Później to już tylko akademia

2013-10-02, Komentarze na gorąco

1 października PWSZ zainaugurowała nowy rok akademicki świętując jednocześnie 15-lecie swego istnienia.

Z tego powodu należą się gratulacje i podziękowania. Bo i sporo też wniosła do życia miasta i dobrze zasłużyła się dla regionu. Dzięki niej tysiące młodych ludzi zdobyło licencjackie wykształcenie, niektórzy nawet magisterskie i poszli w świat z nadziejami na dobrą pracę i lepsze życie.

Dobrze więc, że powstała, że jest i ma się rozwijać w kierunku akademii. Nie zmienia to jednak postaci rzeczy, że byłaby znacznie dalej, gdyby nie zamknęła się na lata w sobie, nie dystansowała od środowiska, a studentów nie traktowała trochę jak paliwo do grzania pod uczelnianym kotłem. Niestety, tak było i wcale nie była to dziecięca choroba akademickości.

Od pewnego czasu to się jednak zmienia. Być może uczelniane towarzystwo wzajemnej adoracji zrozumiało, że tak dłużej się nie da, bo to państwowa mimo wszystko uczelnia, która bez szerszego otwarcia na miasto, potrzeby rynku i wyzwania bliskiej i dalekiej przyszłości straci rację bytu. Trochę za wolno to jednak idzie, choć widać wyraźnie, że PWSZ przestaje być trochę taką niedzielną szkółką, gdzie wykładowca bywa korespondencyjnie albo przychodzi na zajęcia z pieskiem na ręku, bo nie ma go z kim w domu zostawić, a zaczęło się prawdziwe wyższe nauczanie przez tych, którym uczelnia jest pierwszym i najpoważniejszym płatnikiem.

Nawet jeżeli Wojciech Wyszogrodzki przesadza, w naszej Rozmowie tygodnia, ze swoją oceną tego co się dzieje na PWSZ, bo może przemawiać przez niego żal i gorycz zwolnionego wykładowcy, to skądinąd wiadomo, że całkiem sporo jest tutaj na rzeczy. A przecież chodzi nam o akademicki rozwój Gorzowa, za państwowe i samorządowe pieniądze, w interesie miasta i jego mieszkańców, a nie życiowe spełnienie się tego czy owego nawet razem wziętych.

Wszystkiego lepszego na następne … 2-3 lata. Bo później to już tylko akademia!

L.Z.