Echogorzowa logo

wiadomości z Gorzowa i regionu, publicystyka, wywiady, sport, żużel, felietony

Jesteś tutaj » Home » Kultura »
Alfa, Leonii, Tytusa , 19 kwietnia 2024

Plakaty W. Strebejki na wystawie w Spichlerzu

2020-09-08, Kultura

Muzeum Lubuskie w Gorzowie zaprasza na jubileuszową wystawę artysty plastyka Wiesława Strebejki, który większość swojego życia twórczego spędził w naszym mieście.

medium_news_header_28511.jpg

Artysta wyróżniał się w swojej pracy artystycznej projektami plakatów. Na jubileuszową wystawę wybrano 45 prac zrealizowanych na zamówienie teatrów z różnych stron Polski. Otwarcie wystawy w  Spichlerzu przy ul. Fabrycznej 1-3 w sobotę 12 września 2020 roku, godz. 17:00

Plakat teatralny Wiesława Strebejki jest doskonałą ilustracją jego sposobu myślenia artystycznego oraz pozwala zauważyć jego fascynację fotografią artystyczną, którą jako jeden z pierwszych w Polsce stosował w projektach plakatów. Przy organizacji wystawy brała udział Ewa Strebejko-Hryniewicz, która przez wiele lat uczestniczyła aktywnie w jego pracy twórczej.

Wiesław Strebejko, podobnie jak Andrzej Gordon urodził się w Bydgoszczy (27.03. 1945r.) i podobnie jak Gordon chodził do Liceum Plastycznego. Obaj artyści znali się zresztą świetnie i od czasów szkolnych przyjaźnili oraz wyczyniali różne psikusy. Do legendy przeszedł ich wybryk z podrobionymi legitymacjami. Obaj się postarzyli, bo zapragnęli wejść na imprezę dla dorosłych. Niestety, fałszerstwo się wydało i obaj ponieśli konsekwencje. Andrzej Gordon został zawieszony w prawach ucznia na tydzień, Strebejko pauzował cały rok.

Do Gorzowa z rodzinnej Bydgoszczy Wiesław Strebejko też trafił za namową Andrzeja Gordona. Bez problemu wpasował się w ówczesną śmietankę artystyczną miasta. A tworzyło ją wiele wybitnie ciekawych i bardzo oryginalnych postaci, jak już przywołany tu Andrzej Gordon, Bolesław Kowalski, Jerzy Koczewski, Hieronim Świerczyński, Mieczysław Rzeszewski, Zdzisław Morawski i wielu innych, którzy rzeczywiście na początku lat 70 XX wieku zmieniali oblicze robotniczego do tej pory Gorzowa na miasto przyjazne właśnie cyganerii artystycznej, miasto otwarte i przyjazne dla naukowców, którzy zaczęli tu ściągać między innymi za sprawą filii poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego.

Choć Wiesław Strebejko przyjechał odrobinkę później, niż Gordon, Kowalski i Koczewski, to jednak był zaliczany do Amerykanów. Tak bowiem wykształconych i z dyplomami szkół wyższych artystów, którzy pojawili się w mieście na początku lat 70. XX wieku, nazywał Jan Korcz – pierwszy osiadły w mieście po II wojnie artysta.

I właśnie w Gorzowie Wiesław Strebejko osągnął wszystko. Na stałe przez lata współpracowała z nim w artystycznym tandemie jego żona – Ewa Strebejko, dziś żona znanego aktora Mieczysława Hryniewicza.

Główną specjalnością Strebeja, jak powszechnie był nazywany w środowisku były plakaty. Zaprojektował ich ok. 250, przede wszystkim do zdarzeń kulturalnych w Gorzowie oraz wielu miastach Polski. Miał wystawy indywidualne w Gorzowie, Zielonej Górze, Wrocławiu, a także kilka we Francji, gdzie jego twórczość cieszyła się dużym zainteresowaniem. Jego prace znajdują się w Muzeum Plakatu w Wilanowie, w Muzeum Lubuskim im. Jana Dekerta w Gorzowie, w archiwach instytucji kultury, z którymi współpracował, w zbiorach prywatnych.

Zajmował się także artystyczną fotografią, którą często wykorzystywał w plakatach. Interesował go także teatr. Jest autorem scenografii do 30 sztuk (zazwyczaj razem z Ewą Strebejko). Na ich koncie są miedzy innymi scenografie oraz plakaty do: „Hollywood, czyli Święty las”, reż. Antoni Baniukiewicz; „Wariat i zakonnica”, reż. Wiesław Górski „Tamerlan Wielki”, reż. Wiesław Górski; „Iwona, księżniczka Burgunda”, reż. Ryszard Major; 1987 - „Wesele”, reż. Wiesław Górski; 1987 - „Pułapka”, reż. Janusz Kozłowski; 1989 - „Stachuriada”, reż. Marek Mokrowiecki; 1990 - „Yo - yo”, reż. Leszek Czarnota; 1990 - „Pastorałka”, reż. Leszek Czarnota; 1991 - „Madame de Sade”, reż. Leszek Czarnota;  1991 - „W małym dworku”, reż. Jacek Pazdro; 1991 - „Niech żyje Wilno, wiwat Lwów”, reż. Halina Dzieduszycka; 1992 - „Sługa dwóch panów”, reż. Leszek Czarnota; oraz ze scenografią wyłącznie Wiesława Strebejki: 1993 - „Tango”, reż. Ryszard Major. W 1992 roku odbyła się w BWA w Gorzowie jubileuszowa wystawa retrospektywna z okazji 25. lat pracy artystycznej Wiesława Strebejki. Gabriela Balcerzakowa w artykule „Przypadek: Strebejko” („Lamus” 2005 nr 14) tak sumuje dorobek artystyczny Wiesława Strebejki: W przebiegu twórczości tego artysty nie następowały gwałtowne przemiany. Zawsze było to szukanie drogi „na skróty”: od substancji do esencji, odrzucanie literackości i celowanie w sens ogólny, spinający odległe znaczenia. Taki sposób myślenia plakacisty jest darem, który nazywamy talentem. Wiesław Strebejko był nim szczodrze obdarowany. 

W ramach kolekcji 750-lecie Miasta Gorzowa ukazał się album poświęcony artyście autorstwa Hanny Ciepieli zatytułowany „Strebejko”.

roch

Korzystałam m.in. z Internetowej Encyklopedii Gorzowa

X

Napisz do nas!

wpisz kod z obrazka

W celu zapewnienia poprawnego działania, a także w celach statystycznych i na potrzeby wtyczek portali społecznościowych, serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na przechowywanie cookies na Twoim komputerze. Zasady dotyczące obsługi cookies można w dowolnej chwili zmienić w ustawieniach przeglądarki.
Zrozumiałem, nie pokazuj ponownie tego okna.
x