Byłam w teatrze i zobaczyłam skarb

2019-05-25, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Miałam farta jak nie powiem co. Poszłam na monodram zaprzyjaźnionego aktora, a przy okazji dyrekcja pokazała mi las rusztowań i skarb.

Od lat dyrekcja Teatru Osterwy zamienia budynek i jego otoczenie w coś ślicznego, coś, co będzie rzeczywistą perłą i rzeczywistą wizytówką miasta. Choć po prawdzie powiedzieć można, że już jest, bo do ukoronowania brakuje tylko oddanie głównej sceny. No i właśnie toczą się prace remont tej sceny. I jak na szczęście, Jan Tomaszewicz zabrał mnie tam, żebym zobaczyła skarb. Bo skarb nagle i niespodziewanie wylazł spod farby i widoczny jest zwłaszcza na wysokości teatralnego balkonu.

To naścienne malowidła, o których istnieniu nikt za bardzo nie miał pojęcia. Gapiłam się na ornament przez dłużą chwilkę, potem pogapiłam się na inne rzeczy i pomyślałam sobie, że jak w październiku, a przynajmniej taki jest plan, Teatr wznowi „Anię z Zielonego Wzgórza”, to ja sobie znów po raz kolejny tam pójdę, usiądę sobie gdzieś i zamiast śledzić przygody Rudzielca, które zresztą znam na pamięć, będę się gapić na ściany.

Jak to dobrze, że lata temu do Miasta trafił Jan Tomaszewicz. Nikt inny raczej nie dokonałby tego, co zrobiła obecna Dyrekcja. Bo Teatr Osterwy to naprawdę piękna perła. No i świeci coraz silniejszym blaskiem.

A teraz z drugiego kątka. Już wiadomo, kto pokaże się na Dniach Gorzowa, które z niezrozumiałych dla mnie względów odbywają się nie w faktyczne urodziny miasta, a w połowie czerwca. Po raz milion i pierwszy powtórzę, że miasto ma dokładnie podaną datę lokacji, więc jeśli świętować urodziny miasta, to właśnie w tym dniu. W żadnym innym. Ale cóż, widać tylko ja tak myślę. No w każdym razie, na urodzinach miasta znów to samo, czyli melanż jakich gwiazd i gwiazdek, jakieś kramy, czyli jak w starym żydowskim określeniu – szwarc, mydło i powidło. Szkoda.