O rozczarowaniach będzie

2014-11-05, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Nie lubię zaśmiecania przestrzeni miejskiej i nie rozumiem, jak można to robić. A mam na myśli choćby i to, że jak ktoś zaprasza na imprezę, nielegalnie zresztą, to po niej powinien posprzątać.

Na jednej z moich dróg do pracy od jakiegoś czasu straszą zapomniane klepsydry. Wiszą sobie na latarniach i zapraszają na koncert, tak, tak koncert, który już odbył się dawno temu. Pomijam sprawę klepsydry jako zaproszenia, kwestia gustu, no cóż, ale skoro o imprezie zapomnieli już nawet uczestnicy, to organizator powinien posprzątać... Tak się nie stało, no cóż trudno, taka norma w naszym kraju. Ja w każdym razie na miejscu właściciela lamp wystąpiłabym do organizatora koncertu, który się zresztą na tej klepsydrze podpisał, o uprzątniecie badziewia. Ale widać nikogo poza mną to nie razi... Przywykliśmy do bałaganu, czy co?

Drugie rozczarowanie. Jakaś troskliwa ręka ustawiła zniczki przy pomnikach malarzy dwóch, co to malują wieczny Gorzów na ślicznym skwerze przy Łokietka. Fajnie, nawet bardzo. Szkoda tylko, że potem ta sama troskliwa ręka nie sprzątnęła wypalonej skorupki. Taki drobiazg, tylko tyle i aż tyle...

Następne rozczarowanie. Już w wymiarze ogólnym. Mój ulubiony tygodnik, mądra „Polityka” zachował się jak kolorowe pisemko albo pewne blogi, których nie czytam, bo na okładce najnowszego numeru epatuje seksem, a dokładnie zachowaniami seksualnymi polityków z różnych partii. Badania wykonał specjalista zza miedzy, prof. Zbigniew Izdebski. Na pewno poszły na to pieniądze ze wspólnej Polaków kasy. I ja się tylko pytam, po co? Jak to rozszerzy naukę? Jakie te badania mają praktyczne wymiary i po co się je robi? Komu i do czego służą? No i rozczarowanie największe – po co mój ulubiony tygodnik robi z tego okładkę?

Oraz rozczarowanie ostatnie, też w skali ogólnopolskiej i chyba największe. Otóż neonaziści w stolicy naszego kraju w rocznicę nocy kryształowej, czyli z 9 na 10 listopada zagrają koncert rockowy. Zwyczajnie nie wierzę, że to się dzieje naprawdę, nie rozumiem, jak ktoś może mieć przekonania neofaszystowski, jak można obchodzi tak haniebna rocznicę. I to w chwili, kiedy otwarto właśnie co Muzeum Historii Żydów Polskich, a w mieście nad trzema rzekami zostanie ustawiona pamiątkowa tablica w miejscu landsberskiej synagogi. Takie zachowania tłumaczę tylko totalną głupotą, oczadzeniem mózgu lub zanikiem w tymże substancji szarej odpowiedzialnej za myślenie i odczuwanie.

A skoro przy synagodze jestem, to mam nadzieję, iż pomysł pana adwokata z odbudową jej to żart jest. Nie raz pisałam o tym, że Naród Wybrany jest mi najbliższy na świecie, a Jerozolima to miejsce, gdzie chciałabym mieszkać. Ale pomysł odbudowy synagogi uważam za mocno nietrafiony. Może najpierw zadbajmy o to, co mamy, jak dawne Dołki, czy popadający w ruinację Zawarciański Zameczek, czyli siedziba jeszcze Grodzkiego Domu Kultury. Zagospodarujmy te piękne fabrykanckie wille, znajdźmy dla nich godne przeznaczenie, a potem odbudowujmy synagogę, skąd inąd piękna była to budowla i dzięki obłąkanemu diabłu w ludzkiej skórze, któremu odmawiam miana człowieka, poszła w niwecz i na zatracenie. Szkoda wielka, ale nie twórzmy pustych bytów, zadbajmy najpierw, że powtórzę, o to, co jest.

P.S. Dziś o 17.00 w archiwum promocja rocznika archiwalno-historycznego. Mam tam malusi tekścik, więc idę. Dlatego nie będę na czytaniu Leśmiana w „Jedynce” przy Mieszka I 50, choć bardzo lubię tę poezję i lubię ludzi, którzy czytać będą. Ale daru bilokacji nie mam, a szkoda czasami. No i bardzo polecam przy okazji wystawę w bibliotece głównej, koronki klockowe zobaczyć można. Chcę się tej sztuki nauczyć.... Bo cuda można robić, nawet makatę z menorą, tak, tak.