2019-12-31, Kalendarium
1844 r. (175 lat) – miasto liczyło 10 307 mieszkańców.
1949 r. (70 lat) – Zakład Komunikacji Śródmiejskiej podporządkowany został dyrekcji MPGK; po rocznej przerwie wznowiono komunikację tramwajową w mieście; w tym dniu, umajone tramwaje czekały na wszystkich chętnych, a uśmiechnięta zapraszała na bezpłatną premierową przejażdżkę – zanotował Edmund Jaruga (1918-2018) w kronice PKM; na linii nr „1” przeznaczonej na trasę: Dworzec-Mieszka I konduktor Marczak Jan – przewodniczący Rady Zakładowej w obecności dyrektora mgr inż. Karola Lamprechta (1911-1984); na linii nr „2” przeznaczonej na trasę Tkacka [= 11 Listopada] – Warszawska, konduktor Mróz Wacław (1907-1988). Było to bowiem prawdziwe święto dla miasta, które dźwigało się z wojennych zniszczeń.
1949 r. (70 lat) – miasto liczyło 35.771 mieszkańców, w tym 35.684 Polaków, 9 Niemców i 78 osób innych narodowości.
1954 r. (65 lat) – z datą styczeń 1955 ukazał się pierwszy numer pisma ,,O lepszą przyszłość” pod redakcja Stanisława Mani (1921-1984), jako organu Komitetu Zakładowego PZPR, Rady Zakładowej, ZZ ZMP i dyrekcji Gorzowskich Zakładów Włókien Sztucznych; miesięcznik ten wydawany był nieregularnie w 1955-1956, od numeru drugiego – pod winietą „Głos Chemika”, data ta może uchodzić za początek gorzowskiej i stilonowskiej prasy zakładowej.
1954 r. (65 lat) – Gorzów liczył 42.229 mieszkańców.
1959 r. (60 lat) – 12. Kołobrzeski Pułk Piechoty w Gorzowie przeszedł na etat pułku skadrowanego i stał się bazą do szkolenia studentów; w praktyce oznaczało to niski procent żołnierzy służby zasadniczej, jednostka pozostawała w stanie skadrowanym do 1967.
1959 r. (60 lat) – Gorzów liczył 53.200 mieszkańców.
1961 r. – do Gorzowa przyłączono część wsi Wieprzyce z gromady Łupowo, wieś Siedlice z gromady Deszczno i Chwalęcice Dolne, wyłączone z gromady Kłodawa, dziś Piaski; przyłączone tereny liczyły ponad 16 km2 i 2.050 osób, powierzchnia miasta wzrosła do 54 km2; sam Gorzów liczył 58.500 mieszkańców, wraz z ludnością przyłączonych obszarów przekroczył 60 tysięcy.
1964 r. (55 lat) – Gorzów liczył 67.213 mieszkańców; „Stilon” zatrudniał 5403 osoby, ZM „Gorzów” – 2.067, GZPJ – 2.208.
1969 r. (50 lat) – Powiatowa Spółdzielnia Usług Wielobranżowych zamknęła kawiarnię „Wenecja” przy ul. Sikorskiego 108; jak wynikało ze sprawozdania Wydziału Handlu PMRN, „Wenecja” została wyłączona z eksploatacji na skutek zagrożenia; obecnie jest przygotowywana dokumentacja na remont obiektu. WZSP wraził zgodę na remont i ponowne uruchomienie lokalu; do remontu nigdy nie doszło, zaś budynek przy Sikorskiego 108 rozebrano w 1972 r.
1974 r. (45 lat) – wicepremier Franciszek Kaim udekorował sztandar ZWCh „Chemitex-Stilon” Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
1974 r. (45 lat) – Gorzów liczył 83.310 mieszkańców.
1978 r. – obfite opady śniegu i gwałtowny spadek temperatury w noc sylwestrową sparaliżowały miasto; awaria krajowego systemu energetycznego i kilkugodzinna przerwa w dostawie prądu zatrzymała pracę miejskich ciepłowni, w wyniku czego popękały kaloryfery na klatkach schodowych i w wielu biurach; przez kilka dni ekipy WPEC wsparte przez żołnierzy i hydraulików z innych firm usuwały skutki awarii.
1979 r. (40 lat) – odbył się ostatni wspólny sylwester młodzieży tatarskiej w Gorzowie.
1979 r. (40 lat) – miasto liczyło 102.535 mieszkańców.
1984 r. (35 lat) – Gorzów liczył 113,1 tys. mieszkańców.
1994 r. (25 lat) – po raz pierwszy na Starym Rynku przy fontannie odbył się sylwestrowy koncert połączony z zabawą na wolnym powietrzu; ostatni raz gorzowianie bawili się tak w 2000 r.
1998 r. – plenerowym koncertem na Starym Rynku, transmitowanym przez telewizję, mieszkańcy Gorzowa powitali województwo lubuskie.
2002 r. – po 57 latach zakończył działalność gorzowski oddział NBP.
2003 r. – Wojewódzki Ośrodek Dokształcania Zawodowego przekształcił się w Centrum Kształcenia Zawodowego.
1909 r. (110 lat) – Ferdynand Pisklak, nauczyciel matematyki i fizyki w Zespole Szkół Ekonomicznych (1949-1984), b. wicedyrektor tej szkoły (1957-1958), zm. w 1992 r.
1945 r. – dr Oswald Schreiber (75 l.), lekarz weterynarii, założyciel i dyrektor instytutu bakteriologiczno-serologicznego w Gorzowie, którym kierował do 1936 r.
1955 r. – Feliks Łuczak (47 l.), kupiec poznański, członek grupy operacyjnej KERM i pionier Gorzowa, pierwszy kierownik Wydziału Aprowizacji przy Starostwie Powiatowym i organizator Olejarni Gorzowskiej.
1958 r. – Marian Durno-Darczyński (49 l.), b. podprokurator przy Sądzie Okręgowym w Gorzowie, jeden z organizatorów i wiceprezes zarządu LKS „Gorzovia” (1947) i „PZInż Gorzovia” (1948).
1966 r. – Gerard Szynkiewicz (47 l.), gorzowski fotografik, współzałożyciel GTF, b. więzień KL Stutthof.
1976 r. – Gustaw Budrewicz (82 l.), kombatant wojny bolszewickiej, pionier Gorzowa i działacz sportowy, organizator sekcji strzeleckiej w „Warcie”.
1980 r. – Konstanty Sapkowski (82 l.), budowniczy stadionu żużlowego w 1951 r.
1987 r. – Stanisław Kamberski (70 l.), b. aktor gorzowski (1971-1974).
1993 r. – Władysław Tyczka (71 l.), lekarz weterynarii, b. wicedyrektor „Biowetu”.
1999 r. (20 lat) – Marian Pogasz (68 l.), popularny w Poznaniu aktor teatralny i radiowy, znany głównie jako „Stary Marych” mówiący gwarą poznańską; rodem z Krakowa, młodość spędził w Bogdańcu, gdzie debiutował w teatrze amatorskim.
2003 r. – Leon Nowicki (75 l.), jeden z pierwszych muzyków orkiestry dętej „Stilonu” (1958), w której grał jeszcze w 1998.
2006 r. – inż. Jan Lewandowski (67 l.), działacz związkowy w „Stilonie”, w 1980 członek prezydium MKZ „Solidarność”.
90. – Wiktor Kinecki, międzychodzianin, ostatni I sekretarz KW PZPR w Gorzowie (1986-1990).
85. ) Sylwester Chmielewski, budowlaniec i działacz związkowy, b. przewodniczący NSZZ Pracowników GKB, b. przewodniczący Wojewódzkiej Federacji NSZZ Pracowników Budownictwa (od 1988), przewodniczący Rady Międzypowiatowej OPZZ.
75. – Sylwester Woroniecki, b. aktor gorzowski (1974-1976).
65. – Grażyna Ćwiklińska, właścicielka salonu kosmetycznego i b. radna niezależna.
60. – Anna Mazurek, em. dyrektorka Przedszkola nr 2.
