2020-03-11, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje
Wszyscy piszą o korona i słusznie, bo wirus zatacza coraz większe kręgi. Mnie natomiast uderza inna rzecz.
Wiem, że pisanie o czym innym, niż korona jest bez sensu, bo dziś wszyscy tylko o nim chcą czytać i o nim mówią. Ja tam podtrzymuję swoje zdanie, że powinno się słuchać autorytetów i nie siać paniki. Dlatego o korona jakoś pisać nie zamierzam.
Zamierzam natomiast o Białym Kościele. Jakiś czas temu już uderzyło mnie, że słynny Biały Kościółek, Kościół Zgody zaczyna jakoś tak nieszczególnie wyglądać. Stanął zegar na kościelnej wieży, jakieś łuszczenia się pojawiły. No nieszczególnie. Ale dziś był pierwszy słoneczny od jakiegoś czasu dzień i zwyczajnie te wszystkie liszaje, odpadający tynk, te złuszczenia i inne zaniedbania wylazły na światło dzienne pięć razy mocniej, aniżeli kiedykolwiek.
Ja się absolutnie nie domagam, aby ojcowie kapucyni na już się rzucili szpachlować i malować, bo wiem, że to nie jest realne. Z różnych zresztą przyczyn nie jest. Ale myślę, że dobrze by było, aby ktoś zaczął o tym myśleć. Bo szkoda zabytku. Mnie zawsze szkoda jest zabytków, które niszczeją. I nie ma znaczenia, czy to obiekt sakralny, czy świecki. A w przypadku Białego Kościoła znaczenie kardynalne ma też i historia tej budowli oraz rola, jaką w dziejach miasta ten kościół odegrał.
Kilkanaście lat temu stał się rzecz straszna. Decyzją zakonu zamieniono wystrój tej świątyni. Przepiękne, jednolite wyposażenie, które wyszło spod ręki Eugeniusza Repczyńskiego zamieniono na to, co teraz jest. W moim odczuciu estetyki, podkreślam w moim, co rzeczą niebagatelną w przypadku pisania czegokolwiek jest, to coś to kicz.
I dlatego, jak mówię o koniecznym remoncie, koniecznej już kosmetyce Białego Kościoła, to nie chciałabym, aby podobna rzecz się stała. A może…
A skoro przy zabytkach w posiadaniu KK jestem, a z których korzystają nie tylko wierni, to jak zacięta katarynka wrócę do Cmentarza Świętokrzyskiego, który także na już, na teraz, na natychmiast potrzebuje pomocy. W tym konkretnym przypadku parafia sama nie da rady, a nekropolia jest rozdziałem w historii miasta.
Robert
Borowy
Okazuje się, że mimo chuligańskich działań, są w mieście ludzie, którzy lubią rzeźby. Właśnie się o tym przekonałam.
Naszło mnie na sentymentalne wspomnienia
Jak rewitalizować, to właśnie tak
I znów to cholerstwo zastawia ulice
A do matur coś chyba z miesiąc jeszcze będzie
Jak się patrzy na różne rzeczy, to zawsze się w końcu ślad polski znajdzie
Takich skwerków powinno być więcej
Mało brakowało, doprawdy mało brakowało
Po co nam radni? Mnie właściwie to po nic
Znów rozdyskutowali się ludzie, co prawda nie u nas
