Hity i kity w gorzowskiej kulturze

2013-01-03, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Parę razy obiecywałam sobie, że nie będę wchodzić w polemiki dotyczące być albo nie być Jazz Clubu Pod Filarami. Ale tym razem nie zdzierżyłam i stanowisko zajmę.

Podesłali mi znajomi link do tekstu, który ukazał się na stronie dziennikarzy obywatelskich pewnego dziennika, którego ja z różnych powodów nie czytam. I tam ze zdumieniem niejakim przeczytałam nominację do hitów i kitów mijającego roku.

Znany gorzowski dziennikarz do kitów zaliczył także i pośrednio mnie, ponieważ ja także dość emocjonalnie zareagowałam na plan najpierw wcielenia piwnicy przy ul. Jagiełły do Filharmonii, a potem próby likwidacji. Bo ostatnie słowa wysokiej urzędniczki od kultury to sugerują. No cóż trudno, mogę być kitem. Ale nie pozwolę, aby bywalcom i obrońcom dorabiano gębę. Otóż autor owych kitów pisze między innymi, że „argumentem obrońców „niepodległości" było ekonomiczne wykształcenie szefowej wydziału kultury, jej wiejskie pochodzenie i strój. Pełne emocji elaboraty w internecie i wpisy na różnych forach miały wytworzyć atmosferę niekompetencji w urzędzie, który jedynie zaproponował do dyskusji projekt reorganizacji planowanej w 2014 r.” Otóż nikt z nas nigdzie nie użył takich argumentów. Mało mnie obchodzi, czy pani dyrektor jest ze wsi, czy Nowego Jorku, nie interesuje mnie również, jak się ubiera. Podobnie jak czynią to inni. Nie znam się na tym.

Dla mnie w dyskusji pod tytułem: być albo nie być ważniejsze są takie argumenty, że wyliczę kolejny raz:

Klub jest najbardziej znaną i rozpoznawalną jednostką kultury w mieście nad Wartą.
Jest instytucją, o której mówią i piszą poważne media – Program II i III Polskiego Radia, „Jazz Forum”, kilka ważnych książek o historii muzyki współczesnej, jakie za ostatnie czasy wyszły, stałe relacje z wielkich wydarzeń, których odbyło się już 30 w liczących się polskich mediach.
Wypromowanie marki Małej Akademii jazzu, która zaczyna się przeszczepiać gdzie indziej – vide choćby Bielsko-Biała.
Wykreowanie wielkiego cyklu koncertów układających się w czytelny festiwal „Gorzów Jazz Clelebrations”, który jest tak postrzegany w całej Polsce, ale nie w wydziale zarządzającym kulturą.
No i w końcu wyborna opinia wśród muzyków i menedżerów zarówno polskich, jaki i obcych. Co ma przełożenie, ale obiecałam prezesowi Dziekańskiemu, że na ten temat pary z ust nie puszczę.

Nie mam już złudzeń, co do tego miasta. Tu się raczej nie ceni i nie szanuje dorobku i tradycji. A nie robi się tego, bo decydentom często brakuje wiedzy, chęci oraz wyczucia czasu i miejsca. Spędziłam tu swoich ostatnich 20 lat życia. Weszłam w tkankę tego miasta, polubiłam historię i fantastyczne osiągnięcia co niektórych – Dziekański i jego klub; Jerzy Gąsiorek z Sacrum, którego zresztą już nie ma; Mali Gorzowiacy za wybitne kultywowanie ludowej tradycji; biblioteka z fantastycznymi wykładami marchijskimi i milionem innych pomysłów; Krystyna Kamińska z jej książkami o mieście i propagowaniem rodzimej literatury; Teatr Osterwy z Janem Tomaszewiczem u steru; Zbyszek Siwek z jego galerią, i jeszcze parę innych rzeczy.

To wszystko nie u wszystkich się liczy, bo ma być nowe otwarcie i nowe spojrzenie na sprawy kultury. Proszę bardzo, patrzcie jak chcecie i róbcie co chcecie, ale bez niszczenia dorobku wielu lat i wielu ludzi oddanych miastu i kulturze. Ostrożnie więc ze zmianami na lepsze, bo szczególnie w kulturze lepsze jest wrogiem dobrego, a zbyt dużo tego dobrego mamy do stracenia. Już tracimy…

Renata Ochwat

Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Robert
Borowy

Włodarz się nie zmienił, ciekawe, czy zmieni styl?

Po drugiej turze wyborów samorządowych stało się jasne. Na kolejne lata w fotelu prezydenta miasta będzie siedział dotychczasowy włodarz – Jacek Wójcicki.