Nie żyje Czesław Dąbrowa, pionier gorzowskiej administracji

2020-02-14, Mija dzień

W ub. miesiącu zm. Czesław Dąbrowa, najstarszy stażem urzędnik magistracki, a także – honorowy prezes KS „Warta”, bo najdłużej, aż 17 lat, kierował tym klubem. Pochodził z Drohobycza, gdzie urodził się prawie 95 lat temu.

Zmarł 16 stycznia 2020 r. Po 30 latach spędzonych na zasłużonej emeryturze, odszedł prawie niezauważalnie, choć śmierć takiej osoby nie powinna być przemilczana.

Był najstarszym urzędnikiem magistrackim, jeśli nawet nie wiekiem, to na pewne stażem. Jako repatriant przybył do Gorzowa 15 października 1945 r., a już 27 stycznia 1946 r. podjął pracę w magistracie i pracował tam do końca l. 80., niezależnie od tego jak ten urząd się nazywał: Zarząd Miasta, Prezydium MRN, Urząd Miejski; zrazu był referentem, później kierownikiem referatu, zast. kierownika Wydziału Zdrowia (1955), kierownikiem Wydziału Spraw Lokalowych, zastępcą przewodniczącego MKPG (1969), kierownikiem Biura Ogólno-Organizacyjnego, w końcu kierownikiem Biura MRN. Za życia był więc istną encyklopedią na temat funkcjonowania magistratu, znał, wręcz osobiście, cały poczet prezydentów i przewodniczących PMRN.

Drugim jego „konikiem” była piłka nożna, a ściślej – Klub Sportowy „Warta”, w którego zarządzie zasiadał przez ponad ćwierć wieku. Po raz pierwszy – bodajże w 1962 r., obejmując funkcję wiceprezesa ds. organizacyjnych, ale już w 1964 r. awansował na prezesa klubu i pozostał na tym stanowisku przez kolejne kadencje, dopiero 30.03.1981, po 17 latach rządzenia, zrezygnował z ponownego kandydowania, ale pozostał w zarządzie, ponownie wybierany w 1983, 1985 i 1987 r. Za zasługi dla klubu otrzymał godność prezesa honorowego, był też honorowym członkiem OZPN i LZPN. Przez 14 lat zasiadał też we władzach Wojewódzkiej Federacji Sportu w Zielonej Górze i Gorzowie.

Dla porządku dodajmy, iż w 1947 wstąpił do PPS, od 1948 r. należał do PZPR, był sekretarzem POP w UM; był także działaczem ZBoWiD, wiceprzewodniczącym komisji weryfikacyjnej. Na starość objawił się jako aktywny filatelista, a w 1995 r. został sekretarzem ZO PZF.

Odznaczony był Krzyżem Kawalerskim OOP, odznaką „Zasłużony działacz sportu”, „Za zasługi dla woj. gorzowskiego”, honorową odznaką m. Gorzowa.

Był mężem Ireny Dąbrowy (1926-1997), znane w mieście działaczki kulturalnej i samorządowej, małżeństwo, które zawarto w 1953 r., było bezdzietne i trwało tylko kilka lat. Pochowany został w grobie matki Heleny (1892-1959) na cmentarzu komunalnym (kw. 19b, rz.2, nr 24).