2012-07-31, Kalendarium
1712 r. (300 lat) – do Gorzowa przybył car Piotr I Wielki, by spotkać się z Augustem II Mocnym, elektorem saskim i królem Polski, sojusznikiem w wojnie północnej; dla potrzeb cara, jego żony Katarzyny i całej świty miasto musiało przygotować 36 kwater i 220 koni, spotkanie potrwało do 5 sierpnia.
1898 r. — dr Oswald Schreiber (1870-1945) został szefem instytutu serologicznego różycy świń w Gorzowie; były to początki badań bakteriologiczno-serologicznych w Gorzowie.
1912 r. (100 lat) – uruchomiono linię kolejową Gorzów-Rudnica-Sulęcin i tzw. dworzec nadwarciański vel myśliborski (perony 3 i 4); w 1945 r. linia została rozebrana na odcinku Rudnica-Sulęcin, w latach 80. zawieszono ruch pasażerski na trasie Gorzów-Zieleniec-Chyrzyno, w grudniu 2000 r. zawieszono całkowicie.
1947 r. (65 lat) – w Gorzowie powstał oddział redakcji i administracji „Głosu Wielkopolskiego”; mieścił się przy ul. Łokietka 24, po roku – przy Łokietka 28, a kierował nim red. Władysław J. Ciesielski.
1952 r. (60 lat) — Gorzowskie Zakłady Graficzne przy ul. Młyńskiej 4 zostały włączone do GZMPT „Gozampet” , w tej strukturze do 1957 r.
1950 r. – rozpoczęło działalność Powiatowe Archiwum Państwowe w Gorzowie.
1952 r. (60 lat) – na terenie dawnej huty w Witnicy powstał Państwowy Ośrodek Maszynowy, zlikwidowany w 1991 r.
1957 r. (55 lat) — gorzowska mutacja „Gazety Zielonogórskiej” zaczęła ukazywać się pod winietą „Gazety Gorzowskiej”; w tym kształcie wychodziła do 1973 r.
1977 r. (35 lat) – do Gorzowa przyłączono wsie Chróścik, Karnin, Małyszyn, Zieleniec oraz część sołectw Baczyna, Chwalęcice, Kłodawa, Santocko, Wawrów i Wieprzyce; powierzchnia miasta wzrosła z 54 do 78 km kw.
1985 r. – otwarty został Międzyszkolny Internat, zwany Bursą przy ul. Piłsudskiego 9, dziś akademik PZWS.
1992 r. (20 lat) – Zakłady Farmaceutyczne „Biowet” zostały sprywatyzowane.
1992 r. (20 lat) – zarejestrowany został Klub Sportowy „Tajfun”, kontynuujący tradycje sekcji tenisa stołowego KKS Warta, istniał do 1994 r.
Urodzili się:
1886 r. – Włodzimierz Korsak, pisarz, podróżnik i przyrodnik, przez blisko 25 lat związany z Gorzowem, zm. w 1973 r. w Krakowie.
1892 r. (120 lat) – Georg Wegner, niem. duchowny protestancki, b. proboszcz w Santocznie i Wawrowie, a w 1929-1945 – wikary i proboszcz w Kościele Mariackim w Gorzowie; zm. w 1954 r. jako proboszcz w Zehlendorf i duszpasterz landsberczan.
1904 r. – Franciszek Szajstek, kapelmistrz, b. dyrygent orkiestry kolejarzy (1946-1976), zm. w 1983 r.
1912 r. (100 lat) – Włodzimierz Kozłowski, kierowca, pionier miasta, był m.in. kierowcą Floriana Kroenki, a w 1954-1976 pracował jako kierowca autobusu w „Stilonie”, zm. w 1987 r.
1923 r. – Stanisław Maciejewski, prawnik, działacz ludowy, b. poseł na Sejm PRL, b. prezes WK ZSL w Gorzowie (1975-1980) i b. wicewojewoda (1982-1989), zm. w 1998 r.
1933 r. – Sabina Burak, nauczycielka geografii m.in. w SP nr 9 (1957-1972), następnie w SP nr 15, zm. w 1994 r.
1954 r. – Jan Stypułkowki, b. piłkarz, wychowanek Zawiszy Bydgoszcz, który w 1978-1980 rozegrał 50 spotkań w barwach Stilonu, zm. w 2009 r. w hospicjum w Chojnicach.
Zmarli:
1929 r. – Louis Kranz (66 l.), ogrodnik, właściciel dużego majątku przy obecnej ul. Wyszyńskiego 125.
1931 r. — Albert Lemke (54 l.), landsberski przedsiębiorca, założyciel firmy „Wiener Schuhwaren” i fabryki obuwia „Lemke & Co”.
1982 r. (30 lat) — dr Maksymilian Mościsker, poznański lekarz wojskowy, praktykujący w końcu lat. 40. w Gorzowie i garnizonie gorzowskim.
Urodziny obchodzą:
71. – Jan Lochert, muzyk i konserwator instrumentów, z zawodu ślusarz, przez 36 lat pracował w „Stilonie”, grał na klarnecie i puzonie, m.in. w orkiestrze dętej OSP Siedlice i orkiestrze „Stilonu”; w 1984-1989 działał w ekipie Radia „Solidarność”.
63. – Augustyn Wiernicki, przedsiębiorca, działacz charytatywny i b. radny
54. – Piotr Diakonów, b. bramkarz, dziś trener piłki wodnej, wielokrotny reprezentant Polski.
34. – Edyta Beata Wakulicz-Duszczak, dyrektor Specjalistycznego Ośrodka Wsparcia dla Ofiar Przemocy.
1520 r. (505 lat temu) – Jakobus Dresseler z Gorzowa [de Lantzbergk dioc. camin.] został studentem uniwersytetu w Wittenberdze; to jeden z najstarszych znanych imiennie studentów landsberskich.