Wspomnienie o IZIE...

2015-11-18, @forum gorzowian

„Nie ma takiego życia, które choć przez chwilę byłoby nieśmiertelne” (W. Szymborska).

Izabela Szafrańska-Słupecka, to postać w Gorzowie znana chyba przez „cały Gorzów”. Ja poznałam ją zaraz na początku mojej pracy w Wojewódzkim Domu Kultury. Wczoraj się dowiedziałam, że ona do Gorzowa przyjechała niewiele czasu wcześniej, niż ja. Ona w 79 roku, ja w 84. Gdy zaczynałam tu pracę, Iza już prowadziła zespół „Buziaki”. Na terenie województwa gorzowskiego działały inne, lepsze i mniej dobre zespoły taneczne. A „Buziaki” rozpoczynały swój marsz po najwyższe wyróżnienia i nagrody. I czyniły to z każdym rokiem z tanecznym wdziękiem. Zespół reprezentował wtedy SP nr 11, bo tam p. Iza była nauczycielem. Prowadziła go jednoosobowo. Ale jej charyzma i pasja powodowała to, że zespół się rozrastał. Tworzyły się grupy bardziej zaawansowane i debiutanckie. Aby to wszystko „ogarnąć” potrzebna był pomoc w prowadzeniu zespołu. Ja pamiętam Magdę i Agnieszkę. „Buziaki” systematycznie podnosiły sprawność i atrakcyjność, stawały się rozpoznawalne. Ciekawe i jedyne w swoim rodzaju układy choreograficzne, piękne i pomysłowe kostiumy. Wszystko to powodowało, że „Buziaki” to od lat była (i jest) marka z wysokiej półki. A zdobywając coraz wyższy poziom, zespół umacniał swoją pozycję. Od początku swojego istnienia liczył się na arenie tanecznej w Polsce. Z powodzeniem stawał w szranki z innymi zespołami.

W organizowanym przed laty wojewódzkim przeglądzie amatorskiego ruchu artystycznego PARA, „Buziaki” zdobywały corocznie Tytuł Laureata. A z wypraw na ogólnopolskie festiwale i przeglądy przywozili liczne i najwyższe nagrody. np. dwukrotne Grand Prix, czy Złote Jodły i nagrody publiczności na Festiwalu Tanecznym w Kielcach. Tańczyli w różnych ważnych miejscach w Polsce i za granicą.

Tak się składało, że ze względu na pracę (byłam gł. instr. d/s ARA i prowadzącą przegląd), często więc spotykałam się z zespołem np. za kulisami amfiteatru. A gdy oglądałam ich występ jako widz, towarzyszyło mi nawet wzruszenie. „Buziaki” to wdzięk i radości z bycia razem na scenie. Do tego perfekcyjność oraz dowcip układów. A to nie mogło nie powodować naszej radości i wzruszenia, także dlatego, że to jest zespół z Gorzowa...

Na przestrzeni ponad 35 lat istnienia, zespół to setki wykonawców razem z ich rodzicami. Zawsze podziwiałam ogromne zaangażowanie na koncertach, właśnie rodziców. To oni pomagali przebierać się małym artystom, do kolejnej prezentacji.

Pani Iza często też reżyserowała koncerty galowe PARA. Była współgospodarzem Festiwalu Tanecznego, który od ponad 20 lat odbywa się w Gorzowie.

Przykro mi, że muszę pisać słowo „była”. Nie ma już wśród nas p. Izy Szafrańskiej-Słupeckiej laureatki Orderu Uśmiechu, przyznawanego przez dzieci. Nagrodzonej także Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem KEN i Brązowym „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Przez dwie kadencje była radną. Z nią rozmawiałam o swoich obawach, co dalej z willą Paukscha... W tym roku (dopiero), podczas Inauguracji Roku Kultury otrzymała Gorzowskiego „Motyla”.

„Życie choćby i długie, zawsze będzie krótkie” (W. Szymborska).

Iza za szybko nas opuściłaś... Ale niech Ci sprzyjają niebieskie połoniny.... Zaglądaj do nas przez chmurki... My wszyscy długo będziemy Cię wspominać i pamiętać.

W tej ostatniej drodze, 13 listopada pożegnał Cię tłum nie tylko Gorzowian...

Ewa Rutkowska