No i już pokazały się maszyny na estakadzie

2017-05-25, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Stało się, po nowym dworcu kolejowym to kolejny widomy znak, że remont zabytku techniki rzeczywiście się rozpoczął. Maszyny pojawiły się na torowisku.

Jeszcze kilka dni temu remont estakady kolejowej wydawał się być taki iluzoryczny. No bo sobie dworzec powstawał, ale nic innego się nie działo. A tu masz, Spichrzowa podzielona, maszyny wjechały na torowisko. No jednym słowem – iluzoryczny remont jednak dzieje się naprawdę. Naprawdę zabytek będzie za dwa lata jak nowy. Ciekawe, jak mieszkańcy go przeżyją, bo bardzo lubią bulwary, a teraz będą one słabiej dostępne.

Ale oczywiście głupotą byłoby narzekanie, bo tylko cieszyć się należy, że już i że w końcu. Oczywiście przeżyjemy, nie takie rzeczy przeżyliśmy. I będziemy dumni, że estakada jest jak nowa. A jak za jakiś czas uda się zelektryfikować linię do miasta margrabiego Jana, to już będzie zupełnie i w pełni pięknie. Oczywiście, to drugie, to tylko sfera marzeń i gorących życzeń, ale kto zabroni mieć marzenia?

A teraz z innego kątka. Szybkimi krokami zbliża się festiwal taneczny, znaczy Międzynarodowy Festiwal Tańca. Organizator, czyli Młodzieżowy Dom Kultury już szuka pilotów dla grup z kraju i spoza kraju. Pilot jest potrzebny, aby goście czuli się dobrze, bezpiecznie, nie błądzili, a jak mówią w cudzoziemskich językach, żeby nie mieli kłopotu w dogadywaniu się z tuziemcami. W tym roku będzie to odsłona tańca współczesnego. Ja się na nim nie znam. Nie bardzo lubię oglądać. Zresztą do anegdoty przeszła jedna moja opinia wyrażona po jednym z festiwali, kiedy to jeszcze łączono ludowe z nowoczesnym. Najpierw prezentowały się ludowe właśnie, a potem te współczesne. No i ja napisałam mniej więcej tak, że było super, że oberki i tańce z gór to coś, co misie lubią najbardziej, a potem „zaczęło się tarzanie po podłodze”. No i tego tarzania się po podłodze nie może mi do dziś wybaczyć przemiła znajoma, wówczas dyrektor festiwalu. Za każdym razem, kiedy się przy okazji jakichś tanecznych wydarzeń spotykamy, wykuwa mi oczy owym tarzaniem. Dziś to już jest taki nasz i tylko dla nas czytelny żart.

Ale serio mówiąc, mocno się zastanawiam, czy pójdę, choć zaprzyjaźnione choreografki mocno mnie namawiają, bo jak twierdzą, w tym roku do miasta na naprawdę znany już i poważany festiwal przyjadą naprawdę znakomite grupy. Koleżanki lubię bardzo, liczę się z ich zdaniem, zresztą podziwiam zespół, który prowadzą, więc może jednak.

Ale tych wszystkich, którzy lubią taniec serdecznie namawiam, bo to naprawdę dobra impreza jest.

Skoro już zaczęłam o tańcu, to tak sobie dla własnych celów zestawiłam informacje o różnych formacjach tanecznych w mieście i wyszło mi, że jesteśmy jakimś zagłębiem tanecznym, czy czymś w podobie. Bo i ludowe zespoły są, bo i tańca współczesnego, bo i tego, co to z ulic przeniósł się na sale, bo i grupy tańca towarzyskiego. No jest tych grup bardzo dużo i to na całkiem niezłym poziomie. Ale co się dziwić, skoro przez lata z różnymi grupami pracowali oraz pracują wybitni specjaliści. Każda z grup ma na swoim koncie sporo różnych nagród. Tyle dobrze w tym coraz bardziej szarym mieście.

No i jeszcze jedno. Dziś mija równo 50 lat od chwili, kiedy papież Paweł VI za pośrednictwem Kongregacji Konsystorialnej wyodrębnił polskie jednostki administracji kościelnej na Ziemiach Zachodnich, przyznając ich rządcom status administratorów apostolskich ad nutum Sanctae Sedis; w ten sposób Ordynariat Gorzowski ponownie podniesiony do rangi Administracji Apostolskiej.