Poczytałam sobie co nieco o sztuce

2015-06-29, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Jakoś od dawna tego nie robiłam, zwłaszcza nie czytałam druków pewnej galerii. Teraz mnie się to odmieniło. No i cóż, smutno mnie się zrobiło.

Z pewną galerią w mieście jest mnie od jakiegoś czasu dość nie po drodze. Bywa. Dlatego też jakoś nie zadawałam sobie trudu, aby czytać cokolwiek stamtąd. Teraz jednak przeczytałam, no i cóż. Błędy interpunkcyjne, błędy ortograficzne, niechlujstwo edytorskie. Tak to niestety wygląda. No i właśnie znalazłam prostą odpowiedź, dlaczego do tej pory nie czytałam tego, co owa galeria ma do powiedzenia.

Od lat mam taką tezę, że bardzo wielu autorów ma tak, napisze tekst, weźmie w garść trochę różnych znaków przestankowych, wyrzuci w powietrze i lećcie sobie, gdzie tam chcecie.

Zresztą ta przypadłość tyczy nie tylko galerii, ale i innych instytucji. Tyle tylko, że tu jeszcze dochodzi kwestia wielkich liter z tego oto szacunku dla różnych instytucji i osób. Zadziwia mnie na przykład, że takie teksty produkują różne wydziały prasowe, wystarczy wziąć do ręki ostatnie pisma z różnych urzędów.

Podpowiem, jest coś takiego, co się nazywa Rada Języka Polskiego. No i ta rada właśnie ustanawia reguły i zasady transponowane potem w słownikach. Może warto sobie trochę poczytać?

Inna rzecz, że polska ortografia i gramatyka jest tak zawikłana, że nie ma ludzi, którzy nie robią błędów. No cóż…

A teraz słówko jeszcze o projekcie Genius Fluminis II, czyli nowych rzeźbach, jakie się pojawiły na Bulwarze Wschodnim. No cóż, o gustach się nie dyskutuje, więc ja nie napiszę o swoich odczuciach. Natomiast powiem jedno. Ten bulwar akurat jest już i tak mocno zastawiony różnymi gratami typu woliera, jakieś baseniki i inne cuda. Dlatego uważam, że stawianie tam kolejnych obiektów jest zwykłym zagracaniem już i tak zabałaganionego miejsca. Przeładowanie zwyczajnie nie jest wskazane, a tam tak się dzieje. No cóż.

A teraz z innej mańki. Jego Świątobliwość Dalajlama XIV obchodzi lada chwila 80. urodziny. Według mnie to jeden kilku ludzi, dzięki którym świat jest zwyczajnie lepszy. Od lat czytam, co Jego Świątobliwość pisze, słucham, co mówi i mnie zwyczajnie pomagają te słowa. Dlatego 200 lat Mu życzę. A uczestnicy festiwalu w Glastonbury, jednego z największych na świecie, podczas ubiegłego weekendu zaśpiewali Jego Świątobliwości „Sto lat”. Bo Jego Świątobliwość ma tak, że bywa i w takich miejscach, gdzie grają różne odmiany rocka.

Ps. Nie będzie, bo się nic nie dzieje. Zaczęły się wakacje i nikomu nic się nie chce. Bywa.