Najważniejsze jest JEJ życie

2018-01-29, Czytaj ze mną

„Matylda, czyli Pora na życie” to pierwsza powieść o gorzowskiej współczesności.

Tytułowa Matylda jest emerytką, wdową, ma dwoje dzieci, które już pozakładały swoje rodziny. Ale jest bardzo potrzebna córce do opieki nad wnukami, więc codziennie rano jedzie do nich, kupując po drodze świeże bułeczki i co tam jeszcze do jedzenia trzeba. Potem zajmuje się dziećmi, gotuje, sprząta, prasuje. Wolna jest dopiero wieczorem, kiedy rodzice wrócą do domu. Ma poczucie, że jest wykorzystywana, przyjaciele radzą jej, aby pomyślała o sobie, o swoim wyglądzie, wypoczynku, zdrowiu, ale jak odmówić córce i wnukom, które tak babcie kochają. Wiele kobiet jest w podobnej sytuacji.

W sprawie Matyldy wmieszała się opatrzność. Na oblodzonym chodniku Matylda upadła i złamała nogę. W szpitalu stwierdzono inne jej schorzenia i musiała tam pozostać dłużej. Świetna okazja, aby córka inaczej zorganizowała życie rodziny, a Matylda po zakończeniu leczenia zmieniła swoje życie.

Najpierw fryzjer, kosmetyczka, nowe ubrania. Potem częstsze spotkania z przyjaciółmi, odnowienie starych znajomości, ale także pomoc potrzebującym. Od wiosny działka, troska o rośliny, w końcu owoce, przetwory, jesienią także grzyby, bo mnóstwo ich w okolicznych lasach. A jeśli okolica, to letnie wyjazdy nad jeziora i odkrywanie uroków przyrody. W międzyczasie remont mieszkania, wymiana niektórych mebli i ostateczne wyrzucenie wszystkich przydasiów, czyli tego, co niby to kiedyś ma się przydać.

Potem decyzja najważniejsza – wyjście do miasta, uczestniczenie w imprezach kulturalnych, w zabawach na bulwarze nad Wartą, w Parku Róż, podziw dla kultury cygańskiej, zagłębianie się w historię miasta.

Matylda zaczęła nowe życie. Córce, synowi, wnukom pomaga, ale wtedy, gdy jej naprawdę potrzebują. Najważniejsze jest JEJ życie. Co prawda dopiero po sześćdziesiątce, ale teraz przyszła pora na JEJ własne życie.

W końcu opisanego w powieści roku Matylda poznaje pewnego pana. Jak było, dokładnie nie wiemy, ale książkę kończy list napisany przez Matyldę z zimowego uzdrowiska, gdzie piękne chwile spędza z tym właśnie panem. Czy to będzie temat następnej książki?

Powieść o swoim pokoleniu osadzoną w gorzowskich realiach napisała Elżbieta Daszkiewicz, debiutantka, a wydał Związek Literatów Polskich. Całkiem sprawnie napisana. Jest tu galeria oryginalnych postaci na czele z przyjaciółką Magdą, która bez przerwy objada się ciastem, na jej życzenie pieczonym przez Matyldę. Jest zakupohiliczka Hanka, nieudany biznesmen, wreszcie mądry alkoholik Zenek ze swoim psem Felusiem. Są liczni przedstawiciele pokolenia młodzieży, po kolei wyjeżdżający do Anglii, a pozostawiający na miejscu starszych rodziców. W narracji dominuje dialog, książkę dobrze się czyta.

Nie twierdzę, że jest to ważne dzieło literackie, ale całkiem dobra konfekcja, a co ważne rodzima.

Promocja książki odbędzie się 7 lutego o godz. 17.00 w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Zbigniewa Herberta. Tego dnia zaprezentują się także dwie autorki tomików poetyckich: Janina Jurgowiak – „Odroczenie” i Krystyna Dziewiałtowska-Gintowt „Słowa podzielone między wiersze i obrazy”. Trzy panie są debiutantkami „w słusznym wieku” – jak mawia ich wydawca, czyli Ireneusz Krzysztof Szmidt, prezes gorzowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. Udowadniają, że po zakończeniu pracy zawodowej przychodzi najlepszy czas na własny rozwój artystyczny. Przychodzi – jak u Matyldy – „Pora na życie”.

***

Elżbieta Daszkiewicz, „Matylda, czyli Pora na życie”, wyd. Oddział w Gorzowie Związku Literatów Polskich, 212 s.

Czytaj ze mną

Jaromir

„Pegaz Lubuski” nr 80

Po raz pierwszy zapraszam do czytania „Pegaza Lubuskiego” online, a nie na wydruku. Bo nie ma wydruku, nie było także zwyczajowej promocji numeru z udziałem autorów tekstów i osób zainteresowanych literaturą tworzoną w Gorzowie. Takie czasy. Ale czytać można.