Koszmar podróżowania po mieście

2016-09-06, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

No i w końcu dotknęło mnie to, co dotyka chyba wszystkich. Dramat podróżowania po rozkopanym mieście. Jazda miejskim autobusem teraz to koszmar.

No i teraz przyszła kolej na zadanie bardzo ważnego pytania. Kto wpadł na cokolwiek głupi pomysł, aby w jednym czasie zamknąć pół miasta? A w dodatku zamknąć i to tak, że się je rozkopało, a robotnicy przez długi czas nic tam nie robili. Jakby się tak urzędnicy przejechali i posłuchali, co ludzie mówią, to uszy im by się zwinęły w trąbki.

Przecież to jakiś obłęd. Miasto praktycznie stoi, kierowcy i pasażerowie miejskiej komunikacji klną w żywe kamienie. W moim prywatnym rankingu ocen – no platynowy medal strategii, platynowy, bo nawet złoto to za mało. Rozumiem poprawę komfortu życia, rozumiem remonty, ale coś takiego nie powinno się wydarzyć. No cóż.

A teraz z innego kątka. Otóż wczoraj rano przeżyłam zadziwienie miesiąca. Ekipa odziana w pomarańczowe odblaski i uzbrojona w warczące urządzenia kosiła trawę na parceli, gdzie stoi willa Jaehnego przy Kosynierów Gdyńskich. Czyżby to był pierwszy krok do otwierania Instytutu Papuszy? Bo jak do tej pory to tam tylko widywałam dzieciaki okupujące schody, a niekiedy pijaczków spokojnie dopijających jakieś coś. A tu proszę, zmiana jakościowa. Sprzątanie, znaczy koszenie się odbyło. I jeśli to ma być prognostyk na lepsze, to tylko się cieszyć wypada i czekać na następne kroki. Oby jak najszybciej, bo willa rzeczywiście wygląda dość żałośnie. A wystarczy popatrzeć na fyrtel po drugiej stronie skweru wolności, tam gdzie Qubus Hotel, Askana i AWF. Klar, porządek, jednolity dość styl. A nie może być tak więcej i dalej. No jednak chyba nie, bo jakoś wizji brakuje. A szkoda, bo to przecież jakby nie patrzeć, centrum jest. A skoro przy skwerze jestem, to wartałoby się przyjrzeć też, jak biegną szlaki komunikacyjne. Bo ludki wydeptały sobie całkiem sporą autostradę w trawniku. Może by tak wzorem angielskim zgodzić się na wybory ludeczków i położyć tam chodnik. Oczywiście wymagałoby to przeprojektowania całości, ale czego się nie robi dla dobra mieszkańców. A czyż nie takie było naczelne hasło władzy? Było, bardzo dobrze pamiętam.

Ja wiem i rozumiem, że takie przeprojektowanie całkiem sporego skweru, właściwie małego parczku, to jednak wyzwanie i pieniądze, ale skoro chce się wydać grube miliony na Przemysłówkę, której raczej większość nie bardzo chce widzieć jako kolejną własność miasta z kombinatem kulturalnym, to i na taki parczek jakiś grosz, nawet i spory, powinien się znaleźć.

No i z kolejnego kątka. Już wiadomo, że specjalistyczna firma z Zawiercia wyremontuje nam estakadę kolejową. No i dobrze, bo rzeczywiście jeszcze trochę, a nam się zabytek zawali. A tego byśmy żadną miarą nie chcieli. Inna rzecz, jak będą działać restauracje i sklepy umieszczone w zabudowanych niszach. Na szczęście remont nie zaczyna się już jutro, więc myślę, że będzie dobrze. Czyli sprawdzi się zasada, że wilk syty i owca cała…

Ps. No i znów nam się piękna kombinacja cyfr w dacie ułożyła. Tak to jest, jeśli chodzi o lata parzyste.

Ps. 2. Dziś mija dokładnie 32 lata od promocji „Amadeusza” Milosa Formana. To ten film z Oscarową rolą Toma Hulce’a jako Amadeusza oraz F. Murray’em Abrahamem jako Antonio Salierim. I co, o Tomie Hulce wszyscy zapomnieli i F. Murray’a Abrahama wszyscy wielbią. To się nazywa klątwa Oscarowa. A przypominam o tym, bo wielbię ten film, jak samego Mozarta.

Ps. 3. Pogrzeb Kapitana Jerzego Hopfera w piątek o 14.00 na cmentarzu komunalnym przy ul. Żwirowej.