Najpierw jeden zabytek, a teraz chyba i drugi

2018-04-21, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Tak to jest, że kiedy się zaczyna pisać o jakimś miejscu, wydarzeniu, czy czymś w podobie, to potem worek się rozwiązuje i pojawiają się kolejne tropy.

Wczoraj rozwikłałam, oczywiście przy pomocy nieocenionych konserwatorów zabytków, kto jest właścicielem starej remizy strażackiej w kompleksie po byłym Stilonie. Ponieważ właściciel się nie odezwał, mimo próby kontaktu, to nie podaję, kto to jest, bo tak mnie obliguje prawo i etyka. Tym bardziej, że właściciel chciał rozebrać właśnie tę remizę. Błyskawicznie zareagowali konserwatorzy – brawo!!! I na razie z planów nici. Co będzie dalej, zobaczymy. O sprawie przeczytać można na naszym portalu, więc się nie będę powtarzać. W każdym razie powiem tak. Szanuję wszystkich, którym historia na sercu leży. Szanuję i lubię konserwatorów zabytków, bo robią wiele, choć prawo nie raz i nie dwa im pęta ręce. Wiele razy mają tak, że najlepiej ich sytuację oddaje kolokwialne określenie – kopanie się z koniem. Koń to władze lub prywatni inwestorzy, a ten kopiący, to konserwatorzy właśnie.

Co prawda, bywa, że i konserwator bywa utrapieniem. Mam na myśli kilku różnych z różnych miast w kraju między dwiema rzekami z cezurą tej trzeciej po środku, bo mam opowiastki i historynki o konserwatorach i ich czasem dziwnych pomysłach od znajomych. Ale u nas akurat jest tak, że służby konserwatorskie stają na wysokości zadania. A ponieważ substancji historycznej i to nie tylko sprzed wieków przybywa, więc mają ogrom roboty.

A skoro przy tym jestem, to powiem, że być może wydarzy się kolejny indywidualny wpis do rejestru zabytków. Obiekt posadowiony jest na terenie już wpisanym do rejestru, czyli na obszarze Nowego Miasta. Wszyscy, ale to wszyscy w mieście obiekt kojarzą. I co dziwne, sam właściciel wystąpił z zapytaniem, czy jego obiekt nie spełnia kryteriów zabytkowości. Opinia jest pozytywna, choć muszę przyznać, że chwilkę mi zabrało, żeby się ze specjalistami zgodzić. Posiedziałam w ciszy i spokoju oraz względnym mroku, co nie jest bez przyczyny, i zwyczajnie się zgodziłam z argumentacją. I jak tylko budowla trafi do rejestru, albo będzie można o tym szczegółowiej napisać – oczywiście napiszę, o jaką nieruchomość chodzi. Ale podkreślam – wszyscy w mieście, wszyscy znają ten obiekt.

Jeśli zostanie wpisany do rejestru, to dla właściciela oznacza trochę kłopotów, ale i może liczyć na wsparcie, choć to drugie z lekka iluzoryczne jest, bo na zabytki raczej kasy nie ma. Powiem, jak zawsze przy takich okazjach, pożyjemy, zobaczymy, co się wydarzy. Ale ciekawie może być. I czekam na kolejne dni, bo może kolejne rewelacje zabytkowe się przydarzą.

I z jeszcze jednego, wcale nie zabytkowego kątka. Zadziwia mnie dyskusja o kondycji gorzowskich uczelni. Zwłaszcza niechęć, jaką wywołuje u niektórych Zamiejscowy Wydział AWF – pierwsza i długo, bardzo długo jedyna uczelnia wyższa w mieście. Tego nie rozumiem.

Ps. I z filmowego kątka. Może trudno w to uwierzyć, ale 60. urodziny obchodzi dziś Andie MacDowell, świetna aktorka, modelka, piękna kobieta. Wielu filmofanów kocha ją za rolę w „Czterech weselach i pogrzebie” – znam kilku, którzy ten film widzieli n razy, ja coś z kilka jeśli nie kilkanaście, ale dla mnie to jeszcze „Sex, kłamstwa i kasety video”, „Zielona karta”, „Greystoke, legenda Tarzana”, „Hudson Hawk”, „Dzień świstaka”. I zwyczajnie trudno uwierzyć, że Andie MacDowell kończy 60 lat. Wszystkiego naj na urodziny. Odpalę sobie płytkę i znów obejrzę „Cztery wesela…”. No cóż, tak mam.