciałam nawet po miejscach, gdzie chwilkę wczoraj spędziłam, ale nie było. Trudno się dziwić. Dobrego Samsunga za jakieś 200 zł można w komisie sprzedać. Jak kto nie myśli i nie uważa, to tak ma.

W dzisiejszych czasach komórka to jednak centrum logistyczne życia człowieka. Tym bardziej, że niemal wszystko tam jest. Kontakty, jakieś zapiski, ważne smsy. Pierwszy raz od bardzo dawna poczułam się trochę mocno zagubiona. Bo jeszcze miała do kogoś zadzwonić, bo jeszcze coś tam, a tu nagle pustynia.

Sprawa jest o tyle gorsza, że nie mam też stacjonarnego, więc kompletna pustynia. Tak to jest, kiedy się nie myśli, co się robi. Inna rzecz, że całe lato zanosiło się na coś w podobie, bo gorąc mi rozum już ze dwa razy zabrał, ale nie aż tak. W każdym razie, kontaktować się ze mną można tylko przez komunikator FB albo nie wiem jak jeszcze. Nie bardzo wiem, jak się blokuje numer, nie bardzo wiem, jak odzyskać stary numer, który wielu zna. Będę dziś coś czynić, aby znów mieć kontakt ze światem. Czy się uda, zobaczymy. Piszę o tym dlatego, żeby się podzielić impresją taką: zwykle gadałam, że dam sobie radę bez komórki, że to niepotrzebna smycz i takie tam różne ograniczenia. Ale kiedy przyszło co do czego, to jednak okazało się, że bez komórki we współczesnym świecie się zwyczajnie nie da… Gapiostwo i bezmyślność zostało srogo ukarane.

Miałam jeszcze o czymś napisać, ale i z mózgu mi parę rzeczy wyparowało… Bywa. Co zrobić.