To cofnie nasze miasto w rozwoju transportu publicznego

2018-07-26, Trzy pytania do...

Trzy pytania do Grzegorza Musiałowicza, radnego klubu Kocham Gorzów

- Jak często zwracają się do pana mieszkańcy Gorzowa w załatwieniu drobnych spraw i czego te sprawy najczęściej dotyczą?

- To sprawy ważne zarówno dla większej ilości osób, jak komunikacja miejska, jak i dotyczące jednostkowych problemów mieszkańców. Niekiedy chodzi przykładowo o dostosowanie rozkładu jazdy MZK, aby pracownicy bez języka na brodzie mogli zdążyć na ostatni autobus po drugiej zmianie czy o uruchomienie dodatkowego kursu linii 102 dla uczniów zawarciańskich szkół. Mieszkańcy zwracają się do mnie również w sprawach remontów kamienic, bezpieczeństwa przejść dla pieszych, nielegalnych wysypisk śmieci, niedrożnej kanalizacji deszczowej, zdemolowanych przejść podziemnych, dziurawych chodników czy braku programu remontów dróg gruntowych, a ostatnio np. w sprawie bulwersującej likwidacji poczty na Wieprzycach. Wiele z tych problemów udaje się rozwiązać, choć niestety nie wszystkie.

- Zapewne śledzi pan postępy prac w ramach planu transportowego. Czy możemy być spokojni, że cała inwestycja zakończy się w przewidywanym czasie?

- Jako radni wraz z mieszkańcami monitorujemy prace w terenie. Większość inwestycji wydaje się być realizowana – za wyjątkiem nieszczęsnej ulicy Sikorskiego – dość sprawnie. Jednak już to jedno opóźnienie może być przyczyną, że długi czas tramwaje nie pojadą nowym odcinkiem, bo przejezdna będzie jedynie trasa na Piaski. Niepokoi mnie jeszcze coś innego. Otóż likwidując pętle i nastawiając się na same tramwaje dwukierunkowe ignorujemy fakt, że nie starczy nam nowego taboru na obsługę w najbliższych latach całego miasta. I to nawet, gdyby udało się sfinansować zakup jeszcze dodatkowych 6 pojazdów. Z otrzymanej przeze mnie analizy jasno wynika, iż do obsługi miasta w szczycie z częstotliwością co 15 minut potrzebne będzie minimum 19 dwukierunkowych wozów. My zaś będziemy mieć jedynie 14 takich wagonów i tylko one jeździć będą mogły na większości linii. Problem szykuje się więc poważny. Stąd zwróciłem się do prezydenta o analizę, czy można zbudować na końcu tych tras tzw. trójkąty nawrotne. Umożliwi to do chwili zakupu brakującego taboru nie tylko czasową eksploatację remontowanych obecnie „helmutów”, lecz pozwoli także w razie awarii czy wypadku kierować tam ruch takich wagonów, by nie paraliżować całego miasta. Odrębna kwestia to odcinki jednotorowe. Nie tylko nie modernizujemy ich na dwutorowe, co pozwoliłoby przyspieszyć czas przejazdu, ale jeszcze fundujemy sobie kolejny odcinek jednotorowy na Kostrzyńskiej, a to wydłuży czas przejazdu i cofnie nasze miasto w rozwoju transportu publicznego.

- Czy jako miasto powinniśmy w niedalekiej przyszłości zacząć inwestować w autobusy elektryczne?

- Nie tylko powinniśmy – ze względu na czystość powietrza czy komfort jazdy – ale zobowiązują nas do tego przepisy. Docelowo takie miasta jak Gorzów będą musiały mieć do 2023 roku 10 procent, a do 2028 – 30 procent autobusów zeroemisyjnych. Stąd test elektrycznego Solarisa na naszych ulicach. Mamy już 6 pojazdów hybrydowych, czym wypełniamy wymóg ustawowy do 2020 roku, jesteśmy więc na dobrej drodze. Należy jednak rozróżnić pojazd całkowicie elektryczny, ładowany – mówiąc kolokwialnie – prądem z gniazdka od jeżdżących dziś po mieście autobusów hybrydowych. Te ostatnie wyposażone są również w silnik spalinowy, który jest źródłem napędu dla generatora prądu, a ten z kolei zasila elektryczne silniki poruszające autobus. Ponadto w obu typach pojazdów część energii wytwarzana w trakcie hamowania jest magazynowana w kondensatorach, a to daje nam darmową energię, traconą bezpowrotnie w tradycyjnych autobusach. To właśnie te urządzenie, określane żartobliwie przez młodzież jako „irokez”, znajduje się na dachu nowych autobusów. Niestety, zarówno autobusy hybrydowe jak i elektryczne kosztują drożej od tradycyjnych.