Kolejny niezbyt dobry dzień w tym roku

2017-10-19, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Nie wiedziałam, że zmarła pani Maria Gwozdowska. Przemiła znajoma, zawsze uśmiechnięta. A potem przyszła kolejna zła informacja.

O pogrzebie pani Marii Gwozdowskiej dowiedziałam się od znajomych. Nie wiedziałam, że odeszła. Wiedziałam, że jakiś czas temu chorowała, ale nie przypuszczałam, że to już. Znałam panią Marię jeszcze z czasów, jak była szefową Uniwersytetu III Wieku. Fantastyczny człowiek, życzliwa wszystkim osoba. Ile razy gdzieś się tam spotykałyśmy, był czas na króciutką rozmowę. Imponowała mi tym, że zawsze patrzyła z optymizmem na rzeczywistość, choćby była kiepska.

Kiedy się dowiedziałam, że właśnie znajomi wrócili z pogrzebu, zrobiło mi się smutno. Nie zdążyłam się pożegnać. Odeszła fantastyczna osoba. Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych. Otóż są. Pani Maria właśnie była taką osobą.

Nie przypuszczałam, że za niedługą chwilkę dowiem się o śmierci Jana Koniarka. Też znałam go bardzo długo. Pamiętam czasy, jak był we władzach miasta. Potem przyglądałam się jego działalności społecznej. Był skuteczny, znał wszystkich. Pisałam o kilku projektach, jakie Jan Koniarek przeprowadzał.

Wiedziałam, że jest chory, ale oczywiście nie przypuszczałam, że aż tak, żeby w kwiecie wieku odchodzić na Niebieskie Łąki. Wiem, że zostawił wielu ludzi mocno niepocieszonych tą stratą. I też będzie go trudno zastąpić. Bo trudno zastąpić człowieka ogarniętego pasją, zarażającego tą pasją kolejnych i kolejnych. Trudno zastąpić kogoś, kto umie pasję przekuć w realne działania nakierowane na drugiego człowieka i to działania przynoszące skutek.

Znam sporo różnych działaczy, prezesów, szefów i o niewielu z nich można powiedzieć, że tacy są. Skuteczni i z pasją.

To zwyczajnie nie był dobry dzień. Kolejny w tym roku.