Zadymy, nasza specjalność

2013-10-18, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Już wszyscy napisali, że pan doktor Piotr Gajewski wraca do szpitala. Ja się cieszę i to bardzo, bo szalenie pana doktora cenię i szanuję, choć dzieci własnych nie mam i nie musiałam jęczeć w rejestracji, że tylko pan doktor... Ja tylko nie rozumiem, po co te zadymy były, ze skandalicznym zwolnieniem specjalisty i z gadzimi tekstami przy okazji.

No i macie. Obiecywałam sobie samej i wszystkim zaprzyjaźnionym osobnikom, że nigdy już polityką zajmować się nie będę.

Ale na początek bardzo ważne wprowadzenie. Pana doktora, specjalistę od tych małych i maleńkich poznałam, kiedy pisałam o Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy, no wiecie, fundacja Jurka Owsiaka, co w trzaskające mrozy styczniowo-lutowe pieniądze nasze zbiera. Na pomoc małym i maleńki, ostatnio na pomoc starszym i mocno starszym.

Trafiłam na oddział do ratowania tych małych i maleńkich w szpitalu wojewódzkim, i poprosiłam o rozmowę. Pan doktor, ordynator wówczas, szalenie zajęta osoba, znalazł czas, żeby ze mną porozmawiać. I opowiedział, jak to funkcjonuje, jak to by było, gdyby nie Owsiak i ludzie dobrej woli. I jak komuś mówiłam o naszym mieście, to wśród wielu ciekawych ludzi, zawsze wymieniałam pana doktora. Innym ciekawym lekarzem był i nadal jest pan doktor Jacek Zajączek, świetny lekarz, meloman dodam, widuję go czasami w dziwnych muzycznych miejscach. Ale o tym przy innej okazji napiszę.

Wracając do pana doktora Piotra Gajewskiego, wtedy nie uwierzyłam, że taka zwykła niegodziwość, takie okropne coś się dziej. Że szpital zwalnia takiego fachowca, bo … Nawet mnie się nie chce pisać, co.

Minął czas i jest zmiana na lepsze, na bardzo lepsze, bo pan doktor znów wraca do małych i maleńkich i już wiadomo, że im, znaczy małym i maleńkim krzywda się nie stanie.

A dlaczego od polityki zaczęłam? Ano dlatego, że ta durna dymisja, bez sensu zupełnego, to zwolnienie pana doktora, to polityka jest. Ja, wierna czytelniczka traktatu o wojnie marszałka von Clausewitza wiem, że polityka i różne jej konsekwencje to coś, co jest odległe o lata świetlne (no cóż marszałek Carl von Clausewitz nie znał tego określenia) od rzeczywistości. I drażni mnie, że właśnie zawsze i wszędzie ta polityka bierze górę. Że liczą się partykularne polityczne interesy, jakiś sukces wyborczy, jakieś apanaże, jakieś… cokolwiek jakieś. A nie liczy się tu i teraz, tu i ludzie, tu i miasto.

Niestety, od kiedy nastała pani marszałek Elżbieta Polak ta wredna polityka wyłazi z każdego kątka tego dziwnego tworu, jakim jest lubuskie. I wcale nie się nie dziwię, że na północy województwa przymiotnik - lubuskie ma bardzo złą konotację, za sprawą polityków i obłudy, jaka wpisana jest w ten zawód.

A teraz z innego kątka. Otóż dziś konkurs muzyczny, Szkoła Muzyczna I i II stopnia wraz z Jazz Clubem urządza takie zawody w jazzowym feeleingu. I wbrew modzie panującej od tego roku w naszym mieście, jest to konkurs. Cieszył się ostatnio dyrektor Serpina, że mu aż dziewięciu chętnych z Polski się zgłosiło. A ja się cieszą, że w tym mieście są jeszcze ludzie, którzy nie dają się zwariować i znają zasadę proporcji.

I dla porządku domu: 19.00 – Filharmonia Gorzowska, najpierw impreza dla nauczycieli, potem koncert, o tym w osobnym tekście w zakładce kultura, 20.00 Jazz Club – koncert uczestników konkursu, 21.00 – klub Mostowa 4 – koncert Aleksandry Nieśpielak.

P.S. Rozszczebiotały się ostatnio zaprzyjaźnione jaskółki, że się szykują zmiany w wydziale, który kulturę zamienił w tysiące kwitów...