Różne pociągi sobie jeżdżą

2016-05-02, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

No tak, znów się południowej części województwa udało. Znów dość ciekawie i dość mocno zaistnieje na mapie. Szkoda, że jakoś nikt tak nie myśli o północy i mieścince.

Mam na myśli Pociąg do Kultury, czyli połączenie ze stolicy z niedźwiadkiem przez Winny Gród, miasto Doroty de Taleyrand do Stolicy Kultury, czyli Wrocławia. Tylko pogratulować tego, że się udało. Jak znam Niemców, a troszkę znam, to na pewno się wybiorą takim połączeniem, choćby i po to, żeby sobie różne kątki pooglądać. Wrócą być może samolotem, ale na pewno na taką przygodę się skuszą.

No i rzeczywiście zobaczą kawałek lubuskiego, bo z pociągu to jednak cośkolwiek widać, bo z autostrady czy drogi szybkiego ruchu to raczej niewiele.

No i kolejny raz przyjdzie mi gratulować południu, że potrafi o siebie zadbać, że potrafi znaleźć hasła promocyjne, że jakoś to jest spójne i dobre oraz trafiające do przekonania. Kolejny raz powtórzę, że u nich to jakoś trybi, jakoś ma sens. U nas co? U nas nic. Skończyło się bredzenie o połączeniu do miasta z niedźwiadkiem w herbie i nikt się tym pociągiem dalej nie interesuje, nikt nie myśli, żeby może przy okazji coś…

Za chwilkę, bo już w weekend kolejne ważne targi turystyczne, tym razem w mieście z wałami Chrobrego i coś o tym słychać? Ano nie. Bo i po prawdzie nie bardzo jest z czym tam jechać… A Lubuskie jedzie, marszałkini niesiona sukcesem po tragach we Wrocławiu już dawno zapowiedziała kolejną turystyczną ofensywę. I znów znakiem sztandarowym będzie Szlak Wina i Miodu. Z winnego szlaku w północnej części jest tylko Mierzęcin i kilka prywatnych małych winnic, które ani ambicji ani możliwości nie mają, aby zaistnieć jako znak. Jeśli o miód chodzi, to jakoś naszych pasie, mam na myśli północne końce, też za dużo tam nie ma. No i niestety, Winny Gród kolejny raz bije na głowę mieścinkę naszą, choć ta ma szalone atuty, jak choćby trzy rzeki, piękne parki i parę innych ciekawych rzeczy. No cóż… A pociągi różne, nie tylko te do kultury, coraz bardziej z mieścinki naszej odjeżdżają i zostawiają ją sobie a muzom.

A teraz z innego kątka. Ruderowego będzie. Znany mecenas zapowiada kolejną listę hańby, czyli ujawnianie właścicieli paskudnych ruder i ruderek straszących w mieście. I bardzo dobrze, że tak robi. Ale pozwolę sobie przypomnieć, iż pan mecenas jest także miejskim radnym i może równie mocno wziąłby sobie do serca straszące miejskie posiadłości… Bo wille fabrykanckie, bo kilka starych XIX-wiecznych kamienic, jakby szkiełko i oko przyłożyć, coś tam jeszcze się znajdzie. No i może pan mecenas, którego szanuję ogromnie, także i w tym kierunku coś by zrobił… Bo mnie zwyczajnie serce boli oraz oczy, kiedy patrzę na willę Hermanna Pauckscha.

I z kolejnego kątka. Znów zaczyna się dyskusja o zmianie nazwy mieścinki naszej. Przepytałam na okoliczność wielu znajomych… No cóż, racje się rozkładają pół do pół. Część chce zmiany, część chce pozostawienia status quo. Myślę, że akurat tej kwestii jakoś tak prostu nie uda się rozwiązać… Mnie jest szczerze obojętne, czy będzie mieścinka z przymiotnikiem czy też mieścinka bez przymiotnika. Bardzo, ale to bardzo bym natomiast chciała, żeby zamiast gadać, wziąć się do roboty, do porządnej promocji, do wymyślenia rzeczywistego znaku promującego miasto, do udziału w liczących się imprezach, na których zwyczajnie wypadałoby być…

Tego życzę temu miastu.

Ps. Jutro święto Konstytucji 3 Maja. To piękna data, bo i wydarzenie godne pamiętania. Można się wybrać na oficjałkę wojewódzką do katedry i obok, ale można się także wybrać na piknik rodziny do Parku Róż… Bo siedzieć przy pięknej pogodzie w domu naprawdę nie warto.

Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Robert
Borowy

No i się doczekałam, w końcu na podwórku pojawiły się dzieciaki

Siedziałam sobie spokojnie przy komputerze, aż tu nagle moje ucho złowiło rytmiczne odgłosy. No i się ucieszyłam. Na podwórku nie całkiem pięknym pojawiły się dzieci.