Biografie kapłanów naszej diecezji

2019-09-25, Czytaj ze mną

Ksiądz Paweł Socha związany jest z naszą diecezją od 22 maja 1958 roku. Ma naukowy tytuł doktora nauk teologicznych, był duszpasterzem, wykładowcą, w latach 1973-2012 biskupem pomocniczym, a od 2012 r. jest biskupem pomocniczym seniorem.

Przez lata swojej pracy miał okazję do spotkania się chyba z wszystkimi kapłanami. Ich biografie spisał w liczącej trzy tomy księdze ,,Biografie i wspomnienia o kapłanach diecezji gorzowskiej". W pierwszym tomie są biogramy tych księży, którzy zmarli w okresie istnienia Diecezji Gorzowskiej, czyli od 28 czerwca 1972 do 25 marca 1992 r. Dwa następne tomy poświęcone są kapłanom zmarłym od utworzenia Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, czyli 23 marca 1992 r. do końca 2015 roku.

Każdy biogram składa się z kilku rozdziałów, ale zawsze najważniejsze to: Droga do kapłaństwa i Praca duszpasterska. Autor korzystał przede wszystkim z akt zachowanych w Archiwum Diecezjalnym, stąd wiele informacji ma charakter formalny, związany z obiegiem dokumentów. Zazwyczaj dopiero na zakończenie ksiądz biskup dodaje swoje krótkie wspomnienie, najczęściej w formie modlitwy.

Biogramy to nie jest lektura do zwykłego czytania. Można w tej książce szukać sylwetek kapłanów, których się znało lub tylko o nich słyszało. Mimo języka aktów kościelnych, mimo suchych informacji, zza tej bariery wyłaniają się ciekawe postaci kapłanów ze zwyczajnymi, ludzkimi zaletami i słabościami.

Poniżej sylwetka tylko jednego kapłana - księdza Stanisława Burzyńskiego.

W 1948 roku objął parafię w Deszcznie. Ale oprócz pracy na rzecz kościoła (remonty) i wiernych, ogromnie ukochał gospodarstwo rolne, jako że parafia miała ziemię orną. Po 27 latach wierni poprosili biskupa o przeniesienie księdza proboszcza, bo ,,zbyt się angażuje w prowadzenie gospodarstwa, a zaniedbuje pracę duszpasterską".

W 1974 r. biskup Pluta poprosił księdze Burzyńskiego o likwidację gospodarstwa, a ten obiecał to zrobić. Ale nie zrobił. W 1975 r. przesłał do biskupa pismo z prośbą o przedłużenie nakazu przeprowadzki o rok, bo ma kłopoty z likwidacją gospodarstwa. Biskup się zgodził. Ksiądz jak mógł przeciągał moment odejścia z Deszczna. Wreszcie pismem z 1976 r. biskup ostatecznie przeniósł księdza do parafii w Borowie Wielkim koło Nowej Soli. Ale ksiądz nie stawił się tam, a rozpoczął długotrwałe leczenie w szpitalach. Potem nie miał sił do pracy, ale jeszcze nie osiągnął wieku emerytalnego, więc nie bardzo było wiadomo, co z nim zrobić. W 1982 r. otrzymał propozycję przejścia na emeryturę i zamieszkania na plebanii w Starych Drzewcach, ale uznał, że tam nie ma odpowiednich warunków. Następnie po prostu zniknął. Nie podał swojego miejsca zamieszkania, a więc nie otrzymywał emerytury. Po dłuższym czasie ksiądz Burzyński odnalazł się u zaprzyjaźnionej rodziny w położonym w sąsiedztwie Deszczna Trzebiszewie. Wkrótce potem, w czerwcu 1983 r. zmarł właśnie w Trzebiszewie.

Ks. dr hab. Robert Romuald Kufel, dyrektor Archiwum Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej opracowuje „Słownik biograficzny księży pracujących w Kościele gorzowskim w latach 1945 – 1956”. W wymienionych latach Gorzów był siedzibą Administracji Apostolskiej Lubuskiej, Kamieńskiej i Prałatury Pilskiej, która swoim zasięgiem zajmowała 1/7 powierzchni powojennej Polski. Słownik obejmuje wszystkich księży z tego obszaru. Pierwszy tom ukazał się w 2016 r., następne w kolejnych latach. Tom 3 z 2018 r. zawiera nazwiska księży od litery M do Ś.

***

Ks. bp Paweł Socha, ,,Biografie i wspomnienia o kapłanach diecezji gorzowskiej", Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej 2017, tomy 1-3, tom 1, 420 s.

Trzy tomy ,,Biografii i wspomnień" oraz ,,Słownik biograficznego księży..." ks. Roberta Kufla znajdują się w czytelni Działu Regionalnego WiMBP im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wlkp.

Czytaj ze mną

Jaromir

„Pegaz Lubuski” nr 80

Po raz pierwszy zapraszam do czytania „Pegaza Lubuskiego” online, a nie na wydruku. Bo nie ma wydruku, nie było także zwyczajowej promocji numeru z udziałem autorów tekstów i osób zainteresowanych literaturą tworzoną w Gorzowie. Takie czasy. Ale czytać można.