wiadomości z Gorzowa i regionu, publicystyka, wywiady, sport, żużel, felietony

- To prawda, że większość rady uważała i uważa przekształcenie szpitala w spółkę za konieczność i przed posiedzeniem rady wydawało się, że głosowanie w sprawie poparcia tego pomysłu będzie już tylko formalnością?

- Jakie kryteria winien spełniać patron takiej uczelni, jak PWSZ?

- Dlaczego widzi pan teatr wyłącznie w swoim teatrze? Mam tu na myśli pańskie pretensje o to, że próbują u siebie wystawiać sztuki teatralne i filharmonia, i PWSZ.

- Wasza firma jest dobrze przygotowana do realizacji nowej ustawy śmieciowej, czy może to raczej nie wasz problem?

- Co poczytujecie sobie za sukces stowarzyszenia w minionym roku?

- Jak miniony rok wpłynął na kondycję tych, którzy handlują pod dachem Kupca Gorzowskiego? - To był trudny, nawet bardzo trudny rok, ale nikt się nie poddał. Bardzo obniżyły się obroty i dochody, co jest konsekwencją zubożenia społeczeństwa. W handlu to się odczuwa od razu. Wszyscy nasi handlowcy jednak przetrwali, a sam Kupiec Gorzowski, jako spółka, zakończył rok nawet z zyskiem

- Co młody gorzowianin, student warszawskiej uczelni robi w lubuskiej polityce? - Walczę o to by rozruszać nasz region. Nasze województwo, jak i Gorzów mają bardzo duży potencjał. Jest on jednak rażąco niewykorzystywany, a nawet w wielu aspektach się zmniejsza.

- Z czego powinniśmy się cieszyć wspominając 2012 rok? - Żyjemy w okresie tak nieprawdopodobnego zadłużania państwa i miasta, że tego jeszcze w historii nie było. To był ostatni rok wzrostu gospodarczego i tym wzrostem powinniśmy się cieszyć.

- Co uważa pan za największe osiągnięcie miasta 2012 roku? - Przy tej całej mizerii budżetowej, sukcesem stają się remonty ulic Warszawskiej i Podmiejskiej. Skromne, bo skromne, ale zawsze to sukcesy. Większych osiągnięć, niestety, nie znajduję. To tylko świadczy o sytuacji finansowej miasta.

- Jaki był to rok dla pańskiej firmy? - Był to raczej trudny rok, z uwagi na nowe przepisy, jakie weszły w życie odniesieniu do aptek. Musieliśmy się do nich dostosować, co nie było łatwe, gdyż brakowało wytycznych, rozporządzeń. Ponadto częstotliwość zmian, związanych chociażby  z refundacją leków jeszcze bardziej utrudniała codzienne funkcjonowanie. Zresztą, ciągle coś się zmienia i trzeba stale się dopasowywać.