Dowiedział się o tym przypadkowo od innych osób

2023-04-17, Prosto z miasta

- Odszedł za wcześnie. Zawsze tak myślę, kiedy przychodzi żegnać mi własnych uczniów – mówi prof. Tomasz Jurek z gorzowskiego ośrodka AWF.

Stoją od lewej: prof. Tomasz Jurek, dr Dorota Pilecka, prof. US Renata Urban i prof. AWF Piotr Żurek Fot. Maja Szanter

I wspomina ponadtrzydziestoletnią znajomość ze zmarłym Piotrem Żurkiem.

Prof. AWF dr hab. Piotr Żurek (1967-2023), dziekan gorzowskiego ośrodka AWF w Poznaniu, który zmarł 13 kwietnia, spoczął w rodzinnym Żninie. Pogrzeb odbył się w sobotę, 15 kwietnia.

Nagła śmierć dziekana, który zasłabł podczas pracy na uczelni, wywołała poruszenie nie tylko w gorzowskim środowisku akademickim.

Swoimi wspomnieniami o Piotrze Żurku podzielił się z nami jeden z najdłużej pracujących na AWF wykładowców, prof. Tomasz Jurek, który poznał przyszłego dziekana w 1990 roku, gdy ten rozpoczynał studia.

- Piotr był wyróżniającym się studentem, którego poznałem jako wykładowca. Gdy po ukończeniu studiów został moim młodszym kolegą, ucieszyłem się z takiego wyboru – mówi prof. T. Jurek, aktualnie kierownik Zakładu Nauk Humanistycznych i Społecznych ZWKF, wcześniej prodziekan (1993-1999) oraz dziekan (2003-2012).

- Imponował mi wówczas swoją sprawnością, nietuzinkowymi umiejętnościami gry w tenisa, który czynnie uprawiał. Po zakończeniu kariery sportowej został cenionym trenerem, u boku którego stawiali pierwsze tenisowe kroki późniejsi znakomici zawodnicy. W następnej odsłonie swojej tenisowej aktywności zaangażował się jako działacz w pracy szkoleniowej na rzecz Polskiego Związku Tenisowego. Można więc stwierdzić, że wybitne sukcesy polskich tenisistów z ostatniej dekady – Agnieszki Radwańskiej, Igi Świątek, Huberta Hurkacza to w pewnej cząstce także dzieło Piotra. Jego dzieło odnowy polskiego tenisa – uważa.

P. Żurek żył jednak nie tylko pracą na uczelni i tenisowym hobby. Poza sportem uwielbiał teatr.

- Zawładnął nim od dawna. Znakomicie znał środowisko teatralne w Gorzowie. Często bywał w teatrze, nie tylko na widowni, ale także za kulisami. Świetnie poznał wielu ludzi gorzowskiego teatru. Bliskie mu były także wybitne postaci scen Warszawy i Krakowa – opowiada prof. Jurek.

Nasz rozmówca przyznaje, że mało znaną formą działalności dziekana Żurka była aktywność na rzecz wolontariatu.

- Sam dowiedziałem się o tym przypadkowo od innych osób. Udzielał się szczególnie na rzecz gorzowskiego Hospicjum św. Kamila. Współpracował z jego szefową, siostrą Michaelą Rak, brał udział w akcjach wiosennych zbiórek. Jednocześnie był niezwykle skromny, rzadko o tym mówił – przyznaje prof. Jurek.

Piotr Żurek, jak wspomina były dziekan, wykazywał także aktywność w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej. Był jednym z jej orędowników, promował tę ważną społecznie akcję wśród gorzowian, zwłaszcza młodzieży. Pomoc, która w feralny czwartek została mu udzielona jako pierwsza, zanim na miejsce dojechała karetka…

- Piotr był też bardzo aktywny, gdy w 2021 roku gorzowska uczelnia obchodziła 50-lecie. Wspierał i pomagał przy wydaniu jubileuszowej książki. To wtedy powstał, również z inicjatywy dziekana, skwer olimpijczyków na dziedzińcu uczelni przy Estkowskiego. Uhonorowano tam 11 olimpijczyków i paraolimpijczyków naszej uczelni – mówi prof. T. Jurek.

Podkreśla, że Piotr Żurek do wielu spraw podchodził z dużym zaangażowaniem. - Miał jeszcze wiele planów, myślał o profesurze i rozwoju gorzowskiego ośrodka AWF. Odszedł zdecydowanie za wcześnie. Zawsze tak myślę, gdy żegnam swoich uczniów, a niestety zdarzyło się to już kilka razy... – podsumowuje profesor.

Maja Szanter