Internet się sprawdza, ale książka musi być

2020-12-21, Trzy pytania do...

Trzy pytania do dr hab., prof. AJP Pawła Leszczyńskiego, prawnika, prezesa gorzowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego

- Jak to się stało, że szacowny wykładowca akademicki stał się uczestnikiem internetowych rozmów o Gorzowie i regionie, które regularnie pojawiają się na stronach Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Zbigniewa Herberta?

- Najprościej będzie odpowiedzieć – z potrzeby serca i intelektu. Ograniczanie się tylko i wyłącznie do swoich własnych, naukowych zainteresowań, swoich własnych opłotków, jest mało interesujące w sytuacji, kiedy życie jest o wiele bardziej ciekawsze i składa się z wielu innych, ciekawych aspektów. Tym bardziej jeśli można sobie pozwolić na taką podróż, także literacką, wymianę zdań, na różne kwestie związane z literaturą czy postaciami literackimi, które są w tej literaturze ważne. Ale też istotne są kwestie, które odnoszą się do historii Gorzowa, do miejsc, w których żyjemy. Tak było choćby z Letnią, która była przez lata, a nagle odchodzi w przeszłość. Uznaliśmy z dyrektorem biblioteki, Sławomirem Szenwaldem, ze trzeba ją pożegnać, stąd nasza tam wizyta. Potem to miało swoją kontynuację w rozmowie a temat Wenecji. Ale zawsze wątek literacki został w to wpleciony. Okazuje się, że interpretacja poezji Zbigniewa Herberta jest dla mnie taką ciekawą przygodą intelektualną.

- Czy pana zdaniem to, że świat się musiał przestawić na on line, na film, na obrazki, spowoduje, że do większej liczby odbiorców dotrze ta informacja – literacka, historyczna, regionalna?

- Myślę, że tak. Na to też wskazuje cała mnogość działań, nie tylko naszych rozmów, ale też innych form prezentacji, które są obecne na stronach internetowych biblioteki – na Facebooku, w kanale you tube, gdzie każdy może coś dla siebie znaleźć. Warunek jest jeden – trzeba chcieć. Trzeba wejść na te strony. I można znaleźć wiele ciekawych filmików poświęconych różnym rzeczom. Rozmowy, transmisje spotkań z ciekawymi ludźmi, którzy by z pewnością przyjechali do Gorzowa, ale pandemia ich zatrzymała, więc tylko przy pomocy Internetu można się z nimi spotkać. I co jest najciekawsze? To działa. Bo jest całkiem spora grupa ludzi, która to obserwuje, niekoniecznie mieszkając w Gorzowie. I to cieszy, że te przekazy trafiają w miarę szeroko.

- Panie profesorze, myśli pan, że kiedy już się to wszystko uspokoi, kiedy pandemia odpuści, wówczas ludzie wrócą do papierowej książki?

- Bardzo bym tego pragnął. Dlatego, że ja sam osobiście jestem wielkim zwolennikiem takiej oto formy – książki drukowanej. Nie za bardzo kupuję bowiem te nowoczesne rozwiązania, jak czytniki czy inne sposoby czytania. Tak zostałem wychowany, że książka papierowa jest i będzie dla mnie najważniejsza. Nic nie zastąpi szelestu przewracanych kartek, nic nie zastąpi specyficznego zapachu książki. Cóż może być piękniejszego, niż książka, z zakładeczką w miejscu, w którym następnego dnia zaczynamy czytanie dalej. To jest pewien rytuał. Myślę, że ważny dla bardzo wielkiej rzeszy ludzi, którzy czytają książki. I to ludzi żyjących w różnych krajach. Posłużę się przykładem. Byłem w Londynie w jednej z największych księgarń przy Piccadilly Circus i tam – no serce rośnie, bo mnóstwo ludzi w różnym wieku i wszyscy podczytywali książki. Ludzie są jednak przywiązani do tej formy książki. A proszę sobie przypomnieć te kolejki do księgarń, kiedy wchodziły kolejne tomy Harry Pottera. Razem w radosnych kolejkach stały dzieciaki, ludzie młodzi, ale i starsi. Dla mnie ten obraz jest cały czas żywy i mam wielką nadzieję, że tak się właśnie stanie po tym czasie, kiedy pandemia nam odpuści. Tradycyjna książka, to tradycyjna książka. Nie da się bez niej żyć.

Renata Ochwat