2017-06-29, Kalendarium
1905 r. – zanotowane wyjątkowe upały: temperatura powietrza dochodziła do 30 stopni w cieniu.
1947 r. (70 lat) – Gorzów liczył 32.011 mieszkańców, w tym 31.881 Polaków, 91 Niemców i 39 osób innej narodowości.
1952 r. (65 lat) – rozpoczęto prace związane z tzw. regotyzacją katedry; zarządził je ordynariusz gorzowski ks. inf. Zygmunt Szelążek, pracami kierował diecezjalny konserwator zabytków, prace artystyczne powierzono plastykom poznańskim – Teodorowi Sukale i Henrykowi Kotowi; odnowiono prezbiterium, odbito tynk, odrestaurowano żebrowanie na sklepieniu i pokryto malowidłami podłucze tęczowe, oddzielające prezbiterium od głównej nawy; na belkę pod łukiem wróciła „Grupa Ukrzyżowanie”.
1957 r. (60 lat) – Leonard Guryń (1921-2009) został dyscyplinarnie zwolniony ze stanowiska dyspozytora w Przedsiębiorstwie Budownictwa Terenowego w Gorzowie za organizowanie protestu; jest to jedyny ślad nieznanego protestu w gorzowskim budownictwie.
1962 r. (55 lat) – w GZWS, czyli w „Stilonie”, uruchomiono tzw. nowy awiważ, czyli oddział obróbki mokrej na Wydziale Włókienniczym; jaki pisał sprawozdawca „Stilonu Gorzowskiego” – usytuowany w południowo-wschodniej obok hal włókienniczych obiekt zaprojektowany przez Łódzkie Biuro Projektów Włókien Sztucznych, na liście zaś wykonawców zapisały się takie przedsiębiorstwa, jak SPZB, PIP oraz SOWI. Nowy awiważ – to inwestycja nie tylko bardzo droga, to także inwestycja, jakiej nie posiadają pokrewne nam zakłady w Schwarza (NRD) czy na Węgrzech. Cztery ciągi, każdy złożony z 6-u zespołów, przepustowość 10 ton na dobę, wiele przestrzeni, światła, sprawna wentylacja, piękne pomieszczenia sanitarne – to wszystko sprawia, że obiekt zaliczyć można do najnowocześniejszych tego typu w polskiej chemii. Aparatura wykonana jest z materiału kwasoodpornego, wszystkie zaś procesy posiadają automatyczną rejestrację wskaźników technologicznych.
1962 r. (55 lat) – targowisko znad Warty przeniesiono na Plac Grunwaldzki.
1972 r. (45 lat) –przy ul. Walczaka 45 uruchomiono nowy Oddział Wykończalni oddział ZPJ „Silwana”; jak pisała prasa, na uruchomienie Oddziału Wykończalni Zakładów Przemysłu Jedwabniczego „Silwana” w Gorzowie czeka cały kraj. Decyzją Prezydium Rządu wyznaczono dzień 30 czerwca br. jako datę kompleksowego uruchomienia oddziału i termin ten został dotrzymany! Gra była warta świeczki: rocznie 50 mln m gotowych tkanin jedwabnych, wiskozowych i syntetycznych, barwionych jednolicie i drukowanych wielobarwnie, na sukienki, podszewki, kołnierze, skafandry i parasolki. Będą to tkaniny, zależnie od potrzeb, wodoodporne i nie mnące się. Gorzów zaś uzyska w ten sposób 1200 miejsc pracy. [...] Roczna wartość produkcji wykończalni wyniesie 2 mld zł, to jest czterokrotnie więcej niż dotychczasowa produkcja gorzowskiej „Silwany”. Podstawą produkcji wykończalni są tkaniny surowe. Na razie dostawy tego półfabrykatu będą musiały być uzupełniane z zewnątrz, ale w planach przewiduje się całkowitą samowystarczalność ZPJ „Silwana” w tym zakresie. Nastąpi to po zakończeniu wymiany całego parku maszynowego. Przewiduje się też uruchomienie własnego laboratorium wzorniczego. Była to jednej z największych inwestycji w przemyśle lekkim, w 1990-2014 mieściła się tam główna siedziba przedsiębiorstwa.
1982 r. (35 lat) – wojewoda gorzowski Stanisław Nowak i zielonogórski Walerian Mikołajczak podpisali zarządzenie o podziale z dniem 1.07.1982 Przedsiębiorstwa Konserwacji Urządzeń Wodnych i Melioracyjnych (PKUWiM) w Gorzowie, działającego dotychczas na obszarze woj. gorzowskiego i zielonogórskiego.
1982 r. (35 lat) – ukazał się pierwszy numer biuletynu RKW „Feniks”, który do 04.1989 wydawany był konspiracyjnie, pismo zorganizował i redagował Zbigniew Bełz, który występował pod własnym nazwiskiem, przy wydaniu pierwszego numeru pracowała także Stefania Hejmanowska; w oświadczeniu RKW, opublikowanym na pierwszej stronie, wezwano do dalszego oporu, zapowiadając jego koordynację.
2012 r. (5 lat) – odbył się ostatni XI Gorzowski Maraton Rowerowy, organizowany przez Gorzowski Klub Rowerzystów „Cyklista”, trasa giga miała 231 km, mega – 154, mini – 77 km, meta znajdowała się w Kłodawie.
Urodzili się:
1897 r. (120 lat) – Czesław Łagoda, pilot w wojnie bolszewickiej, kawaler Virtuti Militari, po wojnie w Gorzowie, zm. w 1963 r.
1927 r. (90 lat) – Zdzisław Dubielak, nauczyciel w Zespole Szkół Mechanicznych (1950-1979), zm. w 1996 r.
Zmarli:
1962 r. (55 lat) – Jan Nadolnik (63 l.), nauczyciel, pionier miasta, uczył w SP nr 5 i II LO.
1992 r. (25 lat) – Stanisław Dolny (65 l.), traktorzysta, pionier ZM „Gorzów”, działacz żużlowy, popularny toromistrz.
1993 r. – Kazimierz Jankowski (48 l.), gorzowski poeta, współtwórca Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Gorzowie, tuż przed śmiercią przyjęty do ZLP.
1996 r. – Stanisław Andrzejewski (84 l.), kierowca, pionier miasta, b. radny.
1999 r. – Andrzej Miakisz (68 l.), b. wicedyrektor i dyrektor „Gozametu” (1957-1965).
2006 r. – Feliks Dobrowolski (90 l.), pionier „Stilonu”, w l. 1957-1961 bezpartyjny poseł do Sejmu PRL.
2011 r. – Włodzimierz Puczyński (70 l.), emerytowany wykładowca AWFR w Gorzowie, działacz sportowy, b. radny.( 1994-1998).
Urodziny obchodzą:
85. – Stanisław Kociuba, księgowy, działacz ludowy, b. radny i wiceprzewodniczący WRN (1984-1990), b. przewodniczący Zarządu OW Stowarzyszenia Księgowych, organizator gorzowskiego oddziału Krajowej Izby Biegłych Rewidentów (1993), przewodniczący Klubu Seniora przy Oddziale Okręgowym SKwP.
79. – Barbara Trawińska, gorzowska poetka i działacz kultury, kierownik klubu „Pogodna Jesień”, od 1994 r. członek ZLP.
77. – Janina Jurgowiak, nauczycielka, poetka działaczka RSTK i UTK, em. nauczycielka w Zespole Szkół Gastronomicznych (1975-1994, 1997-2001).
60. – Hieronim Aleksandrowicz, b. przewodniczący ZW ZSMP (1985-1989), b. dyrektor Agencji Nieruchomości Rolnych w Gorzowie, b. radny powiatowy i pierwszy przewodniczący Rady Powiatu.
54. – Jarosław Ćwiek, piłkarz, wychowanek „Remoru” Recz, b. zawodnik „Stilonu” (1987-1990), gdzie rozegrał 23 mecze, zdobywając 3 gole.
36. – Karolina Sadalska-Głażewska, kajakarka i olimpijka.
Jaromir
1875 r. (150 lat temu) – Hermann Paucksch (1816-1899), właściciel firmy „Paucksch & Freund”, wystąpił do magistratu o zezwolenie na budowę willi przy Wale Okrężnym; budynek, który wzniósł budowniczy Egomet Brahtz (1838-1918), w 1976 r. stał się siedzibą WDK i GDK.
