Zenon Bauer jednak się pojawi w przestrzeni miejskiej

2016-05-27, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Jak uprzejmie informuje pewien radny, imię Zenona Bauera ma nosić przyszłe rondo średnicowe koło Białego Kościoła. No i super, bo się bałam, że może być coś egzotycznego.

Radny przysłał mi informację, że prawie na pewno przyszłe rondo ma nosić imię wybitnego człowieka, czyli prezydenta Zenona Bauera. Nazywam pana Bauera prezydentem, bo faktycznie taką władzą miał, a nazwa jego funkcji w ówczesnym czasie jest długa, zawikłana i zwyczajnie poprawnie jej nie pamiętam.

Jeśli tak się stanie, to tylko radnych i szeryf chwalić trzeba, bo zwyczajnie bałam się jakiejś egzotycznej nazwy. Bo w różnych miastach różne dziwne nazwy się wymyśla, nie wiedzieć po co.

Myślę, że zasług pana Bauera przypominać raczej nie trzeba. Ale fakt, był najwybitniejszym włodarzem w tamtych trudnych i strasznych czasach. Za to pamięć mu się i szacunek należy. No i złodzieje nie ukradną tabliczki z nazwą, bo im się nie będzie to opłacać.

A tak swoją drogą, to jednak dziwi mnie, że główka pana prezydenta skradziona przez jakichś debili, jak do tej pory się jeszcze nie odnalazła. Żaden skup metalu nie meldował, że trafił do niego podejrzany złom. Ot świadomość obywatelska, niech ją wiadomy ptak kopnie.

No i z innego kątka, tym razem drogowego będzie. Ponoć są pieniądze na remont Borowskiego. No i hurra, bo ulica, a zwłaszcza jej fragment od Wyszyńskiego do Dąbrowskiego przypomina dość wyjeżdżone kartoflisko i jeżdżenie po tym kawałku to dramat dla wszystkich kierowców. Wiem, bo jechałam tamtędy niedawno ze znajomymi i klęli na te dziury i na całość tak, że się w szacownym portalu cytować nie da. Bardzo dobrze też, że remont ma się odbyć za pieniądze zewnętrzne. Bo to zawsze jest dobrze, kiedy ktoś nam daje kasę na poprawę miejskiej substancji.

No i po ostatnie, co prawda trochę zza miedzy, ale bliskiej. Trochę ze zdumieniem przyjęłam fakt, że szkoła w Bogdańcu, jedna z najładniejszych w regionie tylko dodam, zdecydowała się przyjść imię Henryka Sienkiewicza. Jestem polonistką z wykształcenia i zamiłowania, dlatego się dziwię. Bo pisarzy znacznie lepszych, ciekawszych w dziejach rodzimej literatury można byłoby znacznie więcej znaleźć. Ja nie lubię pisarstwa ku pokrzepieniu serc, bo ono buduje nieprawdziwy obraz polskiej historii, zafałszowuje rzeczywistość, wykrzywia gusta literackie. To był taki XIX-wieczny trend, kiedy Polska była w rozbiorze, to trzeba było rodaków mamić i karmić takimi bajkami. Nie lubię też i nie cenię „Quo vadis”, zresztą nie ja jedna. Myślę sobie też, że takiego „Janka Muzykanta” to szkoła będzie musiała czytać zbiorowo na jakimś apelu i zdanie po zdaniu przekładać z Sienkiewicza na współczesny polski. Wiem, bo sama to niedawno robiłam, poprosili znajomi… Ale pal sześć, gusta literackie, to gusta literackie. Zastanawia mnie natomiast jedna rzecz. Co szkoła zrobi, kiedy się znajdzie się taki jeden albo drugi mądraliński, który lubi wiedzieć, poszpera w różnych źródłach i odkryje, że szacowny patron szkoły to jednak postać dość podejrzanej konduity. No bo był jednym z największych kobieciarzy epoki. Romansował z Heleną Modrzejewską jawnie na oczach jej męża, hrabiego Karola Chłapowskiego, aż ten zmuszony był pisarza zwyczajnie wyrzucić z ich domu w USA. Zresztą żon trzy miał i tabun innych kochanek… Mądraliński dowie się też, że co jak co, ale pieniądze to Henryk Sienkiewicz kochał chyba tak samo mocno jak kobiety. No i wcale nie był aż takim patriotą, za jakiego się go uważa. No jestem mocno ciekawa.

Jak już było koniecznie z pisarzy tamtej epoki wybierać, to lepszym byłby Bolesław Prus czyli Aleksander Głowacki. Smutny pan, którego pomnik stoi obok warszawskiego hotelu Bristol…

Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Jaromir

O pewnym skarbie zwyczajnie muszę napisać

O pewnym skarbie w tym mieście. Bo jak się okazuje, miasto ma skarby, o których zwyczajnie nie wie, lub też nie chce o nich wiedzieć. Albo nie słyszało, bo tylko żużel.