2015-05-08, Kalendarium
Zdarzyło się:
1595 r. (420 lat) – 11-osobowa delegacja władz i obywateli Gorzowa, pod przewodnictwem burmistrza Simona Schede’go złożyła w Paradyżu hołd lenny nowemu opatowi Peregrynusowi Kurskiemu; miasto przez około 300 lat pozostawało lennikiem klasztoru cystersów w związku z nabyciem w 1372 r. folwarku „Krowi Gród”, dziś siedziba TWG przy ul. Kobylogórskiej.
1964 r. – rozpoczął pracę nadajnik UKF w Jemiołowie k. Łagowa.
1971 r. – Szkoła Podstawowa nr 5 otrzymała imię Bohaterów 12 Kołobrzeskiego Pułku Piechoty.
1975 r. (40 lat) – w XXX rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem na budynku Miejskiej Biblioteki Publicznej przy ul. Łokietka 37 odsłonięto pamiątkową tablicę z napisem: W tym domu w okresie przygotowań do operacji berlińskiej, na przełomie marca i kwietnia 1945 r., miało siedzibę stanowisko dowodzenia marszałka ZSRR G. K. Żukowa, d-cy 1 Frontu Białoruskiego; tablica ta zdemontowana na czas remontu przez nowego właściciela willi, nie wróciła już na swoje miejsce.
1980 r. (35 lat) – koncert zespołu Pomorskiego Okręgu Wojskowego „Czarne Berety” z okazji Dnia Zwycięstwa zainaugurował oficjalnie działalność gorzowskiego amfiteatru.
Urodzili się:
1838 r. – Egomet Brahtz, landsberski mistrz murarski, b. radca miejski (1892-1910), entuzjasta zakładania parków, budowniczy willi Pauckscha, zm. w 1918 r.
1891 r. – Józef Jakubiak, powstaniec wielkopolski, b. radny MRN (ok. 1947), zm. w 1975 r.
1892 r. – Fritz Stenigke, kupiec i restaurator, sukcesor i ostatni właściciel restauracji „Zum Deutschen Hause” przy ul. Obotryckiej (dziś Dom Rzemiosła), prezes klubu piłkarskiego S.C. „Preußen”, zm. w 1976 r.
1901 r. – Antoni Muszyński, tapicer ze Żnina, pionier miasta, pierwszy cechmistrz tapicerów w Gorzowie, jego los po 1947 r. nie jest znany.
1906 r. – inż. rolnik Kazimierz Letowt, nauczyciel i wynalazca, od 1961 w Gorzowie, gdzie zorganizował Wydział Rolno-Pedagogiczny w Studium Nauczycielskim i kierował nim do emerytury w 1967, zm. w 2003 r.
1910 r. (105 lat) – Stanisław Bień, nauczyciel w Zespole Szkół Mechanicznych (1949-1972), zm. w 1990 r.
1915 r. (100 lat) – Maksymilian Odrobny, b. naczelnik dzielnicy, restaurator i młynarz, pionier miasta, zm. w 1992 r.
1918 r. – Emilia Jaworowicz, pionierka miasta, w Gorzowie od 1942, sprowadzona do miasta do prac przymusowych, zm. w 2007 r.
1918 r. – Bazyli Pukas, kombatant, b. oficer MO; w czasie zajść z 2.12 1957 był najwyższym rangą funkcjonariuszem w mieście i kierował akcją pacyfikacji chuliganów, zm. w 2000 r.
1921 r. – dr med. Jan Śmielecki, okulista, b. ordynator Oddziału Okulistycznego Szpitala Miejskiego, jeden z twórców gorzowskiej okulistyki, zm. w 2010 r. w przededniu 89. urodzin.
1926 r. – Zbigniew Biedrzycki, muzyk i pionier miasta, akompaniator m.in. chóru rewelersów o zespołu „Rytm” w „Casablance”, zm. w 2002 r.
1926 r. – Grzegorz Ćwikliński, lwowianin, pionier miasta, działacz TKKF, b. prezes ogniska TKKRF „Unia” (1957-1982), zm. w 1983 r.
1933 r. – Helena Raczyńska, nauczycielka muzyki w PSM, pianistka, zm. w 1980 r.
1944 r. – Mirosław Bara, b. milicjant i policjant, od 1990 r. – pierwszy komendant wojewódzki Policji w Gorzowie, zm. w 2011 r.
1947 r. – Krystyna Borkowska, b. nauczycielka w Szkole Podstawowej Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców (1993-2004), zm. w 2010 r.
Zmarli:
1929 r. – Wilhelm Bölke (69 l.), fabrykant powozów, fundator secesyjnej willi przy ul. Grobla 4a, zbudowanej ok. 1904 r.
1967 r. – Klara Thym (92 l.), właścicielka przedwojennej prywatnej szkoły handlowej.
1987 r. – Rozalia (60 l.) i Wacław (57 l.)) Wojewódzcy z Gorzowa, którzy zginęli w katastrofie samolotu Ił 62M „Tadeusz Kościuszko” w Lesie Kabackim pod Warszawą.
1988 r. – Wojciech Turowski (65 l.), b. aktor gorzowski (1960-1961).
2008 r.– Stanisław Rosochadzki (76 l.), b. dyrektor Przedsiębiorstwa Konserwacji Eksploatacji Urządzeń Wodnych i Melioracji w Gorzowie.
