Godziny zostały do finału WOŚP

2018-01-12, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Im bliżej Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, tym bardziej się ludzie rozgadują. Ja tak mam, że zawsze czekam.

W tym roku finał będzie trochę dziwny, przynajmniej dla mnie, bo się zwyczajnie przyzwyczaiłam, że jest Marta. Od zawsze – przynajmniej dla mnie – finał to Marta. Teraz zastępuje ją pani Olga, prywatna mama. Też dobrze. Na ulice wyjdzie kilkuset wolontariuszy z papierowymi puszkami. Mam już przygotowane pieniądze, powrzucam je do różnych puszek. Bo zwyczajnie to lubię, bo mnie te dzieciaki i nie tylko dzieciaki na ulicach cieszą, bo jestem głęboko przekonana do tej idei.

Obiecałam sobie zresztą, że już nie będę krytykować tych, którzy Orkiestry nie popierają, bo każdy ma wolną wolę i robi, co mu ta wola podpowiada. Powiem może tekstem klasyka, rozumiem, ale nie akceptuję.

Tradycyjnie czekam na światełko do nieba, choćby to miał być zimny ogień zapalony na balkonie czy w oknie. Bo to dla mnie też ważny symbol.

No cóż, lubię WOŚP, regularnie jeżdżę na Przystanki Woodstock, moja rodzina korzysta ze sprzętu medycznego zakupionego przez WOŚP. I dlatego zawsze co roku w okolicach czwartku przed finałem zaczynam liczyć godziny do imprezy.

A teraz z drugiego kątka. Dyrekcja Muzeum chce zmiany patrona, bo Jan Dekert jest za słabo lub też prawie wcale niezwiązany z tymi ziemiami. Już sam fakt, że wielki mąż stanu urodził się w Bledzewie, jest w moim odczuciu wystarczającym faktem, aby być patronem placówki. Podobnie jak fakt pobytu arian w Lubniewicach stało się asumptem do nazwania ich imionami ulic w zakątku, który ja prywatnie nazywam ariańskim fyrtlem. Nie zacytuję, co piszą internauci na ten temat, bo nie wypada. Ale ja na miejscu dyrekcji poważnie bym się zastanowiła.