Zaimponowali mi ludzie z Puszkina, i to bardzo

2015-10-17, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Zwyczajnie się tego nie spodziewałam. Miała być wystawa kostiumu scenicznego autorstwa Izy Chełkowskiej, a było coś niebywałego.

O tym, że I LO im. Tadeusza Kościuszki przy ulicy wybitnego rosyjskiego romantyka Aleksandra Puszkina obchodzi 70. urodziny, wiedzą w mieście wszyscy. Tyle tylko, że zwyczajowo obchody szkolnych rocznic zamykają się do progów szkolnych. Bo ludzie po latach się spotykają i zamykają w szczelnych kokonach wspomnień z lat durnej i szumnej młodości – idąc za innym romantykiem. Bo ktoś przynosi kwiaty i dyplomy uznania, bo kłaniają się sztandary, przynajmniej jeden, szkolny. Bo odżywają emocje. Bo bal i inne kroniki oraz grusze są ważne. I to jest zrozumiałe.

A tym razem I LO wyszło poza sztampę. Poza utarte ramy i to właśnie liceum zaprosiło na wernisaż prac Izy Chełkowskiej, matura 1960, wybitnej polskiej scenografki i kostiumologa. Piszę Iza, bo taką sztancę przyjęli organizatorzy. Sama artystka nie miała nic naprzeciw. Stąd taka formuła.

Prace, kostiumy do kilku wydarzeń w Operze Narodowej w Warszawie pokazane zostały w foyer Filharmonii Gorzowskiej i zwyczajnie powaliły. Bo kostiumy są zwyczajnie piękne. Artystka tłumaczyła zresztą, dlaczego one tak a nie inaczej wyglądają, tłumaczyła zasadę funkcjonowania kostiumu w teatrze, w Operze Narodowej, w telewizji, wszędzie.

I dzięki jej kostiumom oraz zdjęciom z jej realizacji z Roku Chopinowskiego foyer FG zamieniło się w czarowne miejsce, miejsce, gdzie sztuki różne przenikać się mogą, przeniknęły się i uzupełniły. Mam na myśli muzykę i właśnie kostium.

Ludziom z komitetu organizacyjnego obchodów 70-lecia szkoły zechciało się nagle wyjść poza mury szacownego liceum. Zechciało się powalczyć o nową przestrzeń. Zechciało się dołożyć wysiłku i starań, aby pokazać ciekawą absolwentkę i malusi wycineczek jej dokonań w przestrzeni publicznej. Pani Iza zgodziła się na to.

FG także i na chwilę trochę dłuższą, bo do końca listopada miasto na siedmiu wzgórzach zyskało nową galerię – Galeria Foyer FG się nazywa. To moja nazwa po prawdzie. Ale myślę, że udana. Bo właśnie w FG do końca listopada można oglądać kostiumy Izabeli Chełkowskiej.

No ja bym chciała mieć taki płaszcz, jeden albo i drugi autorstwa Izy Chełkowskiej, nie po to, żeby w nim latać na imprezy artystyczne, ale po to, aby się na te płaszcze zwyczajnie gapić. A skoro ich nie mam, to będę latać do FG, żeby się właśnie na nie gapić. I nie tylko ja tam mogę latać, latać może każdy. I myślę sobie, że każdy, kto lubi coś ciekawego, coś ładnego, coś interesującego, powinien tam zajrzeć.

Artystka na wernisażu wystąpiła w płaszczu z motywem motyla. I zagadała wszystkich, którzy na wernisaż przyszli. Ale jak zagadała. Opowieść skrzyła się anegdotą, uwodziła.

Miasto nasze, no może moje niekoniecznie do końca, bo ja tu tylko krótko i nie z tego liceum, ale jednak, powinno być dumne, że takich ludzi ma.

Pani Izie dzięki za obecność, za opowieści, za wszystko. Ludziom z komitetu obchodów 70. rocznicy szkoły podwójne dzięki. Za to, że właśnie wyszli poza sztampę. Za to, że otworzyli furtkę. Pokazali, że jeśli jest ktoś ciekawy, ktoś interesujący, to pokazujemy go bardziej otwarcie.

Miasto na siedmiu wzgórzach tak ma, że ciągle boryka się ze spuścizną. Pomijam historię sprzed 1945 roku. Po tym roku było tak, że budujemy nową jakość. Cokolwiek nam nie wyszło. Ale na szczęście są ludzie z komitetu 70-lecia I LO. Im się chce, im się udaje, im wychodzi. A mnie tylko ręce do oklasków złożyć wypada. Im się zwyczajnie udaje.

P.S. Udanego balu..