O czekaniu i językoznawstwie

2012-11-15, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Warto czekać. Czasami człowieka diabli biorą, bo coś się ślimaczy, ale jednak. Szeryf TJ podjął decyzję w sprawie kompleksowej kontroli w Miejskim Centrum Kultury, czyli w sprawie złamania dyscypliny finansowej przez panią dyrektor. Kiedy przeczytałam tę informację, zwłaszcza określenie kompleksowa, pogrążyłam się w zadumie. Czy oznacza to, że kontrolerzy przyjrzą się także stylowi zarządzania tą placówką? Porozmawiają z załogą, która jest na krawędzi załamania nerwowego? Poczytają służbową korespondencję, bo w taki sposób pani dyrektor komunikuje się z załogą? Chyba nie, chyba tylko przyjrzą się kwitom finansowym. Ale to już jest dobrze, nawet bardzo. Bo znaczy, że szeryf tego miasta uznał, iż rzeczywiście coś musi być na rzeczy, skoro media tak naciskają akurat na tę sprawę. Ciekawa jestem bardzo rezultatów. Bo tenże szeryf za znacznie mniejsze przewinienie, które po wyroku sądu okazało się nie być przewinieniem, w skandaliczny sposób wyrzucił z pracy Ewę Hornik, fachowca, jakich mało. Zresztą nie ona jedna w taki sposób straciła pracę, ale o tym kiedyś może, przy innej okazji. No cóż, czekam więc, cierpliwie, na wyniki kontroli.

No i tak namysł nad słowem kompleksowa przywiódł mnie do językoznawstwa. To taki fajny przedmiot, który zgłębiałam przed wieloma laty na studiach. Jest kilka bardzo dobrych podręczników, kilku prześwietnych fachowców, zajmujących się tą oto dziedziną. Otóż do grona takich sław jak profesorowie: Jan Miodek, Edward Polański, Michał Głowiński, Andrzej Markowski, Bogdan Walczak, Jerzy Bralczyk, Elżbieta Skorupska-Raczyńska - że napiszę tylko o żyjących i publikujących – dołączył ostatnio Jerzy Zysnarski. A dołączył był ci on w kwestii odmiany nazwy Landsberg. Otóż przesławny regionalista upiera się, iż należy stosować odmianę – Landsberga. No cóż, niech sobie stosuje, błędna ona jest, ale nadredaktor wie lepiej. Nie trafiają do niego argumenty polonistów i językoznawców, bo zdaniem nadredaktora liczy się uzus. Gdyby JZ nie przebywał ciągle w niebycie internetowym, to by zauważył, że w ostatnich publikacjach - na papierze - już żaden szanujący się autor nie używa nietrafnej odmiany z a w wygłosie.

No i skoro o kwestiach językowych dziś jest, to bardzo spodobało mnie się doniesienie jednego z lokalnych mediów o najnowszej mapie województwa wydanej przez urząd marszałkowski – celowy błąd ortograficzny, bo nie cenię tego urzędu. Otóż jacyś urzędnicy przygotowali mapę-folder turystyczny, gdzie Gorzów otrzymał rangę miasteczka powiatowego (chodzi o wielkość pisowni nazwy miasta, na mapach to akurat bardzo ważna informacja, ale wiedzą o niej ci, którzy mapy lubią, a ja się też do nich zaliczam), a nie współstolicy tego, jak się okazje, pokracznego coraz bardziej województwa. Poza tym urzędnicy owi, ponoć geografowie z wykształcenia, nie znaleźli na północy województwa nic ciekawego i godnego polecenia do zwiedzania.
No i kolejny raz zabrzęczały szabelki i podniosły się szyszaki w lokalnej wojnie. No cóż, ze smutkiem jednak, ale tym razem i ja stanęłam po stronie miasta, w którym mieszkam i pracuję. Rażąca niekompentencja – tak mogę określić ową nieszczęsną mapę. Rażący przykład lekceważenia współstolicy, brak ewidentny wiedzy na temat tego, co warto zobaczyć. Wystarczyło zapytać Zbigniewa Czarnucha, czy grupki regionalistów gorzowskich, co warto obejrzeć na północy. Na pewno by objaśnili, pokazali i udowodnili, że jest tu równie ciekawie, jak na południu.

Ot, taka nonszalancja w traktowaniu rzeczywistości, jak w przypadku szeryfa TJ czy redaktora JZ. Taka właśnie nonszalancja, że cytując Ludwika Wielkiego: - Po mnie choćby i potop.
Szkoda.

Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Robert
Borowy

Włodarz się nie zmienił, ciekawe, czy zmieni styl?

Po drugiej turze wyborów samorządowych stało się jasne. Na kolejne lata w fotelu prezydenta miasta będzie siedział dotychczasowy włodarz – Jacek Wójcicki.