Tylko gratulować II Liceum

2018-01-09, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Wysokie miejsce w rankingu, liczącym się bardzo, osiągnęło II Liceum Ogólnokształcące. Poinformował o tym dyrektor szkoły, który wraz z nauczycielami i uczniami został zaproszony na galę wręczenia prestiżowych nagród.

No i jak tu nie gratulować. Trzeba, bo inaczej nie wypada. Ja tam jeszcze osobiście bardzo chcę. Mamy w mieście kilka naprawdę dobrych szkół. Co dziwne, radzą sobie one mimo kłód rozlicznych, jakie co jakiś czas fundują im kolejne zmiany wprowadzane przez Ministerstwo Edukacji – nie jest ważne, jakiej proweniencji, bo czy prawica, czy lewica u steru władzy, każda opcja majstruje przy edukacji. Choć po prawdzie jak ta obecna, to żadna wcześniej nie zrobiła rewolucji w sposób tak dziwny, tak jednak beznadziejny. No cóż. Ale są szkoły, które sobie dobrze mimo wszystko radzą. To dwa tutejsze ogólniaki, do tego dochodzi jedna podstawówka, która przez czas jakiś była gimnazjum, dziś znów jest podstawówką, to kilka szkół technicznych.

Jednak w liczącym się i sporządzanym od lat rankingu „Perspektyw” spektakularny sukces odnotowało II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej. Jest najlepszym ogólniakiem w województwie lubuskim – przynajmniej tak wynika z oficjalnego komunikatu. Pobiło nawet licea w Winnym Grodzie. No i myślę, że dla części tubylców to będzie tak naprawdę liczący się fakt. W końcu miasto nad trzema rzekami pobiło to, z którym od lat na wszystkich frontach walczy. Nie dość, że mamy aż trzy rzeki, siedem wzgórz, katedrę – matkę lubuskich kościołów, lepszą drużynę na żużlu, nieco bliżej do Berlina i tak dalej, i tak dalej, to teraz mamy najlepszy ogólniak.

A serio, to naprawdę wypada się cieszyć, że tubylczy ogólniak, i to ogólniak specyficzny, bo uczący w systemie amerykańskim, jednak jest najlepszą szkołą w regionie. Pamiętam, choć po prawdzie zamierzchłe to czasy, jak wykuwała się ta szkoła. Ile determinacji, ile wysiłku musiała włożyć kadra tej szkoły, aby uzyskała ona taki właśnie kształt. Ile sił i argumentów potrzebnych było, aby z typowego ogólniaka, zresztą bardzo dobrego i z wynikami, powstała nowa, bardzo ciekawa jak na tamte czasy szkoła. Niechęć była wielka. Bo zmiana tym razem przyszła nie z ministerstwa, nie od polityków, ale od pedagogów, nauczycieli wspieranych przez nauczycieli spoza kraju. Wszystkie ważne czynniki pozaszkolne jakoś tak mocno podejrzliwie patrzyły na to, co tu się wyczynia. A wyczyniało się i wyczynia całkiem sporo. Upodmiotowienie uczniów, upodmiotowienie nauczycieli, swoboda w kreowaniu kształcenia, w końcu oficjalnie stało się oczywistym to, czym zawsze się ta szkoła wyróżniała. Długo nie trzeba było czekać. Sukcesy przyszły i są. Może tak jest, że tam pracują ci, którzy do zawodu nie przyszli przez przypadek. Może ta szkoła, jak i kilka innych w mieście, żeby było uczciwie, zbierała i zbiera takich ludzi – nauczycieli i uczniów, którzy lubią świerzbienie mózgu.

Mam tę przyjemność, że znam trochę nauczycieli i byłych uczniów – dziś absolwentów. To naprawdę ciekawi ludzie. Naprawdę. Światli, mądrzy, zainteresowani światem. Zresztą w przypadku innych szkół jest podobnie. Trudno się więc dziwić, że szkoła ta, ale i te inne odnoszą sukcesy.

II LO w rankingu „Perspektyw” była notowana już wcześniej, obecnie tak wysoko po raz pierwszy. Dlatego tym większe gratulacje się należą. Tym większe. Ja mam też swoją własną spiskową teorię na ten temat. Nigdy nikomu o niej nie mówiłam, ale na kanwie sukcesu, może w końcu o niej powiem. Otóż jak szkoła nosi zaszczytne miano Marii Skłodowskiej-Curie, wybitnej Polki, dwukrotnej Noblistki, wielkiej kobiety, która wszelkie sukcesy odniosła we Francji, ale do końca życia, prowadząc jakiekolwiek badania i licząc cokolwiek, liczyła po polsku, to zwyczajnie tak jest. Patronka sprawia, że szkoła odnosi sukcesy. Bo nie może inaczej. Dziś ranking „Perspektyw”. A jak spojrzeć na listę absolwentów (poza jedną), to tylko potwierdza się moja teoria. Maria Skłodowska zaraża, Maria Curie sprawia, że nauka, poznanie, wiedza staje się cnotą i czymś, o co warto walczyć. Co warto poznawać, czego warto się uczyć i co staje się dobrą podstawą na przyszłość. Fundamentem się staje. Wszak Maria Skłodowska-Curie – patronka waży, patronka patrzy, patronka warzy – wiedzę i sposoby jej poznawania w kuchni nauki, patronka motywuje, patronka w końcu w jakiś bardzo mocny sposób decyduje, że tak się tam dzieje.

Może nie, ale to moja teoria. Teoria wypływająca z szacunku i podziwu, jaki mam dla Marii Skłodowskiej-Curie. No cóż.

Taka kolejna skaza – Stary Fryc, Maria Skłodowska, św. Jadwiga Śląska, ksiądz Jan Kowal, księżniczka Wilhelmina Pruska, Głuchy Geniusz, król Henryk Ptasznik, Dorota de Talleyrand-Perigord, księżna Daisy von Pless, królowa Nefretete, cesarzowa Wilhelmina, hetman wielki koronny Stanisław Żółkiewski, hetman wielki koronny i co więcej w tytułach – Jan Zamoyski, Eva Curie i jeszcze trochę innych… Ich ślady śledzę i co i raz się przekonuję, że patroni działają i sprawiają, że coś dobrego się dziej.

Ps. O Marii Skłodowskiej powstało kilka książek i kilka filmów. Kardynalną jest wspomnienie jej młodszej córki Ewy – nie była noblistką, jak jej starsza siostra Irena Curie- Joliot. Po prawdzie Joliot-Curie. Eva Curie była niebieskim ptakiem. Ale to ona zauważyła i napisała, że mama, ta odległa, ale kochana do końca liczyła po polsku i w sytuacjach granicznych mówiła po polsku. Jest też film, z Karoliną Gruszką. Każdemu zainteresowanemu osobą wielkiej Marii polecam. Jak i kilka innych filmów o tej niepospolitej i wybitnej kobiecie.

Ps. 2. Ja skończyłam tylko ogólniak w Miasteczku z potokiem Kasztanówka po środku. W moim ogólniaku zmiany patronów następują zgodnie z chciejstwem polityków. O mojej szkole raczej nikt nic dobrego nie napisze, choć można by było. W każdym razie, my z Miasteczka zawsze mieliśmy dobre kontakty z Curie. I niech tak zostanie.