A jednak zlikwidowali

2014-01-30, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Nie wierzę, po prostu nie wierzę w to, co się wyczynia w tym mieście. I chyba pierwszy raz przyjdzie mi napisać, że wszelakie rady, posłowie i inne takie ciała żyją w kompletnym oderwaniu od życia.

A chodzi mnie o Grodzki Dom Kultury. Bo akurat z tą instytucją wiąże się kilka spraw. Po pierwsze choćby to, że była i jest to jedyna instytucja zapewniająca możliwość szerokiego i aktywnego uczestnictwa w kulturze głównie dorosłym. Nie ma tego w MCK, nie ma tego gdzie indziej. Ale widać państwo radni nie mają takiej wiedzy i dla nich nic to nie znaczy.

Po drugie chodzi mnie o sam budynek. To najpiękniejsza willa fabrykancka w mieście, drugą taką jest siedziba Muzeum Lubuskiego. Herman Paucksch, który wybudował Zawarciański Pałacyk, bo tak dom ten był nazywany, był światłym i oświeconym fabrykantem. Dbał nie tylko o siebie i swoją rodzinę, ale też i o swoich pracowników. Od ponad 20 lat piszą o nim lokalni historycy, więc zasług jego wyliczać nie będę.

Ogromna krzywda dla historii i spuścizny naszego miasta już się stała, choćby i przez to, że urzędnicy, tak, tak URZĘDNICY, dopuścili do takiego stanu tej przepięknej budowli w mieście niemal bez zabytków. A teraz jeszcze decyzją radnych, którzy powinni być jak Paucksch, Max Bahr i paru innych darczyńców miasta na siedmiu wzgórzach, czyli światli i oświeceni, decydują o wycięciu instytucji i godzą się na określenie wiceszszeryf tego miasta, że o przyszłości tego miejsca zadecyduje plan, kolejny zapewne genialny, szeryfa.

Plan! Nie wierzę, zwyczajnie nie wierzę, że to się dzieje naprawdę. Pragnę przypomnieć, że plan na dołki, czyli willę Jeahnnego przy Kosynierów Gdyńskich też jest genialny – przykryjemy szklaną kostką i zrobimy tam Miejski Ośrodek Sztuki. I nic to, że pomysłowi, planowi, jakkolwiek go zwał, przeciwni są muzealnicy i konserwatorzy zabytków.

Przypomnę też, że magistrat miał plan na odbudowę fontanny nota bene Pauckscha i osadzenie go na cokole z ciapkowanego hiszpańskiego marmuru i jeszcze ówczesna wiceszeryf z powagą godną całego złota Fortu Knox przekonywała, że plan i pomysł jest genialny. Trzeba było aż pięciu tygodni ostrego oporu całego miasta i nie tylko, aby magistrat zmienił swój genialny plan. A plany co do komunikacji miejskiej i spektakularne się z nich wycofywanie, bo ...

Panie i panowie radni, zawiodłam się na was, zawiodłam się straszliwie. Daliście tą decyzją przykład tego, że dla was nie liczy się spuścizna tego miasta, nie liczą się materialne ślady zamożności i kultury oraz ciągłość historyczna.

Nie rozumiem, jak można pozwalać, aby tkanka historyczna, jedyna i piękna tak naprawdę w tym mieście, systematycznie ulegała degradacji i zniszczeniu i to przy zgodnym kiwaniu głowami radnych. No cóż, widać tak musi być, żałosne to jest, bardzo żałosne.

A z drugiej strony szalenie fajnie jest witać się z takimi osobami jak pani Greuling czy Hasse-Dressing, razem dzwonić Dzwonem Pokoju, napić się może kawy i bajdurzyć o Dniach Pamięci i Pojednania. Bo w świetle tego, co się z miastem wyczynia, to bajki i bajeczki są.

Tak naprawdę o pamięci i pojednaniu ma prawo mówić Muzeum Lubuskie, Robert Piotrowski, biblioteka wojewódzka oraz paru innych ludzi w tym mieście. A dlaczego? A już mnie się nie chce tłumaczyć, bo to i tak jest wołanie na puszczy.

Może jednak warto namówić potomków właścicieli, aby wystąpili o rekwizycję tego domu, bo jestem głęboko przekonana, że od kolejnych planów szeryfów i radnych wszystko inne zwyczajnie jest lepsze...