Ostatni akt żużlowej walki o mistrzostwo świata

2020-10-01, Żużel

W piątek i sobotę (2-3 października) odbędą się dwie ostatnie tegoroczne rundy Grand Prix. Ich areną będzie Toruń, gdzie po raz szósty zostaną wręczone medale indywidualnych mistrzostw świata.

Tak było przed rokiem Fot. Rafał Włosek

Po sześciu turniejach we Wrocławiu, Gorzowie i Pradze (wszędzie odbyły się po dwie rundy) najbliżej wywalczenia złotego medalu jest Bartosz Zmarzlik, który ma siedem punktów przewagi nad drugim w klasyfikacji Fredrikiem Lindgrenem. Co ciekawe, z taką samą przewagą Zmarzlik przystępował przed rokiem do ostatniej odsłony mistrzostw, ale wtedy drugi był Emil Sajfutdinow. Oczywiście pamiętamy, że wówczas był też jeden turniej, teraz przed zawodnikami są dwa, a więc pula punktów do zdobycia jest dwukrotnie większa. Do tego nie liczą się punkty zebrane na torze a te przyznane za konkretne miejsca. Jednego na obecną chwilę możemy być niemal pewni. Zmarzlik z dużym prawdopodobieństwem po raz czwarty w karierze stanie na podium i odbierze medal mistrzostw świata. W piątym zaledwie sezonie startów w najlepszymi. To naprawdę byłby duży wyczyn. Do medalu potrzebuje w dwóch startach trzynaście punktów przy założeniu, że będący obecnie czwarty w klasyfikacji Maciej Janowski wygra oba turnieje.

Przed Janowskim znajduje się jeszcze trzykrotny mistrz świata Tai Woffinden, który traci do Zmarzlika dziesięć punktów. To nie jest duża strata i Brytyjczyk zapewne podejmie atak na mistrzowski laur, co oznacza, że gorzowianin musi uważać na ataki przynajmniej z stron, bo Lindgren już zapowiedział, że nie odpuści nawet na centymetr. Szwed do Torunia jedzie nie mając nic do stracenia. - Mogę tylko zyskać, bo szansa jest. Dam z siebie maksimum, a czy to wystarczy do sięgnięcia po złoty medal, okaże się po zawodach – dodał.

Dotychczas w Toruniu odbyło się dziesięć turniejów. Pierwszy, w 2010 roku zakończył się wielkim triumfem reprezentantów Polski, gdyż wygrał Tomasz Gollob przed Rune Holtą i Jarosławem Hampelem. Rok później triumfował Andreas Jonsson, a drugi był Hampel. Również w 2012 roku najlepszy był reprezentant Szwecji, a był nim Antonio Lindbäck, zaś tuż za nim do mety finałowego biegu dojechał Gollob. Dużą niespodzianką było zwycięstwo Adriana Miedzińskiego w 2013 roku. Wychowanek miejscowego klubu pojechał z dziką karta. Trzeci był Hampel.

Bardzo udaną toruńską serię pociągnęli w 2014 roku Krzysztof Kasprzak, który zwyciężył i Hampel, będący trzeci. Kolejne dwa turnieje nie były już tak pomyślnie dla biało-czerwonych, ale powodów do narzekań też nie mieliśmy. W 2015 roku wygrał Nicki Pedersen, a trzeci był Janowski. Rok później triumfował Niels Kristian Iversen, a na najniższym stopniu podium stanął Zmarzlik.

W 2017 roku ponownie wysłuchaliśmy Mazurka Dąbrowskiego, bo pierwszy linię mety przejechał Patryk Dudek. Trzeci ponownie był Zmarzlik. Przed dwoma laty po raz pierwszy w Toruniu na podium nie ujrzeliśmy Polaka. Najbliżej tego był Zmarzlik, ale znalazł się ostatecznie na piątej pozycji. Wygrał zaś Woffinden. Przed rokiem z kolei zwyciężył Madsen, zaś Zmarzlik był czwarty, ale najważniejsze, że świętował wtedy mistrzostwo świata.

Czy historia sprzed roku powtórzy się i gorzowianin obroni mistrzostwo wywalczone przed dwunastoma miesiącami? Zarówno piątkowy, jak i sobotni turniej rozpoczną się o godzinie 19.00.

Robert Borowy

Klasyfikacja mistrzostw po sześciu rundach przedstawia się następująco: 1. Zmarzlik 113, 2. Woffinden 105, 3. Lindgren 103, 4. Janowski 89, 5. Madsen 79, 6. Doyle 76, 7. Vaculik 73, 8. Sajfutdinow 72, 9. Łaguta 68, 10. Fricke 60, 11. Žagar 43, 12. Dudek 33, 13. Iversen 31, 14. Michelsen 30, 15. Czugunow 16, 16. Lindbäck 14, 17. Thomsen 10, 18. Holder 5, 19. Krcmar 1, 20. Milik 1.