2019-11-05, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje
Przestraszyłam się. I to mocno. Szłam normalną porą do pracy i szłam przez puste ulice. To było straszne doświadczenie.
Od jakiegoś czasu coraz mniej ludzi spotykam w centrum. Nie wiem, co się dzieje, ale nawet dzieciaki w drodze do szkół poginęły z ulic. Jednak wczoraj i dziś to było jakieś apogeum. Na Chrobrego, cały czas zresztą Szlaku Królewskim nie spotkałam prawie nikogo. Ot jakiś pojedynczy przechodzień i to taki z dnia poprzedniego.
Od jakiegoś czasu przemili znajomi głoszę tezę, że Miasto umiera, że jest tylko przystanią dla emerytów i dla takich powinno ono być robione. Cały czas jakoś nie bardzo chciałam się zgodzić z tą tezą, ale owe dwa dni zwyczajnie mnie przekonały.
Źle się idzie pustym, cichym i jakby wymarłym miastem. Dobrze, że te wszystkie czarne ptaki mieszkają w parku Wiosny Ludów, bo bym się czuła jak w „Ptakach” Hitchcocka. Upiorne doświadczenie pustki nagle do mnie przyszło.
A to, podkreślam, Chrobrego.
Jeśli magistrat czegoś nie zrobi, nie nakreśli jakiejś wizji miasta w rozwoju, to wszyscy za chwilkę będziemy się czuli jak w thrillerze amerykańskiego reżysera.
Robert
Borowy
Ledwo co trawka urosła, a już w ruch poszły kosiarki. Przyznam, że mało co mnie irytuje bardziej, niż warkot kosiarek właśnie.
Może teraz urzędnicy zauważą problem i coś z tym zrobią
A jednak byli ludzie, którzy czekali na otwarcie lokali
O pewnym skarbie zwyczajnie muszę napisać
Nelly dostała kwiatka, i to jest bardzo ładny gest
Naszło mnie na sentymentalne wspomnienia
Jak rewitalizować, to właśnie tak
I znów to cholerstwo zastawia ulice
A do matur coś chyba z miesiąc jeszcze będzie
Jak się patrzy na różne rzeczy, to zawsze się w końcu ślad polski znajdzie
