Jakubowski: Od pomysłu do realizacji minęło około półtora roku

2022-10-14, Trzy pytania do...

Trzy pytania do Piotra Jakubowskiego, organizatora Gorzowskiego Konwentu Fantastyki GORCON

Fot. Ze zbiorów autora

- Od kiedy interesujesz się fantastyką i od czego to się zaczęło?

- W zasadzie od dziecka ta fantastyka gdzieś u mnie była, choć ja sam siedziałem głównie w realizmie i książkach historycznych. Fantastyka jednak była w komiksach z Kaczorem Donaldem, w Gwiezdnych Wojnach czy w grach komputerowych, gdy już zacząłem w nie grać. Ale w końcu fantastyka weszła też do moich zainteresowań czytelniczych. Miałem może dziesięć lat, gdy przeczytałem opowieść o Percy Jacksonie w „Złodzieju Pioruna” i było to niesamowite przeżycie. To jedna z tych książek która spodoba się i młodszym i starszym. Ale w pełni zakochałem się w fantastyce dopiero w gimnazjum. Jeden mój znajomy pożyczył mi „Metro 2033” i to był chyba mój pierwszy kontakt z typowo „dorosłą” fantastyką. Jakiś czas później znajoma przekonała mnie, abym wybrał się z jej grupą na Pyrkon, czyli największy konwent fantastyki w Polsce i to, że dałem się przekonać to chyba jedna z lepszych decyzji jakie podjąłem w życiu.

- Skąd wziął się pomysł na zorganizowanie Gorconu?

- Zaczynałem wówczas naukę w II Liceum Ogólnokształcącym. Siedziałem ze znajomym w Nova Park i rozmawialiśmy o pikniku historycznym, który odbywał się parę dni wcześniej w Gorzowie. Rozmawialiśmy również o innych wydarzeniach, mniej lub bardziej przeznaczonych dla fanów fantastyki, aż uświadomiłem sobie, że takiego wydarzenia jak Gorcon po prostu u nas nie ma. Nie odbywa się wydarzenie, w którym mogliby wziąć udział gracze gier planszowych, osoby lubiące książki fantasy czy science fiction, że nie ma okazji aby porozmawiać w szerszym gronie o zainteresowaniach tego typu. We wszystkich miastach, które przychodziły mi do głowy konwenty są, to czemu u nas miałoby dalej być inaczej? Co prawda od pomysłu do realizacji minęło około półtora roku, ale jestem szczęśliwy, że wtedy się udało i że udaje się nadal.

- Czy fantastyka dziś pełni rolę wyłącznie rozrywkową?

- Pewnie że nie. Moim zdaniem, jeśli ktoś chce oczywiście może skupiać się wyłącznie na tym „rozrywkowym” jej aspekcie i dobrze się bawić, poznając nowe historie, światy czy postacie w nich. Ale jednocześnie fantastyka pozwala na spojrzenie na różne sprawy z zupełnie innej perspektywy. W trakcie Zimnej Wojny fantastyka ostrzegała przed konfliktem atomowym; tamten strach z XX wieku dał nam chociażby „Mad Maxa”. Teraz takimi ogólnoświatowymi problemami są na przykład zmiany klimatyczne, strach przed nowymi totalitaryzmami czy niekontrolowanym rozwojem technologii. Dzieła fantastyczne są takimi makietami, w których możemy obserwować inne światy, a jednocześnie trawione przez nasze problemy. To naprawdę dobrze pozwala potem je przełożyć na nasze życia. Jednocześnie fantastyka skupia się też na kwestiach równie ważnych a o wiele bardziej personalnych: znaczenie przyjaźni, rodziny, miłości, tolerancji wobec bliźnich. To niektóre z tych wartości jakie można znaleźć w fantastyce, a przypomnienie o których każdemu się przyda od czasu do czasu. No i jednocześnie fantastyka to też ciekawe koncepty; uwielbiam poznawać nowe światy, dowiadywać się jakimi prawami się rządzą czy poznawać ich historię. To, że dana kultura nie istnieje w rzeczywistości a jedynie została wymyślona przez autora wcale mi nie przeszkadza w tym, aby czerpać przyjemność z odkrywania jej tradycji czy zachowań.

Trzy pytania do...

Robert
Borowy

Jak teksty przyjdą, to zawsze jest co wydać

Trzy pytania do prof. dr. hab. Dariusza Aleksandra Rymara, dyrektora Archiwum Państwowego oraz wydawcy Nadwarciańskiego Rocznika Historyczno-Archiwalnego