Dobry aparat to nie wszystko

2014-03-20, Trzy pytania do...

Trzy pytania do Mariana Łazarskiego, prezesa Gorzowskiego Towarzystwa Fotograficznego

- Do końca kwietnia w galerii GTF przy ul. Chrobrego można oglądać 59 Doroczną Wystawę Fotografii. Czy pod względem tradycji gorzowski konkurs wyróżnia się na tle innych, organizowanych w kraju?

- Zdecydowanie tak, o czym świadczy fakt, że otrzymujemy sporo prac od artystów z całej Polski. Doroczne wystawy w ramach konkursów są organizowane przez oddziały powstałe na bazie dawnego Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. Z czasem usamodzielniły się i dzisiaj działają według własnego uznania. Wiele z towarzystw powołano zaraz po wojnie i nadal prowadzą one aktywną działalność, jak choćby te w Łodzi, Szczecinie, Zamościu czy Gdańsku. Są również takie, które wykruszyły się i odeszły od organizowania przeglądów fotograficznych. Nasz oddział powstał w 1954 roku i od następnego ruszył z konkursem. Za kilka miesięcy, dokładnie we wrześniu będziemy obchodzili 60-lecie istnienia. Z tej okazji przygotujemy zestawienie archiwalnych zdjęć i zaprezentujemy je w naszej galerii.

- Na obecną wystawę wpłynęły 332 zdjęcia, ale opublikowanych zostało tylko 81. Ponadto nie przyznano pierwszej nagrody. Dlaczego?

- Co do ilości zdjęć, to nie było potrzeby wybierania większej liczby. Najważniejsze, że pokazujemy prace wszystkich autorów, którzy się zgłosili na konkurs. Było ich 39. Poziom był dosyć wyrównany. Może zabrakło prac wyjątkowych, ale pojawiły się takie, które warto było dodatkowo nagrodzić. Dlatego jury konkursu II nagrodę przyznało dwóm osobom, była też III nagroda oraz sześć wyróżnień, w tym jedno specjalne. Mnie najbardziej ucieszyło uczestnictwo wielu młodych fotografów, niektórzy zadebiutowali w tego typu przeglądzie.

- Sprzęt do robienia zdjęć bardzo się zmienił na przestrzeni lat. W niepamięć zaczęły również odchodzić powiększalniki, kuwety, gdzie wlewało się wywoływacze i utrwalacze czy koreksy. Dzisiaj mając w ręku ,,cyfrówkę’’ chyba każdy umie robić ładne zdjęcia?

- I tu miałbym wątpliwości. Oczywiście, że obecne aparaty cyfrowe, zwłaszcza lustrzanki są bardzo dobre i można robić na nich świetne zdjęcia, ale trzeba przy tym myśleć. Dawna technologia wykonywania zdjęć, ja ją nazywam, optyczno-chemiczną, wymagała pełnego skupienia i dokładnej analizy. Mając aparat analogowy nie mogliśmy na bieżąco kontrolować jakości robionych zdjęć. Poza tym nie robiło się za jednym podejściem kilkunastu ujęć, gdyż filmy nie należały do najtańszych rzeczy. Dlatego, kto robił zdjęcia starą metodą do każdego ujęcia bardzo się przykładał. Najpierw musiał ustawić parametry aparatu. A nie było to takie proste. Potem dokładnie wybierał kadr, gdyż wiedział, że podczas wywoływania odbitki nie będzie w stanie nic już poprawić. Photoshopów wtedy nie było. Musiał zwracać szczególną uwagę na ostrość zdjęcia. Słowem, jak w szachach, przed pstryknięciem trzeba było zaplanować i wykonać kilku ruchów do przodu, żeby potem w ciemni nie czuć rozczarowania. Dzisiaj wielu bierze aparat, który automatycznie ustawia parametry i robi fotki na potęgę. Seryjnie, jak leci. Po ich wrzuceniu do komputera okazuje się, że owszem, są ładne, ostre, ale praktycznie takie same. I często niczym specjalnym się nie wyróżniają. A dlaczego? Ponieważ nie potrafimy dopilnować odpowiedniego kadru, ustawienia, właściwego wyboru krajobrazu. Nie szukamy czegoś, co by charakteryzowało określoną fotografię. Nie potrafimy skupić się na wyborze wyjątkowych obrazów. Zdjęcie powinno być nie tylko dobre z technicznego punktu, ale również powinno nieć w sobie określony przekaz. Powinno być takie, że wracając do niego po latach zawsze powiemy, ale fajne…